maandag, december 24, 2007

Kerst


Geen groot familie feest hier, sinds we hier maar met twee zijn. Pieter heeft zich in de bureau verstopt en komt daar uit om eens wat van mijn eten te proeven en om te zien hoe k mij in de zetel amuseer met al de kerstcadeaus. Voor mij is het in zeker zin dus een kerst zo als elk klein kind het zich wenst, zodra de pakjes open zijn, kun je je helemaal in het speelgoed verdiepen :). En dit keer geen gezaag dat k anders alle onderdelen niet meer ga terug vinden tegen dat we naar huis moeten etc ...


Zoals voorspelt zaten er een paar kookboeken (de foto's zijn van een golden goat cheese en moonblush tomatoes die k dan samen in een slaatje gegooid heb) tussen. Daarnaast hebben we voor onze kerst/nieuwjaar onszelf nog maar wat cadeaus gekocht. Vooral leesboeken, maar ook weer een spelletje voor onze Nintendo DS. Toen we de Nintendo DS kochten meer als een jaar geleden, was k een enorm gelukkig klein kind, want vroeger wouden mama en papa mij (en de rest van de kinderen) geen Gameboy kopen. Ik heb dus vooral gespeeld op die van vriendjes en k denk da k soms ook wel eens ene geleend kreeg voor nen dag. Maar wat bleek, k was helemaal niet meer zo handig met dat ding als toen k jonger was. Hoogstwaarschijnlijk omdat k niet regelmatig game. Maar nu hebben we dus een tof spelletje voor mij gevonden (en nee tis niet Tetris): Zelda and the phantom hour glass. Hier moet je niet op de knopjes duwen om vooruit, links of rechts te gaan of te springen. Hier moet je alles met de stylus en het touchscreen doen. Wat voor mij natuurlijk even moeilijk is als voor iemand die zn hele leven gegamed heeft. Anyway, het is een adventure spel en k lig het hier al een paar dagen tussen het koken door in de zetel te spelen.

donderdag, december 20, 2007

Kerstvakantie

Een paar dagjes te vroeg heb k beslist dat het nu zo wel genoeg geweest was met al dat werken en ben ik maar terug naar LA gekomen. Waar k nu een 2 weekjes lekker thuis ga blijven tot na Nieuwjaar. Tussen kerst en nieuw verbiedt de unief haar personeel van te komen werken, omdat ze dan kan besparen op electriciteit en verwarming. Ik herinner mij dat de KULeuven ook de verwarming afzet tijdens de kerstvakantie, tot groot jolijt van de graphics groep daar die meestal zeer lange dagen in de kou zit te kloppen. Hopelijk valt het allemaal wel mee, want zelfs hier zonder verwarming vind k het toch wat frisjes (en vorig jaar was k nog aan het lachen met die Californiers hier en hun winterbotjes en winterjas).

Ondertussen zijn de kerstcadeau al toegekomen (jaja, mijn ouders hadden de hints goed begrepen :)). Ik ga mij dus lekker knus in de zetel instaleren en wat ideeen opdoen voor de volgende 2 weken allemaal lekker eten klaar te maken. Pieter zal ondertussen verder werken aan Siggraph en zal dus zich in de bureau verstoppen. Geen feestjes voor ons dit jaar, gewoon lekker thuis zitten, samen. Dat is feest voor ons genoeg, want de weekends zijn anders veel te kort.

zaterdag, december 15, 2007

Misdaad

Wij wonen hier in een zeer rustige buurt met om de hoek een groot politie kantoor en voor de rest een boedistische tempel, een paar kerken en vooral veel woonhuizen die ondertussen zo duur zijn dat er alleen mensen kunnen wonen die op een of andere manier toch een goede job hebben.

Deze middag op weg naar de winkel zijn we even moeten omrijden, want de straat was afgesloten door de politie. Thuis hebben eens nagekeken wat er gebeurd was, want het zag er geen normaal auto incident uit. Pieter fietst daar elke dag in het donker langs. Dit is het enige wat we in het nieuws kunnen vinden. Hopelijk is het een ongeluk.

dinsdag, december 11, 2007

Sneeuw


Nee, maak je geen zorgen het heeft nog niet gesneeuwd in Los Angeles. Maar wat veel mensen eigenlijk niet weten is als het verkeer een beetje meezit je van bij ons op ongeveer 2u rijden in de bergen zit. De voorbije weekends hebben we regen gehad, maar in de bergen is er dus sneeuw gevallen en het ski-seizoen is nu ook officieel geopend hier in Zuid-Californie.

De oceaan is nu een beetje koud, maar de hard-core surfers kunnen dus op een dag zowel surfen als gaan snowboarden. Het rare is dat door de regen de smoglaag weggespoeld is en er een enorm goed zicht is. Iets wat je hier eigenlijk zelden hebt, meestal hangt er of stof, of smog of vocht in de lucht, zodat het zicht belemmert wordt.

En dus toen ik naar San Diego reed en vandaag in de cantine op mijn werk (180 graden of meer panorama) heb je een prachtig zicht op de bergen en dus ook de sneeuw. Omdat ik zelf zoals gewoonlijk de camera niet mee heb, maar ook vooral omdat ik vind dat k de schoonheid van het geheel toch nooit kan vatten, heb ik dan maar een foto van signonsandiego.com geleend. LA is een grote beton hoop en zeker niet wat Pieter en ik onder de ideale woonomgeving verstaan, maar mist een rit van 20 min en we zijn in de volle natuur. En moesten we nu alle dagen zo een zicht hebben van ons appartementje, k zou uren naar buiten zitten staren.

zaterdag, december 01, 2007

Er is toch wel iets mis als...

Er is toch wel iets grondig mis met Belgie als de BBC een artikel over het falen van de regeringsformatie eindigt met: "No single party bridges the linguistic and geographic gulf between Belgium's two regions.".
De ene zal zeggen dat dit een teken is dat Belgie moet splitsen. De andere zal zeggen dat de huidige politieke cultuur slechts de gunst van een specifieke groep nastreeft. Ik zeg dat er iets grondig mis is.

Ahja, schaam u N-VA en CDH! Beide hebben de regeringsvorming opzettelijk laten mislukken omdat ze denken dat ze daarmee beter hun doel bereiken (en raar maar waar zijn die doelen exact het tegenovergestelde van elkaar).

donderdag, november 29, 2007

Witte schrammen

Sinds gisterenochtend heeft iemand beslist dat zo een puur zwarte wagen maar saai is en dat een paar witte strepen op onze achter bumper niet zouden misstaan. Ik had het natuurlijk zeer gewaardeerd, moest deze persoon zn telefoonnummer hebben nagelaten voor het geval ik deze innovatie niet zou apprecieren. Spijtig genoeg is de kunstenaar zo overtuigd van de artistieke meerwaarde van zn werk, dat dit dus niet het geval was.

Omdat ik daar niet tegen kan, wandel ik tegenwoordig elke avond de hele parking af op zoek naar de witte auto die onze zwarte auto zo wou liefkozen. Wat mij daarbij is opgevallen, is dat Amerikanen hun wagen graag laten liefkozen met andere wagens tijdens het in en uit een parkeerplaats rijden. Bijna elke auto heeft een artistiek kleurtje op de linker of rechter hoek van hun voorbumper.

zondag, november 25, 2007

Limburgse vlaai


Een van de weinige dessertjes of vier uurtjes die Pieter graag eet is een echte limburgse vlaai. Het allerliefst met abrikozen, zelf verkies ik krieken. De vorige keren waren mijn appeltaart en mijn abrizoken taart telkens afgekeurd, dus ging ik eens op het zoek op het internet. Dan in de winkel 2 blikken kersen meegenomen, wat van die kant en klaar deeg en dan maar proberen. Het resultaat kan je hierboven bewonderen. Deze werd wel goed gekeurd en Pieter heeft er zelfs een 2de stukje van genomen. Het recept staat nog niet helemaal op punt. Die kant en klaar deeg is eigenlijk te dun en de verkeerde deeg, dus misschien zal k eens zelf eens deeg moeten maken. Ik denk dat ik de gelei binnen in ook op een lichtjes andere manier zal maken, maar dat is voor de volgende keer. En misschien waag k mij dan aan abrikoosjes ...

Wat ben ik aan het lezen...

Het is weer eens tijd voor onze terugkerend onderwerp. Wel, ik doe het niet graag, maar ik moet toegeven dat Frank toch wel goede smaak heeft qua boeken. Ik heb op een recordtempo de 820 pagina's van Terry Goodkinds "Wizard's First Rule" verslonden. Het is een eerste boek in een serie die op het moment van schrijven al uit 11 boeken bestaat. Het eerste boek van een serie is altijd gemakkelijk te lezen omdat alle karakters nog opgebouwd moeten worden. Dit boek is een typisch fantasieboek. Een boerenpummel (in dit geval een bosgids) moet de wereld redden. Ondankt dit altijd terugkerend thema is het toch een goed boek, dat verbazend vlot leest en ondanks zijn heftige 820 paginas nooit verveeld. De hoofdrol in dit boek is weggelegd voor Richard (de bosgids van dienst), Kahlan (de schoonheid), Zedd (geen enkel fantasieboek kan zonder tovenaar), Chase (de Arnie van het boek), en nog een hoop nevenkarakters. Zoals in de Lord of the Rings, moet er eerst een hele roadtrip afgewerkt worden voordat de uiteindelijke vijand op een 20tal paginas wordt afgemaakt. Onderweg komt onze held verscheidene gevaren en uitdagingen tegen.


Het volgende boek dat ik ga lezen, is "Marooned in Real-time" van Vernor Vinge. Ik moet toegeven dat ik me moet inhouden om niet het vervolg te lezen op het vorige boek, maar vind toch dat ik even iets anders moet lezen. Ik heb al eerder iets van Vernor Vinge gelezen, namelijk "A Fire Upon the Deep" en "A Deepness in the Sky", beide extreem goede boeken. Ik ben benieuwd hoe deze van hem zal zijn.

dinsdag, november 20, 2007

Ontspanning

Nu de conferentie achter de rug is, ik vorige week officieel een vakantie dag had die ik niet kon opnemen, doordat ik op conferentie was, het deze week thanksgiving is, heb ik besloten van niet naar San Diego te vertrekken, maar vooral lui op de zetel te liggen.

Maar ik kon het toch niet weerstaan om even naar de winkels te trekken. Gisteren ben ik de hele namiddag in het Beverly center gaan window shoppen. Eerst bij l'Oreal binnen, want ik gebruik enorm zelden make-up en mijn mascara is een harde brok (al meer dan een jaar, wat meer als genoeg over mij zegt). Nu die mensen daar waren enorm vriendelijk en hebben mij heel veel leuke nieuwe spulletjes laten ontdekken, maar ik ging shoppen om te relaxen, niet om geld uit te geven. Ik kan die spulletjes toch hier om de hoek in the pharmacy kopen, moest k uiteindelijk beslissen van mijn make-up te vervangen.

Nadien rechstreeks naar de H&M. Daar een leuk outfitje gepasd, maar k heb het toch maar terug in de rekken gehangen (ik weet het, veel mensen vinden shoppen met mij geen fun, want k koop maar zelden iets dat ik niet ECHT nodig heb). Wat mij ook zeer snel duidelijk werd, is dat mijn mama gelijk heeft: ik heb echt wel een goede neus voor dure kleren. Gelijk welke winkel die ik binnenstapte die ik niet kende omdat er mooie kleren hingen, was ver boven mijn normale prijsklasse.

Vandaag ben ik dan maar op de fiets gestapt om eens snel te kijken in het winkelcentrum hier om de hoek. We hebben een enorme schoenen winkel, waar je allerlei designer schoenen aan een redelijke prijs kan vinden. Al elk jaar probeer ik een mooi paar laarzen te vinden, maar ook dit jaar zal het niet lukken. Te dikke kuiten zorgen ervoor dat een mooi paar betaalbare laarzen ook nu niet voor mij zijn weggelegd.

Uiteindelijk dan in GAP nog een hele mooie winterjas gezien. Die ze maar in 1 maat meer hadden en die waarrempel nog paste ook. Maar ik denk dat als ik die jas echt wil, k best eerst eens in een outlet store kan langs gaan. Want toch een beetje duur naar mijn goesting, ookal kan ik die jas waarschijnlijk nog jaren aandoen.

In de boekenwinkel nog 2 kookboeken gezien die wel op mijn lijstje mogen. De nieuwe van Jamie Oliver ziet er wel interessant uit. Vooral dat hij vanalles uitlegt over de grondstoffen (zoals welke lap runds van welk deel van de koe komt en waarvoor het geschikt is). Of hoe je kreeften, krabben en nog meer van zulks moet aanpakken. Daarnaast stond het boek vol met lekkere recepten. Dan is er nog het nieuwe kookboek van Nigella. Ik vind haar kookprogrammas vaak de besten die er zijn en k denk dat mijn kookstijl dicht bij die van haar aanleunt: nooit een recept helemaal volgen, altijd aanpassen aan de hand van wat je zelf graag eet of in de kast hebt liggen.

Ondertussen lig k hier weer in de zetel. Ga k een kopje koffie zetten en misschien toch nog wat werk verrichten in de vorm van surfen op het internet.

maandag, november 12, 2007

Hoe je eerste grote conferentie ervaring niet hoort te zijn


Ik denk niet dat ik ooit uit mijn eigen nog terug kom naar Orlando...

Gisteren toen k hier toe kwam op de luchthaven was er in velden nog wegen een taxi te bekennen. Blijkbaar is het goed dat ik niet te hard gezocht had, want blijkbaar stond er een enorme rij en waren er nauwelijks nog taxis. Dus na lang wachten, mocht k de shuttle nemen.

Dan toegekomen in mijn hotel deden ze lastig dat op mijn checks Pieter zn naam en achternaam stond en dat die van mij niet hetzelfde is. Het is niet de eerste keer, dat mensen daar hier lastig over doen. Raar voor een land dat beweert zo modern te zijn, dat ze nog zo ouderwets denken over het feit dat vrouwen de naam van hun vent moeten aannemen. Anyway, gelukkig had k ergens nog checks waar mij naam ook op stond en het geraakte opgelost (er liepen nog een hoop andere dingen mis, dus ik moet straks op yelp een zeer negatief review over dit hotel schrijven, vooral omdat het de Hilton is en dat die toch proberen bij een betere klasse te horen. Ik heb al betere service gehad in een jeugdherberg).

Nu je moet ook beseffen dat ik niet in het conferentie hotel zit. Ik had eigenlijk dat hotel laten reserveren door mijn universiteit. Maar zoals altijd, bewees dit dat ik beter mijn eigen zaken kan reserveren, want natuurlijk maakte ze ergens een fout zodat het hotel nooit mijn reservatie kreeg. En toen k het per ongeluk ontdekte (ik vertrouw mensen in het algemeen niet en als controle freak wou k het toch checken) was het hotel al vol geboekt. Dus nu zit k hier in mijn eentje op mijn eerste grote conferentie helemaal alleen in een hotel ver van al de rest (3 km).

Maar de fun moest nog beginnen. Kom je helemaal in je eentje toe aan de registratie en dan vinden ze je naam niet. Het enige andere ding dat mijn universiteit moest regelen ... Nu heel perongeluk door heel per ongeluk de juiste persoon via via aan te spreken, moest k niet nog eens betalen en werd alles nog opgelost ...

Allesinds dit is niet de ervaring die je iemand toewenst op hun aller eerste grote conferentie. Gelukkig werd de dag rond lunch tijd een stuk beter. Heb ik de namiddag enorm goede en interessante gesprekken gehad. En hebben we de avond afgesloten met een gezellig etentje. En mocht k nadien nog genieten van een rit in een van die dure zwarte limo taxis :) Eind goed al goed...

donderdag, november 08, 2007

Vis en Credit Cards

Het is al een tijdje geleden dat we nog eens iets gepost hebben. Daarom dit kort berichtje.

We (Saskia eigenlijk) hebben eindelijk een plaats gevonden waar we goede (dus niet naar karton smakende) vis kunnen kopen: Mitsuwa. Eigenlijk enorm logisch als je er even over nadenkt. Mituswa is een keten van Japanse supermarkten. Daarmee bedoel ik niet een Japanse keten van supermarkten, nee, het is werkelijk een keten van Japanse supermarkten. Alle ticketten zijn in het Japans, de producten zijn Japans, eigenlijk het enigste niet Japanse daar is dat de prijs in Dollar wordt aangegeven en niet in Yen.  Hoe dan ook, daar vind je dus zeer goede verse vis. Wat logisch is, want vis is een belangrijk onderdeel van het Japanse dagdagelijkse dieet.

Sinds kort zijn we ook een Credit Score aan het opbouwen. Een credit score is een score die aangeeft hoe goed je bent in schulden terug te betalen, en is de maat waarnaar gekeken wordt om beslissingen te nemen zoals: of je een credit kaart kan krijgen, of ze een appartement willen verhuren, of een bank je een lening wilt geven en aan welk percentage, etc...  Eigenlijk voor bijna alles. Normaal gezien moesten we een jaar geleden zijn begonnen met het opbouwen van die score, maar toen is er iets misgelopen (een credit kaart van het werk die normaal aan mijn credit score verbonden zou zijn, maar zoals altijd hebben ze weer iets verkeerd gedaan, en god weet nu aan wie zijn credit score die nu gelinkt is). Hoe dan ook, sinds kort zijn we dus een score aan het opbouwen. Met als gevolg dat we recent met een typisch Amerikaans fenomeen geconfronteerd zijn geweest: pre-approved credit card offers. Zo een pre-approved offer bestaat erin dat ze je een credit kaart aanbieden, en dat alles al goed gekeurd is voor de aanvraag. Je moet enkel nog zeggen dat je ze wilt. Die pre-approved offers worden bepaald aan hand van (tadaa) credit scores.   Als je score slecht is (of als je pas bent begonnen met die op te bouwen), krijg je de meest waanzinnig slechte offers toegestuurd. Ik moet zeggen het was een fantastisch (ironisch) offer dat ze ons opstuurde: 200$ credit limit, 30% interest als je niet op tijd betaald, en 69$ jaarlijkse kost.  Echt een waardeloze kaart, en duur op de koop toe.  Je vraagt je af hoe wanhopig sommige mensen hier wel niet zijn dat ze zulke credit kaarten nemen  (en dan waarschijnlijk na een maand 200$ in schuld zitten, om dan voor meer
 dan een jaar 30% te betalen omdat ze geen 200$ hebben).

zondag, oktober 28, 2007

Wat ben ik aan het lezen...

Zoals al eerder beloofd, post ik nu regelmatig welk boek ik aan het lezen ben, en hoe het boek is.

Het vorige boek dat ik gelezen heb is "Xenocide" door Orson Scott Card. Het is het 3de boek in zijn Enders reeks. Dit boek volgt direct waar het tweede boek stopte. De personage van het vorige boek spelen ook in dit boek mee: Ender, en zijn zus Valentine, Jane, Novinha en haar kinderen: Olhado, Quim, Grego, Ela, Quara, Miro, ... Ook speelt het grootste deel zich af op de planeet (Lusitania) waar Ender haar inwoners (de mensen, de pequenino, en de buggers) probeert te redden van de gemeenschappelijk vijand: de aanvalsvloot, en het descolada virus. Ook zijn er nieuwe karakters: Qing-jao, Wang-mu en Han Fei-tsu die op de nogal vreemde planeet (en vooral cultuur) 'Path' wonen. Het verhaal komt traag opgang, maar als het eenmaal opgang is, is het moeilijk om het boek neer te leggen. Orson Scott Card vertelt het verhaal zonder een seconde te vervelen, en slaagt er in om op meesterlijke wijze de visies en standpunten van de verschillende personages te beschrijven. Ondanks het feit dat er zoveel karakters zijn raak je nooit de draad kwijt. Het heeft er misschien ook wel mee te maken dat van al die karakters er enkele de echte hoofdrol spelers zijn. Dus wat is het verdikt. Het is zeker een zeer goed boek, maar het is nagenoeg onvolgbaar als je de eerste 2 niet gelezen hebt. Als je na de eerste twee nog zin hebt in meer, zal dit boek je zeker niet teleurstellen.

Het volgende boek op lijst waaraan ik ga beginnen lezen is op aanraden van Frank die me dit boek al een tijdje (jaren?) probeert te laten lezen: "Wizard's First Rule" door Terry Goodkind. Ik heb nog geen idee waarover het gaat (maar ik ben vrij zeker dat het Fantasy is), maar ik ben wel benieuwd (niet alleen naar het boek maar ook wel om te weten of Franks smaak in boeken nu wel te vertrouwen is (van de rest weten we het al wel ;) )

dinsdag, oktober 23, 2007

Fire update

Zodat niemand zich zorgen maakt: Pieter en ik zijn en blijven deze week veilig in West-LA. Ondertussen is de Malibu brand onder controle en dat was het enige waar we hier wat last van hadden door de rook.

Al de andere branden zijn ver af. Die in San Diego zijn redelijk dicht bij de universiteit, maar die is toch voor een week gesloten, dus ik ga deze week hoogstwaarschijnlijk niet naar San Diego.

Saskia

maandag, oktober 22, 2007

Optional work day

Geleend van http://www.osei.noaa.gov/ (en voor de nerds onder ons, je kan duidelijk zien dat de rook van een van de branden boven San Diego voldoet aan de eigenschappen van een turbulente boundary layer. Je kan precies een beetje vortex pairing zien.)


Terwijl ik vanochtend nog een laatste keer mijn emails check, voordat ik alles in de auto zet, zie ik een mail dat de campus gesloten is. Dan nog een mail, dat op General Atomics, vandaag een optional work day is en iedereen eerst zn familie in veiligheid moet brengen...

Ik wist dat er brand was in Malibu, dankzij Ann haar blog wist k ook dat het op andere plaatsen nog veel harder brandt, maar ik had tot vanochtend geen idee dat het in San Diego ook brandt.

Ik heb direct iemand opgebeld in San Diego, om te horen wat de situatie daar was. Want online was het moeilijk om informatie te vinden (in San Diego wonen nu eenmaal spijtig genoeg geen beroemde sterren met veel te grote huizen en vind je er dus ook minder informatie over). De persoon die ik opbelde was al een paar uur aan het evacueren, een paar huizen in zn wijk staan in brand, en zijn eerste shelter waar hij naar toe moest is al gesloten en nu is hij op weg naar familie die niet te ver af wonen, maar toch in een brandvrij gebied.

Sinds ik op de campus woon en die gesloten is door slechte luchtkwaliteit, heb ik besloten dat het veiliger is om hier in lala-land te blijven. Maar ondertussen kan je zelfs hier bij ons de brandgeur rieken en Pieter had blijkbaar moeite met ademhalen op weg naar de bureau en op zn werk is de luchtkwaliteit ook niet echt bijzonder. Hopelijk ziet het er morgen allemaal beter uit ...

zondag, oktober 21, 2007

Politiek...

Ik hou me nu al geruime tijd in om niet te reageren op de Belgische kermispolitiek, maar nu wil ik me toch even uitlaten over het hele gedoe. Voel je volledig vrij om deze blog-entry over te slaan.

Eerst en vooral wil ik het hebben over de overduidelijke segregatie politiek die men al een 10-tal jaar in Belgie houdt. Ik ben er van overtuigd dat degene die het gestart hebben, het met de beste bedoeling hebben gedaan, maar dat het ondertussen overgenomen en verwrongen is door machtsgeile politiekers. De huidige politiek probeert momenteel de gedachte van het 'anders' zijn, het 'verschil' tussen hun en ons (Vlamingen vs Walen) te creeren. Men probeert 'nationalistische' gevoelens te creeren, omzo de bevolking te overtuigen dat we het op ons eentje moeten doen, en vooral dat we hun meer macht moeten geven. Hiermee zeg ik niet dat het er geen fouten zijn gemaakt aan de overzijde van de taalgrens, maar geef toe, ook aan deze zijde (welke dat ook mogen zijn) is het niet zonder problemen gegaan. Als men rationeel naar het geheel kijkt, merk je enkele vreemde inconsistenties op die er duidelijk opwijzen dat er geen federale politiek gespeelt wordt, maar een segregatie politiek.

Eerst en vooral, het idee dat een taalgrens een vast gegeven is, is klinkklare onzin. De gedachte dat men niet welkom is 50m verder op omdat men een andere taal spreekt, doet sterk denken aan bepaalde politieke gedachte uit de jaren 40. Vlamingen hebben nogal snel de gedachte dat de Walen bij ons binnenvallen, maar vergeten wel de enorme influx van Nederlandstaligen in provincies zoals Luxemburg. Net zo zeer als de wereld niet wit-zwart is, en dat er grijstinten bestaan, zo is ook de taal-identiteit van een stad/gemeente/dorp. Sommige gebieden zijn nu eenmaal 2-talig, andere zijn 1-talig. Dit is een dynamische geheel dat constant veranderd. De politiek zou beter meer moeite spenderen om deze dynamiek te onsteunen dan ze op onnatuurlijke wijze tegen te werken en er ruzie over te maken.

Ten tweede, hoe kan men van een federale regering spreken, als je niet eens op elke kandidaat uit het hele rijk kan stemmen. Het is toch waanzin dat men niet op de meest geschikte kandidaat kan stemmen omdat deze toevallig op de verkeerde plaats woont. Je stemt immers niet voor de vertegenwoordiging van jouw landsdeel, maar voor de vertegenwoordiging van het hele land. Lokale aangelegenheden moeten worden bepleit door de lokale (Vlaamse, Waalse, ...) regeringen. Blijkbaar is het argument van een bepaalde groep politiekers, dat we geen federale partijen kunnen hebben omdat dan politiekers van de andere kant van de taalgrens stemmen komen stelen. Awel, als je daar als politieker bang voor bent, dan is het duidelijk dat je niet het beste met Belgie voor hebt, en enkel jouw eigen gewest/provincie/dorp/straat/gezin (waar houdt het op?) wilt bevoordelen. Als je als politieker niet de kans ziet om aan de 'andere kant van de taalgrens' stemmen te winnen, dan is er iets mis. Grondig mis met jouw politiek. Maar het is nu eenmaal gemakkelijker om op een bepaalde populistische en nationalistische manier onkritische stemmen te winnen.

Ten derde, is het idee van een federale staat wel ergens zinnig. Er zijn nu immers verschillende noden in verschillende landsdelen. Maar wat nu helemaal zot is, is dat er slechts 2 federaties (3 als we Brussel meetellen) zijn. Dit leidt altijd tot een pat-stelling. Een federale staat werkt pas echt als er genoeg federaties zijn, zodat federale aangelegenheden rationeel besproken kunnen worden, ookal is 1 van de partijen niet rationeel in de zaak. Verder, is het ook waanzin om te denken dat er slechts 3 gebieden in Belgie zijn. Kijk bijvoorbeeld eens naar Vlaanderen. De noden van Limburg zijn totaal anders dan die van Oost-Vlaanderen. Al degene die schreeuwen 'Vlaanderen onafhankelijk', denk eens goed na, want de argumenten die je nu aanhaalt, kan je evengoed toepassen om bepaalde provincies af te scheiden van 'Vlaanderen'.

Ik kan hier nog uren doorgaan over allelei dingen zoals de nood voor negatieve stemmen, dat politiekers moeten opkomen voor een bepaalde post en niet voor eender wat, strengere straffen voor politieker op het overtreden van wetten omdat ze een voorbeeldfunctie hebben, en nog veel meer, maar ik zal jullie dat besparen. Ik ben het gewoon beu dat men in de Belgische politiek al jaren oplap werk doet (en dan nog niet eens goed), en geen constructieve politiek wordt gedaan.

donderdag, oktober 18, 2007

Firedrill

Donderdag is de dag in de week dat ik meestal net 15 min langer blijf liggen, omdat een van mijn kotgenoten vroeg les heeft en dan zo eerst kan doesjen.

Midden tijdens het doezelen werd ik uit dromenland gerukt door een veel te luid, opdringerig alarm. Al vloekend spring ik uit bed en probeer in mijn waas wat warmere kleren te ontdekken, dan mijn pijama. Ik ontdek ergens een broek en na ff zoeken vind k ook mijn trui. Ik stap in mijn schoenen, graai naar mijn belangrijkste bezittingen, mijn bril, mijn sleutels, mijn laptop, mijn buitel met geld en belangrijke papieren en mijn trouwring. Op een of andere manier heb ik ondertussen mijn broek binnenste buiten aan, zitten mijn schoenen niet lekker.

In de gang ontdek 2 van mijn andere kotgenoten en we checken kort bij de 3de, die onder de doesj staat of ze alles bij de hand heeft om snel het apartement te verlaten. Ze is soms een kleine ijdeltuit en kan dus nu niet onder de doesj uitkomen, omdat er nog zeep in haar haar zit. Dus besluiten we zonder haar het gebouw te verlaten.

Buiten ons appartement, zien we nog verdwaasd andere grad studenten rondlopen. Die proberen de lift te nemen. Duidelijk nog nooit een brandalarm meegemaakt en we vertellen hen, dat ze de trap moeten nemen. Buiten ons gebouw staan er nauwelijks studenten en het is vrij duidelijk dat niemand weet wat doen. Vanuit de gebouwen rondom ons, waar al de undergrad studenten zitten, komt een constante stroom van studenten naar buiten. Ik wist niet eens dat er zoveel in zulke kleine gebouwen passen. We besluiten hen te volgen, om zeker te zijn dat het alarm maar een drill was en dat het niet voor ons was bedoelt.

Uiteindelijk blijkt niemand van de verantwoordelijken op de hoogte te zijn van het feit dat ze ook in onze gebouwen het alarm hebben laten afgaan. We kunnen best eens horen bij onze contact persoon, die natuurlijk om zo een onchristelijk uur zeker niet op haar bureau is. We besluiten dus maar terug naar onze kamers te sleffen. Ik beslis van dan maar een doesj te nemen, sinds de laatste kotgenoot, uiteindelijk het appartement ook heeft verlaten. De rest kruipt terug zn bed in en probeert de slaap in te halen, die zo plotseling verstoord werd.

donderdag, oktober 11, 2007

Oeps....



Dit is dus wat er gebeurt als iemand je aanrijd en je dan tegen (of beter over) een brandweer tappunt vliegt.  PS: deze foto is genomen vanaf het 5de verdiep, 
om maar een idee te geven hoe hoog het water spoot.

zondag, oktober 07, 2007

Brood van de week


Nu dat ik met wat vertrouwen een gewoon wit brood kan maken en ook het bruin begint te lukken, heb ik mij eens aan iets moeilijkers gewaagd: Rozijnenbrood. De moeilijkheid bestaat er vooral in, dat ik een Belgisch rozijnenbrood wil, niet een of ander amerikaans baksel, met allerlei ander spullen. Dan is er het probleem, dat ik geen weegschaaltje heb in de keuken en dat ik dus heel graag met Amerikaanse cup maten werk. Zo eenvoudig om af te meten. En dan wou ik een 1lb brood en staat niet bij elk recept voor welk formaat van brood het is ...

Allesinds, heb ik door op verschillende plaatsen beslist wat er in een rozijnenbrood moet. Dan heb ik de hoeveelheden afgeschat aan de hand van recepten en ervaring met een gewoon wit brood. Allesinds, zijn we nog heel tevreden met ons brood machien. Elke weekend bak ik 3-4 broden, waarvan er 2 direct de vriezer ingaan. Zodat Pieter midden in de week ook nog een vers brood heeft. Ooit word ik nog een keukenprinces als het op bakken en dessert aankomt. Ondertussen heb ik mijn broodmachien :)


maandag, oktober 01, 2007

Baby...

Neen, jullie hoeven je niet ongerust te maken... de baby is niet bij ons op komst (ik hoor al oef komen van alle kanten, en niet in zijn minst van ons eigen). Nee, een ex-collega, en toch ook wel zeer goede vriend, Vincent en zijn wederhelft Isabel hebben op 13 September een dochtertje gekregen: Lara.

Vandaag zat er in de post een pakje... Ik wist wel dat Vincent meer had opgestuurd dan gewoon een kaartje (ik vermoede suikerboonjtes), maar wat er in het pakje zat... wel dat was echt wel onverwacht.



Zoals je op de foto ziet, hebben ze er een pot Mayonaise bijgestoken. Bij ons bezoekje aan Belgie in juli, hadden we hun nog gezegd dat het verdomd moeilijk was om in de VS goede mayonaise te vinden, en dat dat toch wel samen met de Kebab de dingen zijn die we het meeste missen (jaja... we missen de ouders en schoonouders ook.... maar die zijn niet eetbaar, en de grootste liefde gaat door de maag...). Nu ik vermoed dat een kebab opsturen wel wat problemen had kunnen geven aan de douane (minste van de problemen vermoed ik). Anyway, ik vind dit gwoon fantastisch! Merci Vincent en Isabel, en nogmaals proficiat met jullie Lara!

Dus als het jullie even uitkomt, kan dan een van jullie blog-lezers tegen dat deze pot leeg is ook een babietje krijgen????

zondag, september 30, 2007

Wat ben ik aan het lezen...

Onder 'wat ben ik aan het lezen' ga ik proberen jullie op de hoogte te houden van welke boeken ik op dit moment aan het lezen ben. Ik zal ook proberen mee te geven of het vorige boek goed was.

Voor wie het nog niet weet, Saskia en ik hebben een kleine boekencollectie. Niks gigantisch groot, maar toch al een mooie 300 boeken. Niet allen zijn 'leesboeken', er is ook een hele hoop vakliteratuur (zeer handig om in slaap te vallen). De echte 'leesboeken' zijn bijna allemaal Fantasy of Science Fiction, meestal in het Engels, maar er zit ook een enkeling Nederlandstaligen tussen.

De vorige twee boeken die ik gelezen heb zijn:
  • Harry Potter and the Deadly Hallows, of te wel, het laatste Harry Potter boek. Ik moet zeggen dat ik dit boek op een 2 tot 3 weken heb gelezen (wat voor mij vrij snel is). Het is zeker het betere boek van de laatste 3. Het vierde boek blijft toch mijn favoriet, maar nummer 7 is zeker niet slecht. Een aanrader voor wie de eerste 6 heeft gelezen. Voor wie nog geen enkele Harry Potter heeft gelezen, kan ik deze serie zeker aanraden. Laat je niet afschrikken door het beeld dat het kinderboeken zouden zijn.

  • "Posterijen", of in de originele Engelse titel: "Going Postal". Dit is een boek uit de befaamde Discworld serie van Terry Pratchett. Zoals alle discworld boeken is dit weer een aanrader. De humor van Terry Pratchett ingekleed in een fantasie wereld is zoals altijd snedig en origineel. Tof aan dit boek (geen idee welk nummer, maar 't is ergens onderaan in de 20), is dat er weer eens een nieuw held is. Voor wie gekent is met de serie, hij heeft wat weg van Commandeur Flinx (sorry, geen idee hoe hij in het Engels heet), maar dan nog wat meer rotzakkig. Een echte oplichter en een boef dus. Voor wie afvraagt waarom ik deze serie in het Nederlands lees, en niet in het originele Engels, is omdat mijn allereerste boek dat ik kreeg (van mijn ouders) het eerste boek uit deze serie was, en dit was een Nederlandstalig exemplaar, en dus ben ik deze serie in het Nederlands blijven verzamelen. Hoe dan ook, wie nog geen Discworld boek heeft gelezen, moet zeker het eerste boek uit de serie eens lezen: "The Color of Magic"... Je zal zien dat je snel de rest ook wilt lezen.
Dus wat ben ik dan nu aan het lezen. Wel, ik ben gisterenavond begonnen in "Xenocide" van Orson Scott Card. Dit is het 3de boek in een serie. De eerste twee waren zeer entertaining. Ik moet toegeven dat ik wel met een zekere schrik aan dit boek begin, omdat het zo dik is al de twee eerste tesamen. Laten we hopen dat het niet onnodig langdraadig geschreven is. Ik hou jullie nog op de hoogte van hoe dit boek is (dat kan wel even duren, sinds ik enkel 's avonds lees).

zaterdag, september 29, 2007

Het leven van een graduate student

Het leven van een graduate student kan het best samen gevat worden door phdcomics.

Een belangrijk eigenschap van een graduate student is 'free food'. Vooral de week voor de eerste lessen en de week van de eerste lessen, is het redelijk eenvoudig voor goed en veel free food te vinden. Zo kon ik donderdag avond smullen van rauwe groentjes, kippenbotjes, californische sushi, gegrilled asperges, europese kazen, etc...

Iets anders waar je van moet profiteren is travel. Nu hier moet je een beetje overtuigingskracht gebruiken en het een beetje slim spelen. Een mogelijkheid is een samenwerking aangaan met een onderzoeksgroep aan een andere universiteit of lab. De eerste stappen zijn gezet, alleen moet ik voor de toekomst onthouden: Oak Ridge, Tennessee is nu niet de meest hippe plaats om te bezoeken. Na mijn bezoek in maart, weet ik dat dit echt een boerengat is met prachtige natuur (waar k na een dag werken dus niet veel meer van zie) en waar 's avonds nu eens echt niks te doen is (ze bekijken je al vies als je pas na 7pm ergens binnen stapt om te gaan eten). Misschien volgende keer eerder proberen of Columbia geen interesse heeft, want dan hang k er wel een lang weekend New York aan vast :)

Een andere manier om te reizen is proberen je begeleider te overtuigen dat je postertje echt wel de reiskosten waard is. Nu voor de grootste conferentie in plasma fysica in de US, was dat niet moeilijk. Maar sinds k niet echt een Disney fan ben, k zo al in mijn vakgebied vooral door 50+ omringd ben, spreekt Orlando Florida mij niet zo aan in de buurt van Thanksgiving.

Om een lang verhaal kort te maken. Ik ga voor een week tropischere temperaturen in Oak Ridge opzoeken.

maandag, september 24, 2007

A new season

De voorbije week en ook deze week is er hier in de US een nieuw tv seizoen gestart. Daarnaast is deze week de start van het nieuwe academie jaar hier begonnen op UCSD.

Door het bezoek, hebben we niet echt veel aandacht besteed aan het feit dat we hier nu al langer dan een jaar zijn. Het is hier allemaal anders dan in Leuven, maar toch voelt het niet alsof we zo ver weg zijn van ons vorig thuis. En ondertussen, voelt naar Belgie terug gaan alsof we op bezoek gaan, en is LA ons echt thuis geworden.

Wat ons enorm opviel, gisteren toen we naar de nieuwste Simpsons en Family Guy (echt wel een aanrader) keken, was hoeveel grappiger elk van die cartoons is geworden. Nu snappen we de grappen met de Mexicanen die voor de home depot op werk wachten, of hints naar een bepaalde enorm enerverende reclame, of zelfs de uitspraak: 'There is nothing in downtown LA.'. Of grappen over real estate market. Het is duidelijk dat de makers van die cartoons ook in LA wonen en zich aan dezelfde dingen kunnen ergeren of opmerken.

Op naar het volgende jaar in LALA land!

maandag, september 17, 2007

Stilte na de storm

Na 10 dagen actieve vakantie en bezoek, waren we nog eens aan een weekendje rust toe. Ook met dat we beide nu werken, moest er ook nog wat gekuisd worden en wat gewassen en gestreken, want ik ben er niet om het door de week te doen en ik wil ook niet dat Pieter hele avonden zit te kuisen, na een lange werkdag.


Daarnaast, hebben we vooral in de zetel gelegen met leesboeken (de laatste Harry Potter was meegekomen uit Belgie). De paar keer dat we de zetel uitkwamen was om een Amerikaanse versie van kebab te gaan eten, dichtbij Venice Beach. Om achter een nieuwe haardroger te gaan, want de vorige heeft na amper een jaar beslist om te staken. En toen we dan toch in Target waren, zijn we ook maar een broodmachiene gaan kopen. Het is eigenlijk een gokje, want mijn zelfgebakken broden zijn veel te dens en kunnen Pieter niet bekoren. Ik had dus geen idee hoeveel beter de broodmachiene zou zijn. En het gokje is goed geweest, eenmaal al het sponsbrood hier op is, ga ik elke weekend brood bakken. Het wit lukt al aardig goed, aan het bruin moet ik nog wat werken. Ik zou er volgens het recepten boekje Molasses moeten in doen en volgens het internet zouden extra gluten helpen. Nu blijkbaar zitten die ook in witte bloem, dus misschien volgende keer 1 cup bruine bloem met een cup witte vervangen?


Allesinds ben ik enorm gelukkig dat ik er uiteindelijk 1 gekocht heb. Ik kook namelijk graag, maar bakken wil nooit niet zo lukken. Zal er waarschijnlijk aan liggen dat mijn mama ook veel meer kookt dan bakt. En voor 2 personen bakken is zo nutteloos, vooral als 1 van die 2 dan ook echt niks van cake/koekjes/taart/dessert eet. Maar nu heb ik een machiene die ook gewoon deeg kan bereiden, wat misschien de kwaliteit van mijn miserabele baksels zal helpen.

maandag, september 10, 2007

Laatste dag

Gisteren, de voorlaatste dag van mijn ouders hun bezoek, hebben we het eens wat rustiger aan gedaan, en hebben we Griffith Park, meerbepaald het observatorium bezocht. Iedereen die er al geweest is, weet dat dit zeker de moeite is. Het observatorium is zeer mooi, maar vooral het uitzicht over Los Angeles is wat je bij blijft.


Deze ochtend hebben we dan mijn ouders naar de luchthaven gebracht, en als alles goed gaat zitten ze achter 10 minuten in de lucht richting Belgie (met een kleine tussenstop in Newark). Het was tof ze op bezoek te hebben, en als een aangename bonus hebben we zelf ook nog wat delen van Californie gezien waar we zelf niet toegekomen waren. Ik vermoed dat ze het zelf ook wel tof vonden, maar dat ze heel blij zullen zijn als ze terug in Belgie zijn.

Voor ons begint het normale leven terug. Saskia vertrekt seffens naar San Diego voor een week noest werken, en ik zal direct ook eens naar het werk vertrekken. Trouwens, met dat hele bezoek zijn we (blogsgewijs) uit het oog verloren dat we hier, in het verre westen, nu al een jaar wonen.

zondag, september 09, 2007

Sequoia National Park & King's Canyon


Zaterdag, op de laatste dag van onze mini road trip, zijn we naar Sequoia National Park geweest en ook in King's Canyon.

Via een smalle zeer kronkelende weg, die dan door wegenwerken ook met momenten een 1 baansvak was en niet gebetoneerd, mooie vergezichten zijn we in de Giant Forest terecht gekomen. Hier reden we tussen de Sequoia's door, die hier met bosjes stonden. Echt wel impressionant. Met allerlei tussenstops, om toch maar al die bomenpracht te bewonderen, zijn we bij Mono rock uitgekomen.


Waar je na een flinke klim partij een prachtig zicht hebt op de vallei. In de verte kon je weer de vervuiling van de San Joaquin vallei bewonderen. Nadien zijn we nog naar de Sherman tree gaan kijken. De grootste boom in volume, die alleen nog in breedte groeit, omdat de top dood is. Als je zo in het Giant Forest wandelt, dan waan je je net in een sprookjes bos, waar wij mensen maar klein zijn.


De weg verder volgend, zijn we nog langs een andere grove met Sequoia's gereden. Nog een andere grove, de grootste verzameling sequoia's (2100 die meer dan 12 voet breed zijn). We zijn dan nog grant grove gestopt. Waar we de breedste sequoia gezien hebben. Dan nog via een zeer klein baanje naar een uitzichtspunt, waar je over grote delen van sequoia en king's canyon national park kunt uitkijken en de Sierra.

Dan maar weer terug richting LA, met nog een stop voor het avondeten in Bakerfield. Daar zijn we Basque gaan eten. In Bakerfield zit een redelijk grote gemeenschap van Basken, en zo zijn er een aantal restaurants, waar je met ze allen aan een grote tafel aanschuift en je eet wat de pot schaft voor een vaste prijs:
- soep
- salade (sla, tomaten, cottage cheese, carpaccio van koeientong, bonen, salsa)
- een stoof potje met lams, wortels, selder en aardappels
- pasta
- kip
- frietjes
- ijscreme

Volgeladen, zijn we dan nog naar LA gereden, waar we moe, maar voldaan om 11u in slaap gevallen zijn.

vrijdag, september 07, 2007

Glacier point en Mariposa grove


De tweede dag yosemite ziet erop en ook de laatste voor dit bezoek. Ondertussen zijn we al op ons Hotel, nabij Sequoia National park.


Vandaag zijn we met de wagen naar Glacier Point gereden. Onderweg daar naar toe, zijn we nog een paar keer gestopt, omdat er een overvloed aan mooie vergezichten waren. Met pijn in mijn hart heb ik niet overal kunnen stoppen en zal dat voor een volgend bezoek zijn. Onderweg is mijn schone mama, nog een vriendin vanuit Belgie vanuit de Engelse les tegengekomen. Het toont nog maar eens hoe klein de wereld is tegenwoordig.


Op glacier point hebben we dan vooral fotos getrokken en van de vergezichten genoten. Ik had daar gewoon een hele dag kunnen blijven zitten. Pieter en ik moeten echt eens terug komen voor wat wandelingen. Dit keer konden we zien dat er een paar watervallen nog water hadden, zoals de Nevada falls.


Dan weer de auto in, voor naar de Mariposa grove, met de Sequoia bomen in. Hier hebben we rustig onze boterhammen opgepeuzeld en we hebben besloten door gebrek aan tijd, met het treintje de grote tour van 7 mijl te doen, die we nooit niet op een uur hadden kunnen afwandelen. Zo hebben we heel wat bijgeleerd over sequoias en kunnen we morgen hopelijk nog meer van de bomen genieten.

Uiteindelijk zijn we dan maar richting Three Rivers, dichtbij Sequoia National Park gereden. Waar we na een maaltijd tussen de locale bevolking (echt toeristisch is het hier niet), ik nu de blog update. Morgen is de laatste dag van onze zeer korte roadtrip.

donderdag, september 06, 2007

Yosemite valley



Vandaag zijn we 's ochtends vroeg (6.30 opstaan en 8u vertrekken) richting Yosemite Valley gereden. Via een lange rit (4.30 rijden tot aan het hotel in Oakhurst) zijn we snel ingechecked rond de middag in ons hotel, hebben we snel onze broodjes op gegeten om dan naar Yosemite Valley te rijden.

Via de highway 41, een mooi kronkelende weg die langzaam daalt en stijgt en door bos, rijden we Yosemite binnen. Daar kunnen we 'gratis' binnen dankzij de nationale parken kaart die mijn ouders voor hun trip gekocht hadden en die wij hebben gekregen en waar we nog gebruik van maken.


Als je via de highway 41 uit de tunnel komt, heb je een prachtig zicht op de vallei. We zijn dan ook gelijk iedereen gestopt om fotos te trekken. In de verte kan je de half dome zien liggen, k heb denk ik ook de three brothers gezien en nog zoveel anderen.


Dan nog verder naar de vallei, waar we gestopt zijn bij de Merced rivier voor wat fotos en dan verder naar het Visitor Center. Van daaruit zijn we dan naar de Yosemite falls geweest. Negen jaar geleden, tegen eind Juli, stroomde het water nog volop. Dit keer, was het daar krukdroog. We zullen dus nog eens terug moeten gaan in de lente. We hebben toen besloten om geen andere watervallen te gaan bekijken, omdat die normaal nog minder water bevatten en dus zeer zeker droog zouden staan. Nu op tijd in bed, om morgen nog andere delen van Yosemite te zien en dan richting Sequoia park te rijden, naar ons volgend hotel.

woensdag, september 05, 2007

De getty villa


Maandag zijn we naar de Getty villa geweest. Ik had toen de tickets een maand op voorhand vrij kwamen, direct gereserveerd. Je kan er maar beter op tijd bij zijn als je in het weekend wilt gaan.

Na wat file rijden op de highway one (iedereen wou het binnenland ontvluchten en op het strand liggen met de hitte golf momenteel in LA), konden we de oprit van de villa oprijden. En dan via een nagemaakt Romeinse weg, richting de parking.


De renovatie is echt wel prachtig en er is goed over nagedacht. De villa, die gebaseerd is op een villa op een stadje van in de buurt van Pompeii, is in de jaren 70 voltooid en huisde toen de hele Getty collectie. Maar de villa bleek als snel te klein, en daarom werd het Getty Center, meer land inwaarts gebouwd. Toen dat center af was, werd de villa gesloten voor renovatie, om nog niet zo lang geleden weer te openen, met alleen nog de classieke collectie.


Als je van de parking naar de Villa wandelt, moet je het idee krijgen dat je op een archeologische vindplaats bent. Je moet trappen afdalen om bij de villa te komen. De tuinen bevatten planten die in de Romeinse tijd ook aanwezig zouden geweest zijn en die gebruikt werden bij het bereiden van eten. Ik kan iedereen aanraden van de Garden en Architecture toer te doen, je krijgt een heel goed idee hoe het leven in zo een landhuis eraan toe ging.

Na een lekkere lunch in het restaurant/cafe, hebben we ook nog de collecties bekeken. Allemaal Griekse en Romeinse kunst, vooral de precisie en het detail in veel van de kunstwerken is indrukwekkend. Na helemaal ondergedompeld geweest te zijn in Europese kunst, hebben we de avond maar afgesloten bij de Indier. Nu ik moet wel zeggen, dat onze gewoonlijk Indier ons teleurgesteld heeft. Dus we zullen het ff zonder Indisch voedsel moeten stellen.

dinsdag, september 04, 2007

Catalina island


Zondag was het dan de beurt aan Catalina island, een eiland hier voor de kust van LA. Door het zeer warme weer en het lange weekend, waren we niet alleen op het eiland. We hadden ervoor gekozen om de boot in San Pedro te nemen (iets goedkoper dan in Marina del Rey en meer boten).

Nog voor de zon echt was opgekomen waren we al wakker en terwijl de zon langzaam opkwam reden we naar San Pedro. Dan met de boot op een uur tijd naar Catalina. Vlak voor Catalina stopte de boot even en konden we een grote school dolfijnen bewonderen. We waren een van de eersten die ochtend op Catalina en zo besloten we 2 dagactiviteiten te boeken. De busrit die we het liefst wouden doen, was al vol, maar gelukkig waren er nog alternatieven.


In mei heeft het zwaar gebrand in Catalina en de verwoesting was nog duidelijk zichtbaar. Het zal nog lang duren voor de planten er boven op komen, want alle water reservoirs staan enorm laag, of zijn gewoon leeg. Het is dus op regen wachten en ondertussen hopen, dat dit geen zware modderstromen zal veroorzaken. Tijdens de rit konden we van prachtige vergezichten genieten en het ruige binnenland. Volgens mij heel tof om in te wandelen, maar dan niet met de huidige hitte.

Nadat we dan terug in Avalon waren, hebben we rustig onze broodjes opgegeten en dan hebben we nog wat rondgewandeld. Uiteindelijk hebben we dan ook nog de glazenboot genomen om wat naar de vissen te kijken. Dit was eigenlijk een beetje teleurstellend, want het duurde maar 30 min in plaats van de aangekondigde 40. En ookal beweerden ze dat het over verschillende vissen ging, op de 2 voederplaatsen, vond ik dat het vooral veel van hetzelfde was. Uiteindelijk wouden Pieter en ik nog wat kayaken, maar door de bakkende zon, voelde was ons niet zo goed en hebben we er voor gekozen om met zn allen in de schaduw van een ijsje te genieten. En dan maar weer op ons gemak de boot terug te nemen.

maandag, september 03, 2007

Dagje Santa Barbara


Zaterdag zijn we naar Santa Barbara gereden via de kustweg. Blijkbaar hadden meerdere mensen het idee om LA achter zich te laten en de kustweg naar het Noorden te volgen.

Na en rit vol met wisselende landschappen zijn we dan maar even op het strand gaan zitten, om onze lunch op te eten en ondertussen van het prachtige weer te genieten. Het is hier namelijk, in het hele jaar dat we hier zijn, nog nooit zo warm geweest als de voorbije week en vooral de voorbije dagen. Te warm om echt naar het binnenland te gaan, maar ideaal weer voor aan het strand door te brengen met een zacht zeebriesje (ideaal ook om voeten te verbranden die anders nooit zonlicht zien).


Nadien hebben we nog wat door de duurdere buurten van Santa Barbara gereden, om dan via het centrum tot aan de Mission te rijden. Dit is de grootste missie in Californie en heeft heel wat meegemaakt (aardbevingen en verandering van heerser). In heel Californie staan er zo een hoop missies, de ene al interessanter dan de andere.

Ons bezoek aan Santa Barbara hebben we afgesloten met nog een drankje op een terrasje in het mooie centrum. Om nadien via de 110 huiswaarts te keren en uiteindelijk bij ons lievelings frans restaurant terecht te komen.

vrijdag, augustus 31, 2007

Eerste dag in Los Angeles


Op de eerste dag hier in LA, hebben we het rustig gehouden. Nadat iedereen eindelijk gewassen was en iets gegeten had, zijn we richting Getty Center gegaan. Dat ligt hier niet al te ver vandaan en na wat file rijden en dan met het trammetje de berg op, konden we het Getty Center van dichtbij bewonderen.


Vandaag hebben we besloten van ons vooral te beperken tot de schilderkunst. Tegen dat we alle zalen op ons gemak hadden bewondert, was het tijd voor lunch. En persoonlijk vind ik het Getty Cafe daarvoor de ideale plaats. Lekker in de schaduw, met op de achtergrond de zee en lekkere salade/soep/broodje. Nadien zijn we ff in de zon gaan bakken om de tuin te gaan bekijken. Die was weer compleet verschillend van mijn vorig bezoek in de winter.

Uiteindelijk zijn we dan met een kleine omweg via Topanga canyon and Pacific Ocean terug naar huis gereden. Nu nog een avondje ze proberen wakker te houden en dan morgen de volgende uitstap.

woensdag, augustus 29, 2007

Bezoek

Wel, morgen is het zover, dan komen mijn ouders aan in LA voor een 10-dagen bezoek.
Ik heb nu al medelijden met hun dat ze morgen (achter een 3tal uur) moeten opstaan om naar de luchthaven te gaan, en dan nog een 17 uur en 30 minuten onderweg te zijn.  Ze zullen zich nu ook afvragen waarom ik niet naast de deur ben komen wonen... Na deze 10 dagen zullen ze het wel weten, en zullen ze heel hard de neiging moeten bedwingen om mijn nek niet om te wringen (om nog maar te zwijgen van Saskia's ;)

maandag, augustus 20, 2007

Casual belgian dinner

Na vorig weekend nog eens rustig in San Diego te hebben door gebracht, met lekker luieren, boekjes lezen, van vakantie dromen, zijn we het voorbije weekend weer in een normaler ritme gevallen (door de week San Diego voor mij en in het weekend weer samen in lala-land).

Vorige zaterdag hadden we onze japanse vrienden uitgenodigd. Ze vertrekken donderdag terug naar japan en dus was het een soort afscheids etentje. Na 2 weken geleden super lekker authentiek japans eten te hebben gekregen, hebben Pieter en ik maar besloten van wat Belgisch eten op tafel te zetten.

Zo hebben we in onze frigo naast Belgische mayonaise, ook cocktail saus, andalouse en looksaus. Met wat rauwkost, wat belgisch bier was dit een makkelijke opener. Nadien de tomate crevette. Ik heb wat kleine roze garnaaltjes gevonden bij Ralphs (ik vertik het van visachtige dingen in vons te kopen, want het smaakt ranzig en ziet er ook zo uit). We hebben 3 wazig fotos van de tomate crevette, dus komen ze niet op de blog. Maar Pieter zei dat het wel eetbaar was, maar dat het natuurlijk niet zo smaakte als met grijze...

Nadien nog wat soep en dan een grote pot stoofvlees (tja, als je Pieter laat kiezen, is het hier elke dag stoofvlees) en wat aardappeltjes vanuit de oven. En dan uiteindelijk nog appeltaart (de abrikozen waren just op in de winkel, dus geen abrikozen vlaai). De avond hebben we dan nog gezellig in de zetel afgesloten met restjes van onze Belgische chocolade en een tasje thee.

Zondag, hebben we dan maar gekuisd (want mijn zaterdag heb k in de keuken doorgebracht). En het weekend goed afgesloten met een avondje film: de Bourne Ultimatum. Nu nog anderhalve week werken en 1 weekend om hier alles in orde te brengen voor als mijn schone mama en papa afkomen voor hun eerste bezoek over de grote plas.

vrijdag, augustus 10, 2007

Nood-oproep: tomate crevette

Even mijn eigen blog misbruiken:

ik ben opzoek naar garnalen voor tomate crevette te maken. Ik heb de hoop op grijze garnaaltjes al op gegeven, maar als er hier in LA belgen zijn die al verschillende soorten geprobeerd hebben en succes/mislukkingen hebben gehad, dan zou ik het graag horen. We zouden namelijk voor onze japanse vrienden graag tomate crevette maken en ik ben dus naarstig opzoek naar garnaaltjes.

zondag, augustus 05, 2007

San Diego - Siggraph (zonder fotos)

Sinds vorige donderdag is Pieter hier met mij in San Diego. Want vandaag begon Siggraph en zo spaarden we een keer op en neer rijden uit. Daarop heb ik ervan geprofiteerd om Pieter iets van de stad en omstreken te laten zien.

Zaterdag zijn we eerst naar Balboa park geweest. Ik was er zelf nog nooit geraakt en het is daar wel mooi. Je hebt er een hoop musea, dus wel allemaal een beetje duur zijn voor wat je er kan zien, maar je kan een kaart kopen om ze allemaal in 7 dagen te zien en ook is er een rotatie zodat er op een bepaalde dag in de week een voor een open zijn, gratis.

Nadien richting downtown, convention center and het gaslamp quarter. Pieter heeft er dan ook maar van geprofiteerd om al te registreren op Siggraph, nu dat er nog niet te veel volk was en ik alles met de auto hier op kot kon dumpen. Nadien nog een tussenstop in La Jolla. Waar we na een zeer late lunch weer genoeg energie hadden om de kustlijn te verkennen. Nu, ik kom daar zeer regelmatig en ik heb het daar nog nooit zo druk geweten. Langs de andere kant moet ik ook bekennen dat ik de oceaan nog nooit zo rustig heb gezien. Normaal is dat strand een surfer paradijs en breken de golven op de rotsen. Nu waren er nauwelijk golven. Ik had mijn bikini bij, maar het was zo druk dat ik niet eens geprobeerd heb het water in te gaan. Maar ooit moeten Pieter en ik toch tijd maken om daar te gaan snorkelen. Er zwemt nu een speciale soort haai rond en voor de rest is het daar een natuurreservaat in het water. De grotten zorgen voor unieke flora en fauna onder water. Doodmoe van al het wandelen en de hete zon, zijn we dan maar naar huis gegaan. Waar we nog rustig de avond met een leesboek hebben afgesloten.

Vandaag dan nog maar eens uitgeslapen en dan uiteindelijk naar downtown gereden met al Pieter zn hebben dingen voor Siggraph. Na hem daar op Hotel gedumpt te hebben, was het ff zoeken naar een parkeerplaats, want blijkbaar hadden de Padres (baseball) een game. Het stadium ligt vlak naast het convention center en dus midden in down town. Uiteindelijk was parkeerplaats vinden niet zo moeilijk, je moet gewoon bereid zijn een klein eindje te gaan (500m-1km?). Allesinds is downtown San Diego met zn gaslamp quarter heel gezellig en kan het mij niet schelen als k dan een klein eindje moet wandelen. De rest van de namiddag hebben we maar een terrasje gedaan. Ik met een lekker donker bier van Rock Bottom Brewery en Pieter met een glaasje witte wijn. Het was veel te lang geleden dat we zo nog eens rustig geluierd hebben op een terras.

Pieter gaat nu een drukke 4 dagen te gemoet, maar volgend weekend zijn we hier nog steeds in San Diego en staat er al een bbq op de agenda. Dus het ontspannen zal wel lukken.

woensdag, augustus 01, 2007

de auto

Vorige week tijdens onze trip naar Big Bear, zagen we plotseling dat er op de moterkap van de wagen een kleine deuk zat. Maar wat ergers was, er was verf af en het was al beginnen roesten. Nu we weten zeker dat dit er niet was toen we de auto lieten wassen voordat we naar Belgie vertrokken.

Waarschijnlijk heb k zware steenslag gehad op mijn laatste rit van en naar San Diego. Nu het is al een paar keer gebeurd als k een van de vele vrachtwagens voorbij steek (die natuurlijk een open bovenkant hebben, geen doek om hun lading te bedekken, want regen doet het hier toch niet), dat k steenslag hoor. Het eerste wat ik dan doe is direct mijn ruiten checken, maar als k daar niks zie, dan vermoed k dat het geen schade heeft aangericht. Fout dus. Ik rijd er in het vervolg met een nog grotere boog rond, want zoiets is mij nog nooit eerder gebeurd.

Anyway, vorige maandag dan eerst een estimate gaan afhalen bij de officele bodyshop van onze garage. Man man, die dachten mij daar goed in het zak te zetten als vrouw (en ja, als je als vrouw in de buurt durft komen van iets met techniek of electronica wordt je ofwel in het zak gezet ofwel leggen ze je op een baby manier uit hoe je nu iets moet doen. En ja dat werkt me op mijn zenuwen, maar dat is nu niet belangrijk). Dus besloten we eens bij yelp en andere online tools te kijken of er dichterbij geen bodyshop zou zijn die positieve reviews kreeg.

En zo kwamen we bij een body shop terecht hier in de buurt op Washington. Te voet een 40 min wandelen en dan is er ook nog altijd te bus, maar met dit mooie weer is het dus telkens een wandeling geworden. Daar gingen ze hetzelfde doen als bij de andere, maar dan voor 1/3 van de prijs. Ze zagen er professioneel uit en er stonden een aantal wagens van een duidelijk duurdere prijsklasse dan de onze. Dus maandagochtend heb ik de wagen er achter gelaten en gisteren zijn we em weer gaan halen. Zelfs als je weet waar het deukje was, kan je echt niks zien. Pieter vindt dat de voorkant nu iets meer blinkt, maar allesinds is er geen kleur verschil (en wie weet is dat blinken maar een hersenspinsel, of lichtinval, etc...).

dinsdag, juli 31, 2007

Japanse lunch


Vorige zaterdag waren we uitgenodigd bij een collega van Pieter, die zn vrouw en hun prachtige baby voor een casual japanse lunch.  Op de foto hierboven zie links Hideshi en zijn vrouw Fumi. Rechts is een andere collega (Alex...degene die ik in Frankrijk heb moeten helpen om binnen te raken) die ook uitgenodigd was.

Voordat we vertrokken had k nog aan Pieter gezegd, dat ze waarschijnlijk sloffen zouden hebben klaarstaan voor bezoekers, zoals ik me nog herinner van bijna 10 jaar geleden toen ik in Japan was en daar een paar tempels heb bezocht. Pieter beweerde dat het niet zo ging zijn, maar wat stond daar mooi op ons te wachten toen we binnenkwamen, een hoop sloffen voor bezoekers :) Nu met al dat tapijt hier overal in Amerika, hebben we gekozen voor op blote voeten rond te lopen.


We waren juist op tijd voor Tomoki, de baby te zien wakker worden. Echt een enorm lief ventje met een grote bos haar. Nog geen 2 maanden oud en al naar de kapper geweest (wat hij trouwens niet leuk vond zodat ze het in 2 keer hebben moeten laten doen terwijl hij sliep).

We kregen allerlei japans lekker voor geschoteld. Het eerste was volgens de gastvrouw een luie versie van sushi. Nadien volgende varkensvlees gestoofd in soya saus en sake. En dan uiteindelijk een rood miso soepje. Om dan nog met 2 japanse deserts te eindigen. Daarbij werd japans bier gedronken, nadien de sake om dan uiteindelijk met een kop thee te eindigen.

Ik krijg binnenkort de recepten opgestuurd en dan gaat ze mij ook wegwijs maken in de japanse supermarkt (waar alles in het japans staat aangeduid en wat dus een kleine taalbariere voor mij vormt).

We hebben uiteindelijk het weekend nog afgesloten met naar de nieuwste Harry Potter film te gaan. De airco in de zaal werkte niet (had k de trui voor niks meegenomen) en de eerste 5 min werkte ook het geluid niet. Ach, volgende keer beter. En volgend weekend zijn we in San Diego. Dan kan ik Pieter daar ook eindelijk eens de weg tonen.

zondag, juli 22, 2007

Big bear


Op een mooie zaterdag ochtend na lekker te hebben uitgeslapen en met het vooruitzicht dat we ofwel die dag of wel de zondag moeten kuisen, stelde Pieter de vraag:

Zeg valt er iets te zien ten oosten van Lala-land. Noordwaarts zijn we al een paar keer geweest, zuidwaarts rijd ik elke week en west-waarts ligt er vooral veel water. Ik vertel em dus over de woestijn en dat het daar veel te warm zou zijn, maar ik had al eens gehoord van Big bear. Daar gaat Lala-land in de winter skien, dus daar zou het nu goed te doen moeten zijn.


Dus na een snelle doesj, wat informatie af te drukken van het internet, een snel ontbijt en een paar spullen in de rugzak gesmeten te hebben zijn we dan met de gps richting oosten vertrokken. De wegen waren redelijk leeg (voor lala-land) en door een foute instelling in onze gps, werden we over de korste afstand gestuurd, niet de snelste. Na wat vloeken op voortdurend rode lichten, kwamen we dan eindelijk de bergen in. Al snel waren we boven de 7000 voet en na weer wat lichtjes dalen, kwamen we bij bigbear lake.


Daar kozen we voor de noordkant en bij het discovery center hebben we dan de auto achtergelaten en zijn aan een korte wandeling begonnen (2u30). Nadien ging de parking dicht en we wouden nu niet vastzitten in Big Bear. Het was een zeer mooie wandeling, zeer goed begaanbaar. Alleen had k precies wat last van lage bloeddruk en ging het in het begin wat moeizaam. Ook merkte we beide dat we op hoogte aan het wandelen waren. Ons lichaam was wel fit, maar we kregen precies niet veel zuurstof binnen (We hadden een fles water mee en toen we later in de dag weer onder de 1000 voet zaten en Pieter de fles bovenhaalde was deze helemaal gecompresseerd). Het wandelen ging dus wat trager dan normaal. Daarnaast was het echt wel bakken in de zon. Ooit zullen we hier wel terugkomen, met dan wat meer tijd voor een langere wandeling of wat aclimatisatie.

Dan over een dam naar de andere kant van het meer gereden. Daar in de Vons nog wat proviant meegenomen (want na alleen een ontbijt en voor mij nog een extra perzik had de berglucht voor wel wat honger gezorgd). Ook was het toen al een stuk aangenamer buiten en het was daar hoog in de bergen nog altijd 24 graden (we hebben beneden een temperatuurmeting gezien iets na de middag die bijna 37 graden aangaf, dus we moeten zeker niet klagen).

Na een file vrije rit terug, nog snel wat eten klaargemaakt. En wat voor de tv gehangen. Om uiteindelijk moe in ons bedje te vallen.

zaterdag, juli 14, 2007

Terug thuis

We zijn weer thuis. Iets meer beladen dan toen we vertrokken (soldes en een paar onontbeerlijke voedsel items). De vluchten zijn op zich goed verlopen (geen vertragingen enzo), maar dit was toch wel de eerste en laatste keer dat k met American Airlines vloog. Geef mij dan maar Continental, die zijn een stuk klantvriendelijker en Pieter zegt dat hij daar meer plaats heeft voor zn benen.

Nu nog ff al dat reizen van ons afspoelen een poging tot uitpakken doen en dan gaan slapen. Morgen wordt het nog druk genoeg, want alles hier in huis is op.

woensdag, juni 27, 2007

Drink till you drop

Om in hetzelfde thema als Saskia te blijven (toch ongeveer), zal ik het hebben over de 'mannelijke' kant van op 'vakantie' te zijn.

De conferentie is, zoals al eerder vermeld, in Frankrijk. Hoera! In tegenstelling tot sommige andere landen (kuch Engeland, kuch Duitsland) weten ze hier wat degelijk eten is. Lunchpauzes duren hier anderhalf uur (heel wat beter dan 40 minuutjes zoals vorig jaar). En nog beter.... wijn bij het eten. Er wordt dan ook redelijk wat wijn gedronken. Ik denk dat er per tafel al snel 2-4 flessen wijn door gaan per lunch (8 man). Om nog maar te zwijgen van de avondmalen. Het is ook niet verwonderlijk om tijdens de presentaties na de lunch een aantal deelnemers in slaap te zien vallen In mijn geval was het natuurlijk de jetlag die me inslaap deed vallen ;)

Morgen vertrek ik richting Brussel om weer samen te komen met Saskia, en dan 2 welverdiende weekjes 'werkvakantie' in Belgie en omstreken te hebben.

dinsdag, juni 26, 2007

Shop till you drop

De bezigheid van de voorbije dagen was shoppen. Maandag zijn we naar Birmingham geweest. Het had de nacht voordien goed geregend en we hadden geluk dat de trein reed, want er waren een hoop overstromingen. Vandaag zijn we in Gloucester gaan shoppen. Het was een stuk minder productief maar daarom niet minder tof.

Allesinds, morgen is mijn laatste dag hier. Hoogstwaarschijnlijk shoppen in Cheltenham en dan donderdag met de bus naar Heathrow en dan verder naar Brussel. Waar k mijn ventje terug zie en mijn vader. Ik kijk er al naar uit, na bijna 10 maand terug te zijn.

zondag, juni 24, 2007

Shakespeare


Na wat overtuigingskracht, kreeg dan toch mijn zus zo ver van het huis te verlaten, ofschoon er soms een regenbui viel. Raar zo geadopteerde engelsen, de helft van het jaar regent het hier en toch komen ze dan niet graag buiten. Terwijl ik na 10 maand Los Angeles, met bijna geen regen, vond dat een paraplu genoeg was. En goed dat we gegaan zijn, uiteindelijk is er maar 1 echte bui uitgevallen. En toen zijn we maar een koffie gaan drinken.

We zijn naar Shakespeare's geboorte stadje geweest. Waar we rustig langs de rivier gewandeld hebben, langs het theater zijn geweest en langs de 2 huizen. Ondertussen nog rustig een koffie gedronken. Ech wel een mooi stadje.


Nadien, op terugweg naar Cheltenham zijn we nog naar een of andere Abbye geweest. Ook weer heel mooi, alles is zo gezellig Brits.

De avond hebben dan af gesloten met een lekker huisbereidde maaltijd, een glaasje wijn en een klein dessertje (oh en een stukje echte gouda kaas). Perfect om hopelijk een nachtje door te slapen.

Grenoble

Zoals je al van Saskia vernomen hebt, ben ik dus ook veilig in Europa toegekomen. Na 3 uur vertraging in Londen, zijn we dan eindelijk richting Frankrijk gevlogen. In Lyon, dan de bus richting Grenoble waar de conferentie door gaat. Al bij al lagen we na 28 uur reizen in ons zeer kleine Franse hotelkamer. Hierboven zie een foto genomen vanop een of ander fort van Grenoble. Het weer is/was hier prachtig. 24 graden, zonnig... Helaas bleef dat niet duren en hadden we tegen 16.00 regen. Volgens de voorspellingen gaat het regenachtig blijven.

Bij de douane in Lyon is het toch even spannend geweest. Ikzelf en mijn Japanse collega hadden geen problemen, maar mijn Taiwanese collega daarentegen... Met mijn gebrekkig Frans, en veel handgebaren heb ik de douanebeambte kunnen overhalen om hem binnen te laten. Ik vraag me af of die iets van mijn uitleg begrepen heeft, en gewoon uit medelijden uiteindelijk heeft toegezegd. Gelukkig maar, anders had ik nog zijn (de Taiwanees) presentatie mogen geven.

zaterdag, juni 23, 2007

Europa - Cheltenham/Grenoble

Eindelijk op Europese bodem, na bijna 10 maand Amerika.

Vlucht van LA naar Heathrow was meer als op tijd, geen problemen en na een beetje van zetels verwisselen konden Pieter en ik dan ook naast elkaar zitten. Na 10u vliegen, waarvan 2u slapen, 2u rechtstaan, 4u film kijken en ergens nog een paar uurtjes die k gevuld heb, stonden we dan op Heathrow.

Daar moest k afscheid nemen van Pieter. Hij vloeg nog verder met 2 collegas naar Lyon, waar hij naar een conferentie gaat. Ondertussen ging ik dus door de douane en dan terwijl k op mijn baggage stond te wachten, probeerde k mijn amerikaanse simkaart aan de praat te krijgen op een Brits netwerk. Dat lukte maar niet en k wou dan eens mijn Belgisch kaart bovengehaald. En wonder boven wonder, werkte die en lukte het mij ook nog eens van mijn kaart op te laden met een herlaadkaart die k sinds augustus vorig jaar heb, maar die niet wou werken als k ze in LA probeerde op te laden.

Dan tickets voor de bus gekocht, in de wcs mij wat opgefrist (lang leve deo na zo een lange vlucht). Dan eindelijk deftig eten (ik word ziek van vliegtuigeten) en een goede kop engelse thee. Dan een super comfortable (2u zalig geslapen) bus naar Cheltenham.

Ondertussen de beroemde broccoli met spekjes en pasta in roomsaus gemaakt. En nu naar een of ander festival op tv aan het kijken, tot het bedtijd is.

Ondertussen weet k dat Pieter zn vlieger naar Lyon een hoop vertraging heeft opgelopen. Hij zou een uur geleden geland moeten zijn, maar dan moest hij nog tot in Grenoble geraken. Het gaat een lange dag voor hem worden. Hopelijk ziet hij zijn hotelkamer vandaag nog.

donderdag, juni 21, 2007

'vakantie'

Vandaag was het grote schoonmaak dag en wasdag. Alles zoveel mogelijk in orde brengen, zodat we morgen met een gerust hart richting Europa kunnen vertrekken. En uiteindelijk kan iedereen ons eind volgende week in Belgie/Luxemburg verwachten voor de volgende 2 weken.

De voorbije weken is onze agenda steeds voller geworden. Maar moesten er nog mensen zijn waarmee we nog niet afgesproken hebben en die ons toch nog heel graag willen zien. Jullie hebben waarschijnlijk wel onze mails, laat iets horen en we zullen een gaatje proberen te vinden.

maandag, juni 18, 2007

Zomer


De zomer is hier precies begonnen. De voorbije 6 weken, hadden we hier last van een inversion layer. Dit wil zeggen dat de temperatuur stijgt als je hoger van de grond bent, tot deze een maximum bereikt op een bepaalde hoogte en dan nadien weer daalt. Dit zorgt ervoor dat het dus lekker fris is, maar ook zo een beetje bewolkt. Niet echt bewolkt, maar ook niet echt helder. Dit is blijkbaar normaal voor de maanden mei en juni. Nu sinds begin vorige week, is dat dus veranderd. De temperatuur is gevoelig gestegen, het zonnetje geeft lekker veel warmte af.

Dus na een dagtrip naar San Diego voor 1 examen, ben ik hier in Los Angeles om te blokken voor mijn laatste examen. Ik profiteer ervan om elke dag een klein beetje te fietsen en dan Pieter op zn werk te gaan halen met de fiets. Dit als compensatie voor al het wandelen dat k in San Diego doe.


Ook Pieter vond het maar zeer aangenaam weer en dus zijn we zondag nog eens langs het strand gaan fietsen. Nu dit betekent vooral vloeken op een hoop mensen die niet kunnen fietsen, of op wandelaars die niet begrijpen dat ze op een fietspad zijn, op ouders die hun kinderen willen leren fietsen/rolschaatsen/skateboarden op het drukste fietspad in LA, op een hele hoop arrogante mensen die niet eens beseffen dat er naast hen nog andere mensen op de wereld zijn en dat je niet in het midden van een fietspad hoort fotos te maken/schoenen uit te doen/stoppen om te praten/etc... Maar het was op zich wel een fijne tocht. Aan Pacific Palisades zijn we dan ff gestopt, hebben we de fietsen vastgemaakt en zijn we de '1' highway via een voetgangersbrug overgestoken en dan via een stijle klim met trappen de 'heuvel' op. Daar hebben we op een bankje nog wat genoten van het uitzicht met al de zeilboten en dan weer terug naar huis.

Lekker warm en bezweet kwamen we terug, waarop k besloot dat we hier nu al zo lang wonen en k nog niet het zwembad had uitgeprobeerd. Het water bleek echt wel lekker warm te zijn en na een paar extreem korte baantjes, hebben we gezellig op de zetel nog van de rest van de avond genoten (met enkele culinaire uitspattingen, zoals wok, soep en ook een potje tonijnsla voor op de boterham vandaag).