dinsdag, juli 31, 2007

Japanse lunch


Vorige zaterdag waren we uitgenodigd bij een collega van Pieter, die zn vrouw en hun prachtige baby voor een casual japanse lunch.  Op de foto hierboven zie links Hideshi en zijn vrouw Fumi. Rechts is een andere collega (Alex...degene die ik in Frankrijk heb moeten helpen om binnen te raken) die ook uitgenodigd was.

Voordat we vertrokken had k nog aan Pieter gezegd, dat ze waarschijnlijk sloffen zouden hebben klaarstaan voor bezoekers, zoals ik me nog herinner van bijna 10 jaar geleden toen ik in Japan was en daar een paar tempels heb bezocht. Pieter beweerde dat het niet zo ging zijn, maar wat stond daar mooi op ons te wachten toen we binnenkwamen, een hoop sloffen voor bezoekers :) Nu met al dat tapijt hier overal in Amerika, hebben we gekozen voor op blote voeten rond te lopen.


We waren juist op tijd voor Tomoki, de baby te zien wakker worden. Echt een enorm lief ventje met een grote bos haar. Nog geen 2 maanden oud en al naar de kapper geweest (wat hij trouwens niet leuk vond zodat ze het in 2 keer hebben moeten laten doen terwijl hij sliep).

We kregen allerlei japans lekker voor geschoteld. Het eerste was volgens de gastvrouw een luie versie van sushi. Nadien volgende varkensvlees gestoofd in soya saus en sake. En dan uiteindelijk een rood miso soepje. Om dan nog met 2 japanse deserts te eindigen. Daarbij werd japans bier gedronken, nadien de sake om dan uiteindelijk met een kop thee te eindigen.

Ik krijg binnenkort de recepten opgestuurd en dan gaat ze mij ook wegwijs maken in de japanse supermarkt (waar alles in het japans staat aangeduid en wat dus een kleine taalbariere voor mij vormt).

We hebben uiteindelijk het weekend nog afgesloten met naar de nieuwste Harry Potter film te gaan. De airco in de zaal werkte niet (had k de trui voor niks meegenomen) en de eerste 5 min werkte ook het geluid niet. Ach, volgende keer beter. En volgend weekend zijn we in San Diego. Dan kan ik Pieter daar ook eindelijk eens de weg tonen.

zondag, juli 22, 2007

Big bear


Op een mooie zaterdag ochtend na lekker te hebben uitgeslapen en met het vooruitzicht dat we ofwel die dag of wel de zondag moeten kuisen, stelde Pieter de vraag:

Zeg valt er iets te zien ten oosten van Lala-land. Noordwaarts zijn we al een paar keer geweest, zuidwaarts rijd ik elke week en west-waarts ligt er vooral veel water. Ik vertel em dus over de woestijn en dat het daar veel te warm zou zijn, maar ik had al eens gehoord van Big bear. Daar gaat Lala-land in de winter skien, dus daar zou het nu goed te doen moeten zijn.


Dus na een snelle doesj, wat informatie af te drukken van het internet, een snel ontbijt en een paar spullen in de rugzak gesmeten te hebben zijn we dan met de gps richting oosten vertrokken. De wegen waren redelijk leeg (voor lala-land) en door een foute instelling in onze gps, werden we over de korste afstand gestuurd, niet de snelste. Na wat vloeken op voortdurend rode lichten, kwamen we dan eindelijk de bergen in. Al snel waren we boven de 7000 voet en na weer wat lichtjes dalen, kwamen we bij bigbear lake.


Daar kozen we voor de noordkant en bij het discovery center hebben we dan de auto achtergelaten en zijn aan een korte wandeling begonnen (2u30). Nadien ging de parking dicht en we wouden nu niet vastzitten in Big Bear. Het was een zeer mooie wandeling, zeer goed begaanbaar. Alleen had k precies wat last van lage bloeddruk en ging het in het begin wat moeizaam. Ook merkte we beide dat we op hoogte aan het wandelen waren. Ons lichaam was wel fit, maar we kregen precies niet veel zuurstof binnen (We hadden een fles water mee en toen we later in de dag weer onder de 1000 voet zaten en Pieter de fles bovenhaalde was deze helemaal gecompresseerd). Het wandelen ging dus wat trager dan normaal. Daarnaast was het echt wel bakken in de zon. Ooit zullen we hier wel terugkomen, met dan wat meer tijd voor een langere wandeling of wat aclimatisatie.

Dan over een dam naar de andere kant van het meer gereden. Daar in de Vons nog wat proviant meegenomen (want na alleen een ontbijt en voor mij nog een extra perzik had de berglucht voor wel wat honger gezorgd). Ook was het toen al een stuk aangenamer buiten en het was daar hoog in de bergen nog altijd 24 graden (we hebben beneden een temperatuurmeting gezien iets na de middag die bijna 37 graden aangaf, dus we moeten zeker niet klagen).

Na een file vrije rit terug, nog snel wat eten klaargemaakt. En wat voor de tv gehangen. Om uiteindelijk moe in ons bedje te vallen.

zaterdag, juli 14, 2007

Terug thuis

We zijn weer thuis. Iets meer beladen dan toen we vertrokken (soldes en een paar onontbeerlijke voedsel items). De vluchten zijn op zich goed verlopen (geen vertragingen enzo), maar dit was toch wel de eerste en laatste keer dat k met American Airlines vloog. Geef mij dan maar Continental, die zijn een stuk klantvriendelijker en Pieter zegt dat hij daar meer plaats heeft voor zn benen.

Nu nog ff al dat reizen van ons afspoelen een poging tot uitpakken doen en dan gaan slapen. Morgen wordt het nog druk genoeg, want alles hier in huis is op.