donderdag, december 23, 2010

Bijna kerst

Dus vorige week, toen ik een hele week zeker hard wou doorwerken aan het schrijven van die *** thesis, is helemaal in het water gevallen. Een deel weet je al. De stroom was weg, we hadden een tijdelijke transformator, maar toch verlies je een dag met rondbellen om vanalles te regelen. Dan op donderdag was de universiteit dicht en dus ook de creche, omdat er sneeuw was voorspeld. Uiteindelijk viel de hoeveelheid sneeuw mee, maar door het constante vriezen van de voorbije dagen, vroor alles direct vast en was het spekglad. Dus daar nog een dag weg, zo ging het wel snel. 

Dan op vrijdag als ik in de creche toekom, hangt er weer een berichtje op de deur van Nathan zn klasje. Was er toch maar een kindje dat RSV (geen idee of de volgorde van deze letters correct is) had. Wist ik veel wat dit was, dus na wat zoeken, blijkt dit enorm besmettelijk te zijn en een typische kinderziekte. Allesinds ik had ondertussen al een donkerbruin vermoeden dat Nathan dit ging krijgen. Op donderdag had hij was meer zitten hoesten, maar toen dacht ik dat het aan het stof van het tapijt lag. Toen ik hem vrijdag dan ging afhalen liep het snot uit zn neus en toen kon ik alleen maar duimen dat het niet te erg ging zijn. Dus die nacht was het zo ver, Nathan had voor het eerst koorts. Al bij al deed hij het goed, je kon het door de dag nauwelijk aan hem merken. In de latere namiddag werd het hem te veel, maar voor de rest met een beetje extra slapen deed hij het heel erg goed. Op zondag avond ben ik dan Pieter aan de luchthaven gaan halen met Nathan. Toen heeft hij zn moeilijkste nacht gehad, nadien zakte zn koorts en op een verstopte neus na, deed hij het super. 

Toch zijn we dinsdag naar de dokter geweest (daar gaat weer een halve dag ...), want hij had precies wat minder eetlust. De dokter kon niet geloven dat de test voor RSV positief was. Zo goed gedroeg hij zich en zo weinig last had hij ervan. Maar spijtig genoeg had hij een beginnende oorontsteking. Waarschijnlijk vandaar da hij wa minder honger had. Dus nu mag hij aardbeiensmaak antibiotica nemen 2x per dag.

En ik die dacht dat al de miserie nu wel voorbij zou zijn, nu Pieter terug was. Gewoon om het tegendeel te bewijzen, zaten we maandag een dag zonder water. De waterleiding langs onze kant had een groot lek. Dus hebben we ons laten afsluiten en dan heb ik 2-3 uur lang elke loodgieter in Williamsburg proberen te bereiken, om het lek te laten maken. Uiteindelijk hadden we maandagavond weer water. Ik vraag mij af wat het volgende is dat gaat gebeuren. Allesinds, kijken wij nu uit naar het bezoek van oma en opa Luxemburg. Die zijn precies net op tijd weg geraakt voordat alles weer dichtsneeuwde daar in Europa. Gelukkig geven ze ons nog een dagje op het huis hier in orde te brengen en genoeg eten in te slaan. 

dinsdag, december 14, 2010

Noodlot

Dit is natuurlijk typisch. Gisteren ging ik op tijd in bed, omdat Nathan de vorige nacht nogal veel wakker was geweest. Ik wou wat slaap inhalen, want k was bang dat het deze nacht weer zo zou zijn. Dus 9.30 kruip ik rustig mijn bed in. Rond 11 wordt Nathan wakker en maakt mij wakker. Terwijl ik heb weer wat te drinken geef, hoor ik de frigo beneden piepen. Dus zodra Nathan weer half slaapt, strompel ik naar beneden omdat ik denk dat ik de frigo deur niet netjes heb dichtgedaan. Op de weg naar benenden voel ik al nattigheid, als een lichtschakelaar niet werkt ( die in de kamer werkte wel normaal). Eenmaal beneden merk dat ook de afwasmachine is blijven hangen, de lichten in de keuken niet aangaan, de frigo dicht is maar lawaai maakt en de telefoon niet werkt. 

Gelukkig zie ik bij de buren nog licht en ik bel ze met de gsm en de buurman komt mij helpen met naar het schakelbord te kijken ( staat redelijk hoog en ik kan niet overal aan). Maar alle schakelaars staan juist ... Nadat we alles af en aan hebben gezet werken nu sommige lichten, maar alleen op halve kracht. We vermoeden dat er ergens een apparaat stroom vreet en onze beste gok is de warmte pomp voor boven. Die zet ik dus af, maar het helpt niks. Dus met dat het hier buiten hard vriest en ik met een baby zit, verhuis ik naar de logeer slaapkamer van de buren. Uiteindelijk valt Nathan tegen 12.30 terug in slaap en ik volg niet veel later.
Nu blijkt dus dat een van de electriciteit's kabels naar het huis onderbroken is. We krijgen dus nog maar 120V binnen in plaats van 240V. Vandaar dat sommige dingen werken en anderen niet. Uiteindelijk komen ze een nood generator batterij instaleren, maar tegen het einde van de dag zijn ze het nog steeds niet komen maken. Na een hele dag bij de buren geweest te zijn, zijn we nu terug thuis. Deze generator zou ons volgens Dominion power door de nacht moeten helpen en zeker goed zijn tot ze het komen maken. Hopelijk gebeurd dat morgen. Het is een ondergrondse kabel, dus het zal wel niet eenvoudig zijn. Natuurlijk gebeurd dit als Pieter niet thuis is en ik alles zelf moet uitzoeken. Soms ben ik toch dankbaar voor die cursusen electriciteit enzo ... Voel ik mij niet compleet de hopeloze hulploze vrouw.

maandag, december 13, 2010

Weekje Nathan en mama

Het voorbije weekend hebben we het rustig aan gedaan. We zijn voor een keer niet erop uit getrokken, maar thuis gebleven ( op de boodschappen na). Het voelde goed, want de vorige weekends had ik de hele tijd het gevoel alsof we van 1 ding naar het ander aan het lopen zijn. Nathan kan tegenwoordig zeer goed van zn rug naar zn buikje rollen ( maar terug is hij helemaal verleert), daarnaast begint hij heel handig te worden en dus is er zoveel te ontdekken in de wereld dat hij overdag niet altijd braaf een dutje wilt doen. Natuurlijk wordt hij dan lastig, omdat hij moe is, maar toch niet wilt slapen. Daarnaast wilt hij nu ook 's nachts niet meer zo goed doorslapen als voordien. Soms is zn neusje een beetje verstopt, soms zullen het tandjes zijn, soms wil hij gewoon spelen of iets vertellen, soms heeft hij dorst, etc... Zoals je merkt zit er niet echt een vast patroon in, wat het natuurlijk lastig maakt om het aan te pakken. Een van de dingen die we hier merken, is dat de lucht hier in huis enorm droog kan zijn. Dit zal wel een van de redenen zijn waarom hij zoveel wakker wordt. Pieter heeft hier ook altijd veel last van, dus het zal wel in de genen zitten.

Vandaag, ben ik dan Pieter aan de luchthaven in Richmond gaan afzetten. Hij vertrekt voor een kleine week op conferentie naar Seoul, Zuid Korea. We waren op tijd vertrokken, wat maar goed was, want waar we hier in Williamsburg nog sneeuw regen hadden, viel er een echte sneeuwstorm in Richmond uit te lucht. Gelukkig waren er geen ongevallen op weg naar de luchthaven en kwamen we dus meer als op tijd toe. Spijtig genoeg voor Pieter, namen ze op de luchthaven met zn vlucht wel nogal hun tijd. Daardoor heeft hij zn connectie in Washington Dulles gemist. Nu zat hij daar 7u vast en mag het nu over LAX nog eens proberen. Benieuwd of hij morgen tot in Seoul raakt.

zondag, december 05, 2010

Eerste sneeuw & sinterklaas

Vanochtend toen ik om 5u wakker werd had ik het nog niet door (wel het was dan ook donker en ik nog slaapdronken, Nathan spijtig genoeg klaarwakker). Maar toen ik om 7u Pieter ging wakker maken ( jaja, je leest het goed, Pieter staat in het weekend om 7u op en soms zelfs vroeger, wie had dat ooit gedacht), ving ik een witte glans op van buiten. Ik kon mijn ogen niet geloven, er lag zowaar een klein tapijtje sneeuw in de tuin. Snel heb ik Nathan in het grote bed gelegd om er een foto van te trekken. Ik ben wel niet buiten geweest, want daarvoor had ik geen warm genoege kleren aan. Het is voor ons vanuit Leuven geleden dat we nog sneeuw hebben weten vallen waar we wonen. In L.A. zijn we wel een paar keer de sneeuw gaan opzoeken ( max. 1u rijden), maar het voelt toch speciaal dat je gewoon buiten kan stappen en in de sneeuw zou kunnen spelen. Tegen de middag was het dun laagje snel weggesmolten.


Vannacht is ook sinterklaas hier langs geweest. Nathan had braaf zn schoentje gezet en heeft allerlei tof speelgoed gekregen. Een bal met allemaal knopjes die lawaai maken en die ook vanzelf rolt. Hij kan nog niet helemaal zelf rechtop zitten, maar bijna dus dan zal dat wel tof zijn. Ook als hij eenmaal kruipt, dan kan hij achter de bal aan. Dan ook nog een grote opblaas trommel, met balletjes in een geheim knopje waar dan muziek uitkomt. Hij zal er de komende maanden heel veel plezier aan beleven. Dan nog een paar schoentjes, je kan namelijk nooit te veel schoentjes hebben om voor sinterklaas te zetten :) (ik heb altijd stiekem gehoopt dat als ik meer schoenen zou zetten, of een grotere schoen er meer speelgoed in zou zitten). Niet lang meer en dan is het kerst en nieuwjaar en dan kan Nathan de hele tijd met zn opa en oma spelen.