Oud naar Nieuw

Het is weer bijna zover. Morgen vieren we oud naar nieuw en dat wil ook zeggen dat de kerstvakantie bijna afgelopen is. Ik had niet gedacht dat het zo snel voorbij zou gaan. Lekker lui in de zetel te zitten met een leesboek en af en toe eens het internet af te schuimen laat de tijd soms wel snel gaan. Eigenlijk ligt er een hoop werk op mij te wachten, maar ik kan mijzelf er niet toe brengen naar de bureau te verhuizen en eraan te beginnen. Het zal wel niet weglopen.

Het is hier vaak leeg op de blog. Meestal omdat ik het te druk heb en dus geen tijd heb. Dit wilt ook zeggen: Geen tijd om leuke dingen te doen, waar k dan iets over kan schrijven. Hier is niet de plek om mensen lastig te vallen met allerlei werkspullen, of te vertellen hoe weinig tijd er is om het huishouden te doen als je beide voltijds werkt.

De voorbije maand hebben we voor de verandering ook wat frisser weer gehad en een hoop regen. Ook vandaag regent het. Het is precies alsof we in de wolken ziten. De hele dag een mieser regen, die toch wel stevige plassen achterlaat. Ideaal dus om alle benodigdheden voor de feest maaltijd morgen en de rest van het weekend te kopen. Weinig mensen die met dit weer naar de supermarkt trekken. Om iedereen te laten meegenieten van het eten morgen hier de menu:

- Sint Jakobsvruchten met gebakken appeltjes met een schuimend cider sausje

- Kreeften soep ( vandaag weer eens een levende kreeft gekookt)

- Vispannetje met puree ( frietjes voor Pieter)

- Tiramisu met aardbeien en witte chocolade

Ik hoop dat iedereen een gezellig avond heeft morgen, met lekker eten en goed gezelschap. Wij gaan het dit jaar eens op een romantisch dineetje houden.

Thanks giving

Vandaag kunnen we in alle rust geniet van een compleet leeg Los Angeles. Je ziet bijna niemand buiten en de straten zijn leeg. Iedereen zit binnen bij familie of vrienden van de kalkoen te smullen. Volgens mij is Thanks Giving zo ongeveer de enige dag in het hele jaar dat sommige Amerikanen koken. De week ervoor zijn de supermarkten vol met mensen, waar je duidelijk aan kan zien da dit de enige tijd van het jaar is dat ze een voet in een supermarkt zetten. Hele lijstjes slepen ze mee. Rond kerst heb je dit ook een beetje, maar toch in mindere maten.


Wij genieten ervan dat we een lang weekend hebben. Het is van begin September geleden dat we nog eens echt een weekend konden uitblazen. Nu Pieter terug is uit Zweden, blijven we weer eens een tijdje thuis. Er zijn geen vakanties gepland, momenteel ook geen reizen voor het werk. Weer eens een paar normale weekendes.


Vorig weekend, toen Pieter nog in Zweden zat, heb ik op Zaterdag 2 collegas een snel sight seeing tour van lala-land gegeven. Eerst naar down town, waar ik mijn gewoonlijk wandeling een beetje heb ingekort om op tijd terug bij de parkeer meter te zijn. Uiteindelijk waren we 5 min te laat en ja hoor, onze eerste boete is een feit. Dan richting West-Hollywood, waar ze naar al de sterren konden kijken, het Hollywood sign konden fotograferen. Dan via Rodeo drive naar Santa Monica. Hier op de Pier snel de zon's ondergang meepikken en dan nog wat door de kerst verlichte straten wandelen. Toen het een beetje fris werd, zijn we dan weer huiswaarts gereden. Nog een snelle stop bij de locale Mexicaan voor avond eten en dan konden ze weer richting San Diego, terwijl ik nog rustig wat in mijn leesboek kon lezen.

Schaamte

Momenteel vertoon ik weer klassiek uitstel gedrag. Ik heb wel een paar excuses, maar laten we eerlijk zijn, zoveel tijd kost het niet om nu en dan eens ff een update te schrijven (zeker als ik het vergelijk met de hoeveelheid tijd die ik zoal verspil op het internet al surfende naar niks en alles).


Het is dus al weer even geleden en voor een keer is het niet omdat er een gebrek aan inspiratie was. Ik had vooral veel last van Jetlags, beperkt of geen internet op hotel kamers, een hoop werk. Laten we maar bij het begin beginnen. Na een lang weekend Seattle en omgeving, kon ik na snel de was te doen alweer mijn koffers pakken. Dit keer ging ik voor 2 weken naar Oxford, UK, om daar in een ander labo mee te werken aan experimenten en dan zo uiteindelijk dingen te vergelijken met experimenten waarbij ik hier in San Diego betrokken ben. Ik heb er ook gebruik van gemaakt om mijn zus terug te zien, een beetje de omgeving rond Oxford te verkennen en dan nog vrienden terug te zien, die mij nog kennen van toen ik 7 jaar oud was. Het was een hele fijne trip, maar zo vermoeiend. Je klopt lange dagen en dat merk op het einde van die 2 weken dan ook.


Dan snel een weekje in San Diego, waar ik mij moest voorbereiden op een presentatie. Dit wil bij ons op het werk vooral zeggen, verschillende 'dry-runs', waarbij iedereen om ter meeste commentaar geeft om te tonen da ze er iets van kennen. Ik had geluk, de meeste commentaar was zeer nuttig. Maar dus ook hier weer veel werk om alles op tijd af te krijgen.


Dan een weekje Atlanta, op de jaarlijkse hoogmis van Plasma fysica in de VS. Dus ook nu weer, vroeg opstaan om toch nog snel te ontbijten voordat de eerste presentatie begint. Dan een hele dag op en neer lopen van presentaties naar posters, naar afspraken met collegas om nog wat ideeen uit te wisselen. 's Avonds wordt het natuurlijk ook snel laat en al dat op en neer gereis tussen tijdszones, zomer naar winter uur, het hielp allemaal niet. Dus de voorbije week, ben ik vooral vroeg in mijn bed gekropen. Gelukkig geen experimenten waarbij ik moet helpen deze weken, dus kon ik al eens wat later dan 7.30 op het werk verschijnen. Ondertussen is de wasberg (vooral strijkberg) er niet kleiner op geworden. Dus licht hier nu klaar om aangevallen te worden. Zoveel mogelijk weg werken, zodat Pieter met een hoop proper pullen richting Europa kan vertrekken deze week. Ik heb nu even genoeg van al da reizen, dus nu mag Pieter nog eens testen wat een Jetlag is. Gelukkig is het nadien snel Thanks Giving en ga k nog eens door mijn kookboeken snuisteren op zoek naar een nieuw gerecht om uit te proberen ( ondertussen probeer k Pieter te overtuigen da ik absoluut zo een vuurvast casserol nodig heb, eentje da zowel op het kookvuur mag als in de oven, of misschien ook nog een klei pot voor in de oven en nog een paar kookboeken).

Seattle en omgeving

Toen Pieter een paar weken geleden de vraag kreeg of hij een talk wou geven op Microsoft hebben we niet lang nagedacht en ben ik ook meegegaan en zijn we een paar dagen extra gebleven, om ook nog wat van de omgeving te zien.



Terwijl Pieter druk aan het werk was, ben ik eerst Seattle gaan verkennen. Best wel een mooie stad. Ik heb er de beste Chowder ooit gegeten. Het weer viel ook nog eens mee, het begon pas te regenen toen ik de bus terug richting Redmond nam. Ik heb niet alles gezien wat k wou zien. Ik heb vooral rond gewandeld en geprobeerd de stad zo beter te leren kennen. Ik ben naar Pike place market geweest, in de openbare bib, ik heb de eerste starbucks gezien. Ik ben dan verder langs het water naar een park vol met moderne monumenten geweest. Uiteindelijk heb ik de mono rail terug naar het centrum genomen. Spijtig genoeg vloog de dag voorbij, anders had ik graag nog het arboratorium van de universiteit bezocht. Het zal voor een volgende keer zijn.



Met onze prachtige huurwagen (we konden kiezen uit een Pt cruiser of een Mustang) zijn we naar Mt. Rainier National Park geweest. Het was een regenachtige dag en op 4000 fr sneeuwde het. Gelukkig voor ons, bleef het nog niet echt liggen op de weg en konden we dus het park verder verkennen. We hebben een wandeling gemaakt door een stuk 'old grown forest' en dan verder naar Paradise, via prachtige vergezichten, omdat de zon net tussen de wolken door kwam. Hier hebben we dan weer wat rond gewandeld. Echt een prachtig park. Spijtig voor ons lag Mt. Rainier vooral in de wolken, maar op de vlucht terug konden we em goed bekijken en het is toch maar een impressionante berg.


Onze laatste dag, hebben we besloten om naar Anacortes te rijden, zo een kleine twee uur noorderlijk van Seattle. Hier zijn we dan op een boot gestapt om zo een hele dag te gaan whale/orca watchen. We wouden dit al lang doen en de kans om orcas te zien is daar bijna 90%, dus dat leek ons wel de moeite. Het was het einde van het seizoen en dus was de boot maar half vol, wat het wel fijn maakte om de orcas te zien. We hebben zeker 2-3 uur rond gedobberd op de boot met Orcas rond om ons. Zo een group van Orcas zwemt soms tot 10 mijl uit elkaar, dus zodra eentje weer wat verder getrokken was, was de volgende alweer zichtbaar. Dit was zeker de moeite.

Wandeling

Dit jaar is het er eigenlijk veel te weinig van gekomen. Dus hebben we dit weekend nog eens tijd gemaakt om er eens op uit te trekken. Spijtig genoeg zullen we voor de komende jaren niet echt de kans krijgen om in Angeles National Forest te gaan wandelen, nu dat daar alles is afgebrand.

We zijn naar Santa Monica national recreational area gegaan. Doordat we een beetje in de file stonden, is het uiteindelijk niet de lange wandeling geworden. Er waren genoeg alternatieven. Het feit dat het ook nog eens enorm warm was hielp natuurlijk niet. Hopelijk kunnen we deze herfst nog een paar wandelingen maken, voordat we weer in de Siggraph deadline mode vallen. Volgend jaar zullen we weer iets actiever proberen tijd te maken voor wandelingen.

Labor weekend (met vertraging)

Vorige week, hadden Pieter en ik nog eens een lang weekend en zijn we met Pieter's broer een klein beetje San Diego en omgeving gaan verkennen.


We zijn gaan zee kayaken (waarvan er geen foto's zijn), we hebben de USS midway bezocht, sea world en zijn dan richting Salton Sea gereden naar Joshua tree. We hebben dan op weg terug naar huis, in Chino Hills nog planes of fame bezocht (waar spijtig genoeg de batterij van mijn camera op was). We hebben een kleine wandeling langs down town gemaakt, naar de sterren in Hollywood gaan kijken. We zijn even langs de rare kwieten op Venice beach geweest, we hebben La Brea tar pits gedaan en een klein deel van het LACMA. Hier een aantal fotos, omda ik eigenlijk niet veel goesting heb om er veel over te schrijven.

Europese invloeden

Druk, druk, druk. Je zou niet zeggen dat we zo gezegd op het werk in een rustigere periode zitten, of dat Pieter net de belangrijkste conferenties achter de rug heeft. Dus in het weekend is bloggen niet de eerste prioriteit. Meestal gewoon wat zitten lezen, of wat spullen in orde brengen. Dit weekend was dit mijn CV in orde brengen en dan eens een website in elkaar knutselen. Nu zorgen dat ik alles ook up to date houd.

Voor de rest heb ik in San Diego weer 3 nieuwe kotgenoten. Ik heb daar 2 jaar gezeten met dezelfde kotgenoten en nu op 6 maanden ben ik weer aan een compleet nieuwe lichting toe (eentje studeerde af, een andere ging trouwen en de laatste weet ik niet). Twee studentes komen van China. Eentje woont hier al heel haar leven, maar de andere is hier nog maar net. Dit is de eerste keer dat ze zelf moet koken enzo. Dus toen k mijn typische het-moet-snel-snel-en-ik-heb-maar-weinig-potten-pasta-met-groenten klaar maakte, kreeg ik de vraag of ik Italiaans aan het koken was. Stond ik daar even met mijn mond vol tanden, want in Belgie overleven de meeste studenten op: diepvries pizza, kebab, friet en als ze al wat meer kunnen, een bord pasta. Ik had er nog nooit bij nagedacht om dit ook werkelijk koken te noemen en dan wel italiaans. Het is in mijn ogen vooral gemakkelijk en goedkoop. Ik wou da ik tijd had om iets deftig italiaans te koken. Als ik ooit afstudeer en meer tijd heb (ik weet dit zal nooit het geval zijn), zal ik mijzelf eens een deftig italiaans kookboek cadeau doen, waar niet het zoveelste pasta recept in staat, maar eerder de typische gerechten die je ook in Italie kan vinden (te beginnen met konijn met thym en daarbij gestoofde paprikas).

Zomer

Het is duidelijk zomer, niet dat het weer hier anders is dan de rest van het jaar, maar je merkt het vooral da we tegenwoordig nogal graag gewoon eens niks doen. Pieter heeft altijd 2 conferenties in de zomer (ok 1tje is soms technisch gezien nog in de lente), dan gaan we nog snel tussen die 2 conferenties op vakantie. En dan proberen we tegenwoordig begin september ook er nog een laatste keer op uit te trekken voordat we weer een jaar noeste arbeid beginnen. In mijn geval, loopt mijn schema ook steeds meer parallel met het lab en steeds minder met het academische jaar. En dat wil zeggen dat we in normale omstandigheden experimenten hebben tot eind juli en dan weer begin januari starten. Vorige week de laatste week experimenten gehad en ik zal het geweten hebben. Elke dag in de controle ruimte zitten, in dit geval kwam er veel wachten bij kijken omdat iets speciaals probeerden te doen en dat dus niet alle hardware constant beschikbaar was. Ondertussen kan je niet veel anders doen. Pieter heeft zn laatste zomer conferentie gehad en dus dit weekend proberen we beide wat bij te slapen en weer energie te tanken voor het laatste stukje zomer. Ik heb het gevoel da het hier elk jaar drukker wordt en dat er elk jaar meer werk te doen is, dus de weekends worden een stuk kalmer. Als een gevolg is het hier op de blog maar stilletjes ( nu laten we eerlijk zijn, zo een drukke bedoening was het hier nooit), want over het werk bloggen is maar saai en over lekker niks doen en in de zetel liggen ook.

Posters

Eindelijk nog eens een blogje. Na onze roadtrip, hebben we geen grote dingen gepland tijdens de weekends. 2 weekends geleden hebben we vooral in de zetel zitten lezen en gingen we naar de oceaan wandelen. Natuurlijk had ik verkeerde schoenen aan en binnen de korste keren had k stevig blaren op mijn 2 kleine tenen en konden we dus vroegtijdig terugkeren. Dan nog hier en daar een projectje afwerken (ventilator kopen voor Pieter zn machientje).

Dit weekend heb ik beslist dat we nu eindelijk eens een paar van de fotos die ik voor kerst van mijn vader heb gekregen gingen ophangen. Dus wij eerst naar de ikea voor goedkope kaders op zaterdag en de verplichte hot dog als we daar zijn. Op zondag dan langs de kunst winkel, om een foam board cutter (matte cutter) te kopen. De mattes van de ikea waren niet het juiste formaat voor onze fotos en dus heeft Pieter na veel prutsen ze dus op de juiste maat gesneden. Dan alles ophangen in de bureau/logeer kamer. Het ziet er allemaal heel mooi uit. Nu moeten we alleen nog de grootste in de slaapkamer ophangen. Dit zal wel wat meer bloed, zweet en tranen kosten. Deze is 50cm op 150cm. Daarvoor kan je geen goedkoop kader vinden, dus we zullen het zelf moeten maken. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven. Volgend weekend vertrekt Pieter dan richting New Orleans voor de jaarlijkse Siggraph hoogmis.

Utah day 6: Mostly Arizona actually

Ondertussen zijn we na een lange rit al weer een paar uur thuis, maar gisteren werkte het internet niet zo goed met mijn laptop, dus hier het laatste deel van onze roadtrip. Het laatste deel voordat we in rechte lijn naar huis reden, was van Moab, UT naar Kanab, UT, maar dan vooral door Arizona.


Onze eerste stop was bij een grote collectie petroglyphs. In deze uithoek van Utah, Arizona, Colorado en New Mexico vind je heel veel tekenen terug van oude culturen van rond 1100 tot 1300. De petroglyphs zijn muurtekeningen die vooral een spirituele betekenis hebben. We hadden in Capitol Reef al een paar gezien, maar deze dichtbij Moab waren heel wat beter bewaard. Wel kwamen dezelfde symbolen regelmatig terug. Hopelijk lukt het ons ooit om door deze buurten een roadtrip te maken om meer te leren over deze oude culturen.


Nadien zijn we verder gereden via Monument Valley. In een zekere zin zeer impressionant, in een andere zin teleurstellend. Je stelt je er veel meer bij voor. Dit komt waarschijnlijk door de misrepresentatie in cowboy films. Dan verder op weg naar Kanab, waar we nog een kleine omweg maken naar Navajo National Monument. Dit zijn woningen die in een inkeping van een rotswand zijn gebouwd, zodat ze meer beschermd waren. Door een 25 jaar durende droogte is de toenmalige bevolking uiteindelijk verder getrokken. Onze laatste stop van de dag was normaal Upper Antelope Canyon geweest. De meest gefotografeerde slot canyon in de wereld (als ik het internet als bron mag geloven). Ik had al fotos gezien van de canyon en wou dolgraag er ook een paar nemen. Spijtig genoeg kan je er alleen in met een group en hebben ze vaste uren. We zouden nog bijna anderhalf uur moeten wachten om erin te gaan. Daarnaast, moest je 26 dollar per persoon betalen voor dan anderhalf uur de canyon in te gaan, waarbij je constant je beurt moet afwachten voor fotos te trekken (want deze canyon trekt vooral fotografen aan, goed of slecht, waarbij de meeste een stuk duurder materiaal hebben dan ik en dus automatisch denken da ze voorrang hebben). Allesinds, als je het vergelijkt met het feit da een dagje seaworld ook iets kost in de orde grootte van 26 dollar, dan voelt het echt aan alsof ze je willen afzetten. Het zal voor een andere keer zijn, hopelijk veranderen ze de regeling in de toekomst.

Utah day 5: Arches and Canyonlands

Vandaag dan maar eerst een 4u durende rit van Vernal richting Moab. Nu voor we naar Moab zijn gegaan, hebben we eerst nog 2 parken bezocht die hier heel dicht in de buurt liggen en die heel verschillend zijn. Als eerste kwamen we Canyonlands tegen. Dit is een weinig bezocht park in vergelijking met een aantal veel populairdere parken hier in de buurt. Het is een enorm groot park en we hebben maar 1 deel bezocht. De uitzichten waren weer prachtig en divers. Spijtig genoeg zijn we nu in het warme deel van Utah toegekomen en ondanks het feit da het eerder wat bewolkt was, was het toch wel zeer warm. Dus hebben we ons beperkt met snel eens stoppen voor een paar fotos. Het meeste wat we zagen was moeilijk op een foto te vatten, we zullen thuis wel zien of de panoramas gelukt zijn.


Later zijn we dan net iets verder gereden om Arches National Park te gaan bezoeken. Het is duidelijk dat iedereen die in Moab passeert snel even dit park bezoekt en canyonlands overslaat. Veel mensen bezoeken dit park snel op het einde van de dag, na een lange rit. Moest het niet zo warm geweest zijn (meer dan 37C), dan zouden we meer gewandeld hebben. Ondertussen was de zon er ook uitgekomen en konden we de blauwe hemel als een mooi achtergrond gebruiken voor fotos. We hebben een hoop arches gezien, allemaal verschillend.


Vanavond hebben we dan lekker thais gegeten. Ik was het diner food, of ook wel brewery food een beetje beu. Morgen de laatste dag van onze road trip, voordat we zondag weer naar huis rijden. Het was veel te kort en er zijn zoveel dingen die we graag nog eens zouden bezoeken. Het zal voor een andere keer zijn.

Utah day 4: Flaming Gorge and dinosaurs

Vandaag zijn we dan na een lange rit door Wyoming weer terug in Utah belandt. Onze route volgt momenteel de 191 (voor mensen die zo nieuwsgierig zijn). We hebben een klein beetje om gereden om vooral van Flaming Gorge National Recreation area te kunnen genieten. Dit gebied is geologisch enorm interestant. Door de vervorming van de aarde zijn hier een hoop verschillende geologische lagen zichtbaar, die een hoop informatie leveren voor hoe het leven hier op aarde was, voordat er mensen waren. Door een dam is er nu ook een mooi meer dat de canyons gevuld heeft.


Nadien zijn we door gereden naar Vernal. In Vernal is er een mooi museum over dinosaurusen. Hier konden we op ons gemak kijken naar een paar van de geologische vonsten van deze buurt. De avond wouden we afsluiten met een rustig etentje, maar spijtig genoeg heeft het restaurant daar een stokje voor gestoken. We hebben zeker 10 min gewachten voor ze onze bestelling kwamen nemen, dan nog eens 15 min op een glaasje water. Dan 30 min later brachten ze al het eten te samen, waarbij het duidelijk was da k mijn eten 15 min eerder had horen afroepen door de keuken en dus waren de frieten koud. Pieter zn vis was zwart. We hebben dus alles terug gestuurd, terwijl k van mijn sla at en Pieter van zn soep. Uiteindelijk nog eens 20 min later kwamen ze terug met ons eten. Na 1 hap in mijn hamburger, heb k em niet meer aangeraakt. Hij was compleet aangebrand aan de onder kant. Uiteindelijk zijn we zelf nog naar de toog moeten gaan om te betalen. Gelukkig hebben ze iets van de rekening gedaan, maar dit was veruit het slechste da k ooit gegeten heb in Amerika, qua eten en qua service. Het ergste was da ze maar excuses hadden voor al hun problemen. Ze proberenden mij nog een schuld gevoel aan te praten met mijn hamburger da het zwart zijn mijn schuld was.

Yellowstone day 2

Vandaag onze tweede en laatste dag in Yellowstone. Vandaag gingen we vooral naar geizers kijken, met als einddoel Old Faithfull, zodat we toch zeker 1 uitbarsting zouden zien. Vandaag hadden we meer geluk, we hebben een van de meest performante geizer's (beehive) uitbarsting gezien. En nog geen half uur later konden we dan ook van Old Faithfull genieten. De Beehive barst soms 10 dagen niet uit, niet zo erg als sommige die 50 jaar wachten, maar dan moet je toch geluk hebben als je daar maar een uurtje ofzo bent.


De rest van de dag zijn we via Grand Tetons national park naar Jackson gereden. Hier zijn we op verschillende plaatsen gestopt om het prachtige landschap te proberen in een foto te vatten. Spijtig genoeg was er niet genoeg tijd om langs Jenny Lake te gaan en daar een paar wandelingen te doen. Het zal voor een andere keer zijn, want het is hier zeker mooi genoeg om nog eens terug te komen. In geen van beide parken hebben we geen lange wandelingen gedaan, gezien het feit dat er nogal veel grote wilde beeste zijn.

Yellowstone day 1

Vandaag voor dag en dauw wakker (7u dus) en dan ons klaarmaken voor een dagje Yellowstone en zo waren we voor 8u al het park in (het park ligt hier op 3 blocks). Het is een lange dag geworden vol met mooie indrukken, want Yellowstone is groot en zeer gevarieerd.


Eerst richting Norris voor onze eerste geizers. Hier vind je een paar geizers die niet voorspelbaar zijn, maar als ze uitbarsten, dan kan je het 10 mijl verder nog horen. Het was niet voor toen wij daar waren, maar we hebben zo een mooi introductie gehad to geizers en andere vulcanische fenomenen. Gelukkig stonk het er niet zo hard als vorig jaar in Lassen Volcanic Park. Dan verder langs een uiteindelijk een zeer smalle canyon naar Mammoth hot springs. Daar had je terrassen die door warm vulkanisch water gevormd werden. De meeste stonden ondertussen droog, dus je had er niet altijd de mooie kleuren combinaties, maar het gaf je een goed idee hoe complex de structuur van het gesteente was.


Dan op weg naar de Yellowstone canyon en watervallen, hebben we een omweg gemaakt om nog wat wilde beesten te zien. We hebben het geluk gehad van een zwarte beer op afstand te zien en het aantal bisons die wel of niet de straat over staken. Het was dus wel fijn, maar door het hoge gras in de valleien is het moeilijk om andere dieren te zien. We zullen nog eens in de winter moeten terugkomen, wanneer wolven veel beter zichtbaar zijn door de witte sneeuw.


Bij de Yellowstone canyon hebben we een stukje gewandeld om al de watervallen te zien. Hier hebben ze precies geen water tekort. Het water stond ook verder in de rivier redelijk hoog en de beekjes zagen er eerder als kleine meertjes uit. Er ligt dan ook nog een beetje sneeuw op de bergen en er zal dus wel veel smelt water nog in het Yellowstone meer zijn, da nog allemaal weg moet via die smalle canyon. Uiteindelijk nog een paar keer in de file gestaan, toen we het park weer uitreden, want er stonden hier en daar nog herten te grazen en dan moest iedereen toch wel een foto nemen vanuit de wagen. Morgen nog een dag Yellowstone en Grand Teton. Geen idee of we internet hebben, het verslag volgt wel.

Utah day 3: Byway 12 and capitol reef

Gisteren zijn we verder langs de scenisch byway 12 gereden. Dit was echt een heel prachtig stukje Utah. Zeer divers. Van landschappen waar de weg op een grote stenen ondergrond was aangelegd, door diepe rode canyons, bossen, kleine dorpjes, over een riggel, etc ... Voor iedereen die naar Bryce gaat, rijd nadien verder oostwaarts over de 12, richting Capitol Reef. Echt een heel mooi stukje Utah. Het is er ook lekker rustig, omda de meeste mensen snel even Bryce bezoeken en dan verder gaan naar Zion, of nadien naar een ander park.


Rond de middag zijn we dan Capitol Reef gaan bezoeken. Hier weer prachtige rode wanden, die langs de weg omhoog rijzen. De landschappen voelen vrij typisch aan voor wat iemand zich voorstelt bij het midwesten. Waarschijnlijk het gevolg van Cowboy films en road trip films. In Capitol Reef zijn we dan uiteindelijk via een onverharde weg door een Canyon gereden. Echt prachtig om de wanden langs beide kanten van de auto zo stijl omhoog te zien gaan. Nog impressionanter is om te weten dat deze canyon tot in de jaren 60, een belangrijke doorgangs route was van Zuid naar Noord Utah. In het visitor center konden we fotos zien van oude wagen zij aan zij in de rivierbedding in de canyon. Nu kan je er denk ik alleen nog maar met een 4x4 door.


We hebben een kleine wandeling in de canyon gemaakt naar een plek waar een hele hoop Settlers hun naam en datum in de rotsen hebben geschreven. De datums die wij zagen waren vooral van rond 1900.

Utah day 2: Bryce National Park

Vandaag op tijd opgestaan (het helpt dat Pieter nog lichtjes met een jet-lag zit). Snel een broodje smeren voor het ontbijt en weg waren we. Het was maar 30 minutjes rijden naar Bryce en na nog 2 stops in Red Canyon, zijn we dan het park ingereden. We waren nog vroeg (naar Amerikaanse maatstaven) en dus gingen we met de wagen het park in. Dit wordt normaal sterk afgeraden en er rijden dan ook constant shuttle bussen rond, omdat parkeer plaats beperkt is.


Ik had ondertussen al door wat het weer patroon is voor deze regio en dus besloten we eerst een wandeling te maken en dan na onze lunch verder te gaan kijken en vooral gewoon te stoppen voor fotos te trekken. We zijn dan maar in Bryce canyon afgedaald, om al die mooie rotsformaties van dichterbij te zien (Queens Garden trail). Onderaan is er een connectie met de Navajo trail, die we dan weer omhoog genomen hebben. Het terug omhoog gaan viel goed mee. Het was stijl, maar daardoor kort en krachtig.


Nadien zijn we helemaal naar het uiteinde van het park gereden. Daar hebben we dan op ons gemak gelunched met onze botterhammetjes. Voordat de regen/onweersbui begon, zijn we nog de Bristle cone pine trail gaan verkennen. Dan weer terug naar de ingang van het park, waarbij we bij de gebruikelijke stopplaatsen snel even stopten voor een foto of 2. Gelukkig was de regen zeer plaatselijk en waren wij altijd op de juiste plaats op het juiste moment. Eenmaal het park uit, zijn we verder gereden over de 12. Echt wel een zeer mooie route, met zeer afwisselend rots landschap. Nu zitten we in Escalante, morgen via Capitol Reef naar Fish Lake, waar we hoogstwaarschijnlijk geen internet hebben.

Utah day 1

De vakantie is uiteindelijk begonnen. Na vanochtend vroeg te zijn opgestaan, om zoveel mogelijk files te vermijden zijn we in een record tempo (voor ons toch) tot in Vegas geraakt. Waar we dan zo snel mogelijk door gereden zijn, verder richting Utah. Deze vakantie gaan we vooral Utah ontdekken, met een uitstap richting Yellow Stone.


Vandaag bestond vooral uit rijden, maar het landschap verandert en dus valt de hele rit best wel mee. We zijn de 15 blijven volgen tot in Cedar city, waar we dan de 14 hebben genomen naar Cedar Breaks national Monument. Een redelijk klein national monument, maar vooral geen toeristen, of nauwelijks. De hoeveelheid toeristen in de zomer in Zion National Park, de hitte en het feit da we het al eens in de Winter gezien hebben, heeft ons voor dit kleiner park doen kiezen. De uitzichten waren prachtig. Spijtig genoeg regende het af en toe eens, maar we hebben dus de paar buien door van de uitzichten kunnen genieten.


We zijn nu uiteindelijk bij onze eerste stopplaats geraakt, vlakbij Bryce. Morgen zullen we dus Bryce bezoeken en dan weer verder rijden over de 12. Een van de mooiste highways in the US, volgens ons boekje over Utah. Als er internet is, zullen we proberen af en toe een paar fotos te posten en misschien een kort verslagje.

Santa Monica

Zosi, eindelijk nog eens even tijd. De vorige dagen waren nogal druk. Maandag avond ben ik op LAX stefan gaan afhalen. De 2 korte dagen da hij dan in LA was, waren goed gevuld. Eerst dinsdag shoppen en dan langs de kust terug rijden. Uiteindelijk nog bij een lokale mexicaan gaan eten. Op woensdag zijn we dan Santa Monica gaan onveilig maken. Eerst langs de farmer's market. Groter dan de lokale farmers market en voor zover ik gesprekken kon volgen, liep er bekend volk rond. Spijtig genoeg zou ik de meeste sterren nog niet eens herkennen, zelfs al moesten ze zich voorstellen. Het is er langs een kant vrij toeristisch en het is duidelijk gericht naar de rijkere klasse. Sommige spullen waren van dezelfde prijs klasse als de supermarkt. We hebben dan ook maar direct 3rd street gedaan (een van de weinige wandelstraten die ik ken hier in de VS).


Dan na lunch op een terrasje zijn we naar het strand gewandeld. Ik had online gevonden dat Santa Monica een nieuw community beach house had op het strand. Spijtig genoeg waren we te laat voor een rondleiding door het historische gedeelte. Maar aan het zwembad was nog plaats. Ik weet het klinkt decadent, de oceaan is 100m verwijderd, we moeten gewoon wat zand oversteken. Maar ik ben niet echt een fan van in de oceaan te zwemmen. Bovendien was het zwembad verwarmd. Het was een gezellig namiddag niks doen. En dan 's avonds nog richting Hollywood, waar ik Stefan op zn volgende bestemming heb afgezet na nog een gezellige Thaise maaltijd met een Thaise Elvis.