zondag, augustus 29, 2010

De auto

Deze week stond in het teken van alles rond de auto in orde te maken. We hebben nieuwe rijbewijzen nodig, dit keer van de staat Virginia. Gelukkig moesten we dit keer niet opnieuw een schriftelijke test en dan een rij examen doen, zoals toen we voor het eerst in Californie toekwamen. Gewoon formuliertje invullen en dan Californisch rijbewijs tonen. Dat het mijne al vervallen was deed er niet toe (ik wacht al sinds eind April op de verlening van mijn Californisch rijbewijs, dit is de 2de keer dat de DMV in Californie al die papieren kwijt geraakt, waar een hoop persoonlijke gegevens op staan).

Dan moesten we ook de auto inschrijven, de autoverzekering aanpassen en hier in Virginia moet je auto ook nog door de keuring. Met Nathan erbij, is het niet simpel om zomaar snel naar een garage te rijden en dan daar te wachten. Onze vorige garage in Los Angeles was dichtbij een zeer gezellige coffee shop, wat het wachten een stuk aangenamer maakte. Hier zijn we uiteindelijk naar een garage gereden die iets verder ligt, want daar kon ik tenminste een afspraak maken. Dus op een 30 min was alles in orde en nu hebben we een lelijke grote gele sticker op onze voorruit plakken.

De autoverzekering aanpassen was ook niet al te moeilijk. Je hebt hier een heel pak minder verzekeringsagenten en dus kozen we er een die nog met onze vorige autoverzekering verbonden was. Uiteindelijk zijn we met een andere verzekering gegaan, omdat die een heel stuk goedkoper was voor dezelfde voorwaarden als onze oude. 

Dan moesten we onze 'title' van de wagen ( bewijs dat wij de bezitters zijn) van Californie naar Virignia laten overschrijven ( dit is om ervoor te zorgen dat iedereen die een wagen invoert ook de juiste hoeveelheid tax betaald, in ons geval niks, omdat hij niet van bezitter verandert). Waarna de wagen ook geregistreerd kon worden en we nu alleen nog onze schroevendraaiers moeten vinden om de nieuwe nummerplaten op te hangen. Die van Californie houden we bij als herinnering. Ik moet zeggen de standaard nummerplaat van Virginia is niet echt mooi. Je hebt hier wel een waaier aan mogelijkheden om er een gepersonaliseerde op te zetten, maar dat kost dan weer extra. Je hoort het al, we hebben heel wat tijd doorgebracht met wachten, vooral bij de DMV. 

zaterdag, augustus 21, 2010

Tandjes

Jaja, ik hoor het iedereen al zeggen: Is dat niet een beetje vroeg. Ja dat is een beetje vroeg. We hadden het zelf eigenlijk niet door. Het waren onze vriendelijke buren die ons erop attent maakten. Al een paar weken loopt de zever constant uit Nathan zn mond. Hele 'onesies' worden zo vol gezeverd. Dan had hij plotseling ook weer een paar slechtere nachten ( lees: 5-6u aan een stuk slapen in plaats van 7 tot 8 uur slaap). Ik weet als je die uren leest mogen we echt niet klagen op 2 maanden en een beetje. 
 
De buren wisten ons te vertellen, hij is tandjes aan het krijgen. Nadat ze dit zo een hele week bleven herhalen en Nathan iets lastiger was, ben ik maar eens in die mond gaan kijken. En waarempel, je kan zowel onderaan als bovenaan onder het tandvlees 2 witte vlekken zien zitten. Het zal waarschijnlijk nog een hele tijd duren voordat ze uitkomen, maar ondertussen is hij een beetje hangerig. Maar als we al de baby experts rondom ons mogen geloven is hij een zeer makkelijke baby. Je kan hem overal mee naar toe nemen, ofwel slaapt hij er doorheen, ofwel neem hij rustig al de nieuwe dingen in zich op.

zondag, augustus 15, 2010

Eerst week Williamsburg

Vorige zaterdag zijn we na elke dag ongeveer 7u te rijden veilig in Williamsburg toegekomen. We 'house sitten' hier in een huis van twee collegas van Pieter die voor een jaar naar Europa zijn. Op onze meubels zal het nog een weekje wachten zijn, maar het huis is volledig bemeubeld. Na een laatste keer uit eten, vallen we allemaal moe maar voldaan in bed. 

De zondag zijn we snel gaan winkelen: Eerst in Target nog snel een paar nuttig spullen en dan de lokale supermarkt verkennen. Ze hebben hier in Williamsburg geen Vons/Safeway/Pavilions, dus moeten we alles opnieuw ontdekken in Martin's. Aan de kassa voelen we ons voor het eerst zeer ongemakkelijk, ze hebben niet alleen mensen die inpakken, maar die mensen rijden ook alles naar je wagen. In Californie is dat een optie en dan tip je die mensen normaal. Hier zit dat dus in de service in. Nadien zijn we nog even snel de campus van William&Mary (alle fotos in deze entry zijn trouwens van de campus tijdens een van Pieter zn lunch break wandelingen) en 'downtown' Williamsburg gaan verkennen. Het was een zeer warme dag voor ons (meer dan 30 graden zowat de hele week), dus zijn we snel terug naar ons huis gegaan.

Dit weekend, zijn we eerst op Zaterdag ochtend naar de markt geweest. Daar heb ik snel groenten gekocht voor deze week en dan ook een filet verse vis. In Los Angeles was ik zwaar teleurgesteld van de kwaliteit van de vis, die niet lokaal was omwillen van de verontreinigde oceaan. Ik heb altijd geassocieerd dat bij de zee wonen betekent een hoop viswinkels. Hier in Amerika is dat blijkbaar niet zo. Hopelijk is het hier in Williamsburg iets makkelijker van een goede visboer te vinden. Later op de dag zijn we hier wat door de buurten gaan rijden, naar de huizen kijken. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij James Town Settlement. Hier kun je vanalles leren over hoe het leven was van de eerste colonisten.

donderdag, augustus 12, 2010

Colorado


Laatste post over onze trip doorheen het land. We hebben 1 dag in de buurt van Gunnison door gebracht. We sliepen er in de buurt in een hut met alle comfort behalve internet. Mijn thesis begeleider Rick heeft in de buurt een groot stuk land waar hij een 'trailer' op heeft staan. Hij komt er al jaren met vakantie en ging ons een stukje rondrijden.


Eerst zijn we naar Crested Butte gereden. Dit was jaren geleden een lief klein dorpje, totdat Aspen te klein werd voor alle beroemheden en een hoop onderhen Creste Butte ontdekten. Nu is dit liefelijke dorpje helemaal opgemaakt en heb je enorme villa wijken op de bergen errond liggen. Van Creste Butte loopt een niet geasfalteerde weg helemaal naar Marble door de meest prachtige vallei over de Schofield pass. We waren bijna tegen het einde van de weg, toen de brug over een beekje niet toegankelijk was. We konden door het beekje zelf doorsteken, maar het leek ons net iets te diep voor de 4x4 waarin we zaten. Dus moesten we omdraaien en terug naar Crested Butte.


Na een lekkere asiatische lunch en dan een gezellig koffie, besloten we om de Kebler pass te proberen. Deze rit was een stuk eenvoudiger maar daarom niet minder fantastisch. Elke valei is compleet anders in Colorado. Het was echt genieten ookal speelde het weer niet mee en regende het regelmatig. Op de terugweg zijn we dan nog langs een wijnproeverij gestopt. De zon kwam er net door en we hadden een prachtig zicht op de vallei. Uiteindelijk kwamen we net voor het sluitingsuur in Gunnison toe, zodat we bij de lokale chinees nog konden eten.

maandag, augustus 09, 2010

Mesa Verde


We zijn ondertussen al veilig in Williamsburg, maar hier volgt eerst nog een verslag van het hoogte punt van onze roadtrip. Sinds we vorig jaar te weten zijn gekomen dat je in deze regio van de VS allerlei woonplaatsen van oude beschavingen kan gaan bezoeken, wisten we dat we deze regio dit jaar wouden bezoeken. Door het feit dat we naar de andere kust moeten verhuizen niet zo uigebreid als we zouden willen, maar het belangrijkste park wouden we zeker doen: Mesa Verde National Park. 's ochtends heel vroeg zijn we vanuit Cortez naar het park gereden. In het park zelf kan je een aantal woonplaatsen bezoeken zonder ticket, maar een van de meer impressionante moet je een ticket voor hebben. Die kan je alleen de dag zelf in het park krijgen. Sinds we nog een lange rit voor de boeg hadden die namiddag, wouden we zeker op tijd zijn voor nog 's ochtends een ervan te bezoeken. We konden nog tickets voor 10.30 krijgen om Cliff Palace te bezoeken, wat perfect uitkwam.


Dit gaf ons de tijd om Spruce Tree house eerst te bezoeken en de Moby wrap op Pieter te testen. Nathan vond de wrap bij Pieter net zo fijn als bij mij en dus konden we met een gerust hart beide de ladders van Cliff Palace trotseren. Via een stijl gebetoneerd pad bereik je de kleine nederzetting. Je voelt hoe het afkoelt als je dieper in de canyon afdaalt. Het is een vrij idilisch plekje, vlak bij een waterstroom, veel groen en bomen, beschut door de canyon muren. Begrijpelijk dat mensen hier zijn komen wonen. Na Nathan nog wat eten te hebben gegeven, zodat hij zeker rustig zou zijn, zijn we met een gids en een groep mensen Cliff Palace gaan verkennen. Hier moet je via zeer stijle trappen afdalen en dan uiteindelijk via ladders terug omhoog. Nathan heeft zich zoals gewoonlijk in gezelschap voorbeeldig gedragen.


Spijtig genoeg moesten we toen Mesa Verde vaarwel zeggen en verder Noordwaarts rijden, richting Gunnison Colorado. We zijn via Durango over de 1 million dollar highway via Silverton naar Montrose gereden. Dit is een van de mooiste stukjes Colorado: Prachtig jong gebergte. Het regende een beetje en dus zijn we niet gestopt voor fotos.


Dit is trouwens de enige keer tijdens deze Road Trip dat we op een zeer toeristische plek waren. Voor het eerst kregen we ook negative reacties dat we Nathan op zo een jonge leeftijd meenamen om een park te bezoeken. Een stel Fransen konden het niet nalaten van in het frans iets te zeggen over hoe onverantwoord dit was (ik was te verbaasd om iets terug te snauwen in het frans). Dan waren er ook nog een paar duitse kinderen, die gelukkig door hun moeder terecht gewezen werden dat als het kind er geen problemen mee had, zij er ook geen problemen mee moesten hebben.

donderdag, augustus 05, 2010

Op weg naar Colorado


Op de tweede dag van onze reis naar Williamsburg konden we eerst eens zien hoe mooi de omgeving rond Sedona is. Ik zou iedereen aanraden die de Grand Canyon bezoekt van toch zeker een dag uit te trekken om de parken in en rond Sedona te bezoeken. Prachtige rode rotsen met mooie donker groene bomen. Gewoon rond rijden is genieten. Met Nathan in de wagen en elke dag lange ritten voor de boeg zijn we dit keer niet gestopt voor fotos te nemen. We profiteren ervan om zo ver mogelijk te geraken terwijl hij slaapt.


Onze eerste korte stop is Petrified Forest National Park. Spijtig genoeg zien we alleen de Noord kant van het park, maar voor er helemaal door te rijden hebben we te weinig tijd. We zien dus alleen hier en daar een stukje petrified hout liggen. Meer naar het zuiden zou je een heel bos hebben staan. Het zal voor een andere keer zijn.

Dan rijden we vooral verder door indianen gebied naar Canyon de Chelly National Monument. Hier rijden wel langs de North Rim naar 2 uitkijk punten. In deze regio van Amerika vind je een hoop oude nederzettingen terug. Ook hier maar een zeer kort bezoek, want we moesten nog tot in Cortez Colorado geraken. Dit wil zeggen dat we ook nog eens een uur gingen verliezen, zodat we ons nog hebben moeten haasten om te eten en dan uitgeput in bed te vallen.