zaterdag, juli 31, 2010

Van Belgie tot in Kazakhstan


We zijn eraan begonnen, onze rit van de pacifische oceaan naar de atlantisch (even ver als van Belgie naar Kazakhstan rijden). Na de sleutels te hebben afgegeven en nog eens tegen de lokale manager van het appartement complex gevloekt te hebben ( wel niet echt gevloekt, maar toch wel duidelijk gemaakt te hebben dat ze er het laatste jaar een zootje van maken en we vinden het niet erg dat we weggaan). Dan nog snel een inenting gaan halen tegen kinkhoest voor Pieter en mij ( ze vermoeden de start van een epidemie en voor 6 maanden is Nathan nog niet volledig beschermd), dan kabel modem terug doen en we konden eraan vertrekken.


Onderweg was de snelweg ergens afgesloten omwille van een ongeluk met een truck die zn lading verloren was. Voor de rest is de rit voorspoedig verlopen. Nathan heeft zich heel netjes gedragen tot we in Phoenix waren.


Het liefst was ik in Sedona geweest om de zonsondergang te zien en wat fotos te nemen. Ik had al een aantal weken door dat dit niet ging lukken, daarvoor was het te ver rijden. Als troostprijs kregen we onderweg een super mooie zonsondergang te zien. We hebben werkelijk alle kleuren gezien. Tegen het einde van de zonsondergang kwamen we een stop plek tegen en daar heb ik snel wat fotos genomen. Spijtig genoeg moest het zo snel da k niet de instellingen van mijn camera heb kunnen nakijken. Dus is er veel ruis op de fotos.

woensdag, juli 28, 2010

Leeg

Leeg, het is hier leeg. 3 mannen hebben hier 6 uur voltijds zitten inpakken. Ik ben blij dat we het dit keer niet zelf hebben moeten doen. Deze mannen doen elke dag niks anders en dan duurt het nog 18 manuren. Moesten we het zelf gedaan hebben, dan zou het nog veel langer geduurt hebben en dus zeker niet op een weekend te doen, laat staan met een baby in huis.

Nu kamperen we nog 2 nachten in ons apartement voordat we vrijdag aan onze trektocht beginnen als Siggraph gedaan is. Nathan mag lekker in zn reisbedje slapen, wat een luxe vergeleken is met de luchtmatras voor Pieter en mij. Er moet hier nu nog gestofzuigd worden, want zo 3 mannen die binnen en buiten lopen en dan verhuizen zelf creeert toch veel vuil. Dan nog de laatste spullen regelen morgen terwijl Pieter van de laatste dag siggraph geniet. Dan alles in de auto pakken en vertrekken. Het voelt surreeel aan. Zelfs nu het hier helemaal leeg is, is het besef dat we nu Californie verlaten er nog niet. Ik vermoed dat ik het mij pas ga realiseren als we al een tijdje in Williamsburg wonen.

vrijdag, juli 23, 2010

Prachtige aanbieding


Gisteren kreeg Pieter een mail van de garage weer we onze wagen gekocht hadden. Volgens hun systeem waren we geselecteerd voor een speciale deal (omdat we zulke goede klanten waren):
We kunnen onze Honda Civic die bijna 4 jaar oud is inruilen tegen een nieuw 2010 model, we moeten hiervoor geen 'down payment' (vaak een fractie van de waarde van de wagen als voorshot geven) doen en we blijven gewoon verder dezelfde maandelijkse bedragen doen als voor onze 4 jaar oude wagen. Ik vermoed dat de adder onder het gras is, dat je langer moet betalen.

Om eerlijk te zijn, zouden Pieter en ik moesten we niet verhuizen deze aanbieding serieus nemen. Met de laatste 4 jaar op en neer te rijden naar San Diego, heeft deze wagen toch een hoop kilometers afgelegd ( ik zit denk ik aan bijna 60.000 mijl). We zijn ook bereid van onze maandelijkse betalingen verder te zetten, zelfs voor de volgende 30 jaar als het moet. We zullen er nooit een probleem mee hebben van 30 jaar lang elke maand 0 dollar te betalen voor een nieuwe wagen :). Blijkbaar is het amerikaanse systeem van onze garage het niet gewoon van met een stomme europeaan om te gaan, die zijn auto volledig heeft afbetaald toen hij em kocht :).

dinsdag, juli 20, 2010

Verhuis

De laatste tijd is het hier nogal stil. We hebben het dan ook redelijk druk, wat vrij normaal is met een pasgeboren baby in huis. Moest dat alles zijn, met dan hier en daar nog een paar deadlines voor het werk ( want onderzoek houdt nu eenmaal geen rekening met zwangerschappen en zulks) en dan het gewone huishoudelijk werk, zou het allemaal goed meevallen. Maar naast de ingrijpende verandering van een kindje te krijgen, gaan we ook nog eens verhuizen. We laten Californie achter ons en verhuizen naar Williamsburg, Virginia.

We wonen hier nu al bijna 4 jaar en we gaan het hier enorm hard missen. We hadden graag in Zuid-Californie blijven wonen, maar dat is niet mogelijk doordat de staat blut is. Na 4 jaar door de week apart te wonen, wouden we graag weer echt constant samenwonen (en een gezinnetje stichten, wat dus blijkbaar gelukt is :) ). Ik wou niet meer elke week 100 mijl op en neer rijden, dus moest er minstens 1 persoon een nieuwe job vinden. Nu hier in Zuid-Californie heb je een grote concentratie aan universiteiten, maar de meeste zijn staatsinstellingen. Doordat het geld van Californie op is, is de eerste plaats waar ze snoeien natuurlijk het hoger onderwijs, wat wil zeggen geen nieuwe openingen.

Het is uiteindelijk Williamsburg in Virginia geworden zo een 2 uur ten zuiden van Washington D.C. Hier hebben de Engelse zich voor het eerst gesettled toen ze naar Amerika kwamen. Er is dus veel geschiedenis. Ook is het er veel groener dan Zuid-Californie. Nu het gaat er een stuk warmer en vochtiger zijn. Ook zullen we weer seizoenen hebben, met zelfs sneeuw in de winter. Pieter en ik zijn zeer nieuwsgierig en hopen dat we het daar net zo zeer naar onze zin gaan hebben als hier in Los Angeles. 4 jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik Los Angeles ging missen, maar het was hier prachtig. Al de nationale parken en bossen die we ontdekt hebben zullen we missen, net als onze favoriete restaurants en internationale voedsel winkels. We hopen hier nog terug te komen zodat we Nathan ook al de mooie stukjes kunnen laten zien die we ontdekt hebben. We gaan van onze laatste 2 weken Californie nog goed genieten.

donderdag, juli 15, 2010

Uitstapje


Dit is de laatste week dat Pieter thuis is. Volgende week moet hij gewoon weer gaan werken en zal het weer Nathan en mama door de dag zijn. Dus hebben we ervan geprofiteerd en zijn we eergisteren eens naar San Diego gereden. Daar zijn we dan naar mama's werk geweest. Ik moest nog een aantal dingen met mensen bespreken en achter een aantal ander hun vodden zitten. Terwijl mama dan braaf werkte, speelde papa babysit in mijn mama's bureau. Hij heeft zich de hele dag fantastisch gedragen. Ik heb hem nog nooit zoveel weten slapen overdag. Hij is normaal een bundel energie, maar dat viel dit keer heel goed mee. Ook slaapt hij dus goed in de wagen, want op de 2 uur durende rit heeft hij niet een keer gehuild.

We zijn ook niet met lege handen terug gekomen. Een colega van mij verhuisd terug naar Europa en heeft zelf een zoon en een docther. We hebben dus een heel grote doos met baby kleertjes gekregen en dan ook nog een matje om op te spelen en dan het vliegtuigje van op de foto. Nathan heeft nu zoveel kleren dat ik mij afvraag of hij wel alles aan zal doen. Binnenkort gaan we eens zien of hij in een maat groter van pampers past en we vermoeden dat hij ondertussen meer als 4kg weegt. Ondanks het feit dat ik weet dat babies snel groeien, sta ik er toch zelf van te kijken.

maandag, juli 05, 2010

Water


Nog 2 dagen en Nathan is een maand oud. Het gaat nu echt wel snel. Hij is ook meer actief overdag. Regelmatig hebben we een actief uurtje. Dit kan dan opgevuld worden met in de bouncer zitten en naar de aapjes zwaaien, of op de buik liggen en het hoofdje omhoog houden (soms verbaast hij ons met al eens van zijn buik naar zijn rug te rollen) of een badje/doesj te nemen.

Blijkbaar hebben wij een waterratje. Vorige week heeft hij samen met zn papa een badje genomen. Na eerst wat initieel schreeuwen, omdat hij niet echt goed wist wat dat nu was dat nat zootje. Toen hij eenmaal besefte dat het water wel lekker warm was en niet ging bijten, vond hij het heel erg fijn. Hij lachte en maakte grappige geluidjes. Vandaag zijn we dan een stapje verder gegaan en mocht hij voor het eerst met papa onder de doesj. Dit keer heeft hij niet eens eerst lastig gedaan. Hij vond het direct plezant en strekte zich uit om toch maar zoveel mogelijk warm water op hem te krijgen. Hij vond het zelfs fijn dat er water over zijn hoofdje liep.