zaterdag, oktober 08, 2011

Nathan de dierenvriend

Verslag van Nathan op vakantie:

Iedereen wist dat Nathan van honden hield, maar hij houdt van alle dieren. Hij wil die dan allemaal vast houden. Negatieve punten zijn dat de korstjes van het brood niet naar de eendjes gaan, maar in zijn eigen mondje.



 

maandag, oktober 03, 2011

Op vakantie

Niet wij met Nathan, maar Nathan alleen met zijn grootouders, terwijl wij verder werken (en ruimtes proberen te verven die anders lastig zouden zijn met een peuter die alles moet verkennen).

Hier hun eerste verslag:

Niet met de fiets, of Limo maar met een Camper (RV), nee niet mee een amerikaan, maar met oma en opa Luxemburg. We zijn nu in de Great Smoky Mountains (Cherokee). Nog geen zwarte beer gezien, maar wel een zwembad...






donderdag, september 08, 2011

'Ziek' ventje

Vandaag mocht ik nog eens een dag je thuis blijven. Gisteren namiddag kregen we telefoon van de creche dat Nathan koorts had. Gelukkig moesten we hem niet direct gaan halen, want ik zat nog in een meeting. Toen we toe kwamen lag hij als een hoopje ellende in de armen van de studente die de avond shift had. Normaal wil hij nooit lang stil zitten, dus we wisten dat hij zich niet goed voelde. Eenmaal thuis heeft hij zo ongeveer direct overgegeven en op 2 koekjes na, wat water en iets tegen de koorts, hebben we hem zo ongeveer direct in bed gestopt. Ik had mij voorbereid op een zware nacht, maar Nathan heeft de hele nacht braaf door geslapen en stond 's ochtends vrolijk op. Doordat hij gisteren koorts had, moest hij vandaag thuis blijven. Ze moeten hier 24u koorts en kots vrij zijn. Dus werd het een gezellig dagje met mama spelen. Ik heb niet een keer gemerkt dat hij ziek was. Nu morgen heeft hij toch zijn 15 maanden check-up dus zal de dokter er wel eens naar kijken. Volgens mij gewoon een stevige verkoudheid (gezien de hoeveelheid snot dat er uit zn neus  komt en natuurlijk over mijn hele kleren verspreid zit).

We hebben dus Irene goed overleeft, van Katia hebben we geen last, van Lee hebben we maar de uiteindes. Dus veel regen, met soms echt wel bakken regen, maar zeker niet zo erg als in andere streken in de VS. Ik heb nu wel genoeg regen gehad voor een paar dagen/weken. De volgende tropische storm zit er alweer aan te komen in de atlantische oceaan. Zo ongeveer hetzelfde pad als Irene, voor zover ik kan zien. Hopelijk draait die vroeg af, of wordt die nooit sterk genoeg. We hebben met Irene veel geluk gehad met electriciteit (maar 2u zonder, wat zeker een uitzondering was, sommige mensen hebben een week zonder gezeten). Ook is de boom die in onze tuin gevallen is, weg van het huis gevallen. Met hoe nat de grond nu is, zal de volgende storm veel meer schade aanrichten.

vrijdag, augustus 26, 2011

Irene

Niet dat ik nog zo regelmatig blog. De verhuis is goed gegaan. Het meeste is nog niet uitgepakt of in elkaar geschroefd, omdat we eerst nog wat kamers willen verven. Pieter heeft vorig weekend de eerste kamer geverfd, onze badkamer. We zullen zien wanneer we de rest verven, want eerst moeten we door Irene geraken.


Morgen en Zondag komt Irene hier op bezoekt, onze eerste echte hurricane. De meeste voorspellingen tonen dat het centrum hier net langs de kust gaat passeren we zitten dus op zo een 50-100 mijl van het midden punt. Volgens 'ancients' moeten we ons vooral voorbereiden op een lange periode zonder stroom. De gevallen takken en bomen zijn vaak snel opgeruimd, het electriciteit netwerk op gang krijgen zal iets anders zijn. We gaan dus vanaf morgen veilig beneden kamperen in onze toekomstige bureau. We hebben al wat blikken fruit, brood en vers fruit in huis die normaal makkelijk een week mee kunnen. We hebben ook stekjes, zodat als we gas hebben maar geen electriciteit we tenminste ons fornuis kunnen gebruiken. Het meest lastige is dat we geen water door de riolering kunnen sturen, zolang er geen electriciteit is. Ik ga straks nog even langs de winkel om nog wat soep in blik te halen en dergelijke. Wij zullen dus even onbereikbaar zijn, maar normaal moet dit allemaal meevallen. 

dinsdag, augustus 02, 2011

Verhuizen

Het is tegenwoordig nogal druk. Ik heb een hoop werk te doen, de werken aan het huis vragen onze aandacht. We hebben al ettelijke dagen/nachten geverfd om gewoon de basislaag aan te brengen. Dat alles combineren met een extreem actief ventje van een jaar oud is vermoeiend. Ik heb nog steeds het gevoel alsof ik constant achter loop met alles wat moet gebeuren. Ik zou eigenlijk 's avonds moeten werken, maar als je al van 6.00 's ochtends wakker bent en aan het werken bent, heb ik vaak geen fut 's avonds om te werken. Laat staan een blog bij te houden. Ik hoop dat er binnenkort verbetering in komt.


Dit is een van de laatste nachten in een huurhuis. Morgen huren we aan verhuiswagen en gaan we al onze bezittingen naar ons eerste huis verhuizen. Een hoop zal nog in de garage staan, omdat nog niet alles af is. Er moet in een hele hoop ruimtes nog gewerkt en dus vooral nog gekuisd worden. Morgenavond zullen we dus nog in het huidige huis kamperen om dan nadien in ons eigen huisje te kamperen. Ik hoop dat tegen dat Pieter op conferentie vertrekt we tenminste de keuken en de eetkamer in een bruikbare toestand hebben. We hebben nog geen internet in ons nieuwe huis, maar hopelijk ga ik de tijd vinden om wat fotos te nemen die ik dan als we weer internet hebben kan online plaatsen. Ondertussen moeten jullie het maar doen met fotos van Nathan die absoluut zelfstanding zn joghurt wilt opeten.

zaterdag, juli 09, 2011

De creche

Ik heb de blog duidelijk de laatste tijd zeer verwaarloosd. Ik heb niet altijd veel zin om iets te schrijven, de mensen die af en toe reageren en niet alleen zij die reageren om reclame achter te laten voor hun eigen website/blog/project/etc ..., die zitten ook op facebook en het is net iets sneller om wat fotos daar te dumpen. Dus als het druk is, sinds er toch nauwelijks comentaren komen, heb ik vaak geen zin om dan nog na een lange dag snel iets op de blog te zetten. We hebben ondertussen Nathan's verjaardag gehad en zelfs ookal vaderdag. Regelmatig doet Nathan wel eens iets grappig waarvan ik denk, dat zou ik moeten neerschrijven. Ik heb fotos trekken zwaar verwaarloosd de laatste maand en ik schrijf niet graag iets zonder een foto.

Nathan kan nu eindelijk een klasje omhoog in de creche. We waren in mei niet echt content toen we hoorden dat 3 van zn vriendjes een klasje omhoog gingen. Geen van de 3 vriendjes kon toen stappen, terwijl Nathan zn eerste pasjes aan het zetten was. Het zag ernaar uit dat we tot in de herfst gingen moeten wachten tot hij ook een klasje omhoog zou kunnen gaan. Nu Nathan zn 3 vriendjes weg waren, was Nathan ook helemaal niet meer content om naar de creche te gaan. Regelmatig wou hij het klasje niet in, of begon hij heel hard te huilen als mama moest vertrekken. Nu dit is gedeeltelijk de leeftijd, maar het viel exact samen met zn vriendjes die vertrokken. 


Plotseling is er een plaatsje vrij gekomen in het volgende klasje. Dus Maandag mag Nathan met de grote jongens en meisjes gaan spelen. Het enige waar ik een probleem mee had is dat ik officieel niet meer Nathan zn eten mag meegeven. Ze krijgen hiervoor subsidies en dus willen ze niet dat mensen hun kinderen eten van thuis meegeven. Ik vind het eten dat ze de kinderen daar geven te veel op fast food trekken. Elke week is er wel pizza, of een boterham met gesmolten kaas, of een burger. Het wordt ook allemaal geleverd door zo een bedrijf dat eten voor een hele hoop scholen maakt, dus iets wat ik absoluut wil vermijden. Ik heb geen probleem met fast food op zich, maar ik maak het liever zelf. Dan weten we exact wat erin zit en dat het met verse ingredienten is gemaakt. Nu gelukkig hebben we een manier ontdekt dat ze ons niet kunnen verplichten van het school eten aan Nathan te geven: Religie. Dus nu krijgt Nathan boterhammen van thuis mee, met wat fruit en groentjes onder het motto van religiuze vrijheid :). 

zondag, mei 08, 2011

Moederdag

Ik zal er maar direct voor uitkomen, wij doen niet mee aan de hele commercie rond moederdag. Dat deden we thuis niet en dat gaan we ook hier niet doen. Dus Pieter moest geen kaartje kopen, of andere cadeaus, geen speciale brunch of etentje. Net als Valentijn, in onze ogen een puur commercieel feest. Pieter en Nathan kunnen maar beter elke dag hun appreciatie tonen, van plaats 1 dag in het jaar te nemen om goed te maken voor al de 300 nog wat anderen. Moederdag of niet, de was moet gestreken worden, er moet eten op tafel en pampers vervangen zichzelf nog steeds niet.

Sinds dat het weer ook niet zo fantastisch was, zijn wij thuis gebleven en hebben zoveel mogelijk huishoudelijk werk gedaan. Gisteren was het van hetzelfde, maar toen zijn we ook nog even buiten geweest voor een korte wandeling. Alle was is voor een keer bijgewerkt, ik heb extra eten klaar staan in de frigo voor als ik volgende week mijn 2 venten even alleen achter laat. 

Sinds begin deze week, stapte Nathan zo af en toe in de creche zonder het te weten van 1 voorwerp naar een ander ( zo 2 stapjes ofzo). Dus wij zijn beginnen oefenen met hem. Sinds halverwege de week, durft hij van de ene persoon naar de andere te stappen. Na 2 stapen liet hij zich dan altijd vallen in onze armen. Na dit weekend flink te oefenen, laat hij zich zo niet meer vallen. Durft hij al eens een voorwerp los te laten en dan zelfstandig naar mama te komen als ze hem roept en niet te ver weg staat. Hij vindt het een zeer tof spel zo van mama naar papa en omgekeerd te wandelen.

zaterdag, april 23, 2011

Tornado's

Een week te laat ( maar ik ben dan ook geen krant) om het nieuws van de tornado's te melden, maar behalve dat ze hard aan ons huis werken valt er dan ook niet veel te melden. Vorige zaterdag zijn er hier een aantal stormen voorbij gekomen die het potentieel hadden om tornado's te vormen. Vlakbij is er eentje ontstaan, maar de grote schade is ten noorden van ons, waar zelfs 3 doden gevallen zijn omwillen van de tornado. Wij hebben het allemaal proberen online te volgen, zodat we wisten wanneer we zouden moeten schuilen. We hebben veel geluk gehad, we zaten regelmatig net tussen 2 storm systemen en dan was het hier vervaarlijk wind stil.

Voor de rest vordert het huis snel. Alle skeletten van onze nieuwe muren staan recht. Er moet nog 1 muur weggehaald worden, maar dat is een draagmuur en omdat onze architect incompetent is, nogal wat ster allures heeft en daar bovenop graag nogal express alles laat liggen, gewoon om ons te pesten, moeten onze mannen wachten met die muur weg te halen. De architect is namelijk 'vergeten' de berekening van de balk mee te geven. Dus de gemeente wilt de plannen niet goedkeuren zonder berekening (gelukkig maar, want ik betwijfel dat ze ook maar iets berekent hebben).

Nathan is na de ziekte van vorige week weer helemaal de oude. Hij is deze week vanzelf overgeschakkelt naar 1 dutje overdag. Dit werkt nu een heel stuk beter dan voordien. Toen was hij moe, maar wou niet slapen (want spelen is veel plezanter) en dus enorm lastig. Nu slaapt hij na zijn middag eten 2 uurtjes en is hij voor de rest het zonnetje in huis. Hij begint nu regelmatig met maar 1 handje vast te wandelen en hij durft zo ook soms los te laten om van A naar B te gaan als die net iets te ver uit elkaar zijn.

dinsdag, april 12, 2011

yes !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hier heb ik dus zo hard naar uitgekeken. Na maanden plannen, wachten, wachten en nog eens wachten, zijn er dus aan begonnen. Zaterdag hebben we samen gezeten met de aannemer, zondag heeft Pieter de laatste hand aan het contract gelegd, maandag sleutels overhandigt en nu zijn ze dus bezig met alles af te breken. Het voelt zo goed, maar ook zo surrealistisch aan. In je eigen huis binnenkomen, er andere mensen in zien werken.



In de keuken hebben ze alle kasten die aan de muur en het plafond hingen weg gehaald. De keuken voelde direct een heel stuk opener aan. De nieuwe keuken is al besteld, daarnet ook nog eens het fornuis, de oven/microgolf combinatie en de afwasmachine besteld. Er was juist een goede deal bij sears zodat we een oven die ik wel wou nu wel binnen het budget viel.

Voor de rest, zullen we deze week veel thuis werken. Zondag had Nathan hoge koorts, dus wij naar de dokter. Die beweerde dat het een oor ontsteking was. Nu na 2 dagen antibiotica zijn we terug gegaan, omda hij maar koorts bleef hebben en af en toe overgaf. Het blijkt dus vooral een virale infectie te zijn. Hij krijgt braaf elke 4u koortsremmers, zodat de koorts niet te hoog wordt. Ze werken gelukkig zo goed, dat hij dan braaf kan spelen. Maar hij wil toch veel geknuffeld worden, dus veel thuis werken lukt niet altijd.

dinsdag, april 05, 2011

Mama and papa's little helper

Regelmatig dat ik dacht, het wordt weer eens tijd om een stukje te schrijven. Ik heb er zelfs voor gezorgd dat ik regelmatig fotos nam om te kunnen toevoegen, maar het kwam er nooit niet van. Wat ik mij vooral herinner is dat ik constant dacht, dit moet ik nog vertellen en dat ... Met alle deadlines op het werk, daar bovenop beslissingen voor de verbouwingen, Nathan, de lente, etc ..., ben ik al lang vergeten wat er nu zo belangrijk was om te vertellen.

Het weer begint hier langzaam warmer te worden. Het is hier duidelijk veel grilliger weer dan in Los Angeles, of dat ik mij van Belgie kan herinneren. Vorig weekend kwam de winter nog eens piepen en kregen we zo van die sneeuwregen, gisteren was het 30 graden en warm en zonnig. Wel kunnen we in deze periode bijna elke avond/nacht van een onweer genieten. Het huis dat we gekocht hebben, heeft een prachtig open zicht aan de achterkant. Achter ons ligt National Parkland, dus geen bebouwing. Ik vermoed dat het prachtig moet zijn om een onweer te zien, een beetje zoals vroeger thuis.

Ik laat ondertussen al de beslommeringen van de verbouwing aan Pieter over. Ik kan echt niet met emoties overweg die erbij komen kijken, de machteloosheid, zo afhankelijk zijn van mensen die je nodig hebt om je dromen te verwezelijken. Ik ben iemand die graag de touwtjes in handen heeft en ik kan niet tegen mensen die opzettelijk/onopzettelijk niet doen wat ik wil. Bovendien is dit een kleine stad en het minste dat je ook maar klaagt, komt dit bij die persoon terug. Je zou denken dat dit in je voordeel speelt, maar zolang je afhankelijk bent van die persoon, kan die je verder k****n. Pieter kan hier beter mee overweg en dus help ik als hij het mij vraagt, maar laat ik al het contact met de buitenwereld aan hem over (behalve voor de keuken, echt wel behulpzame mensen en gemakkelijk om mee samen te werken).


Nathan doet het super goed. Hij is een extreem actieve baby als ik hem zo een beetje met de rest in de creche vergelijk. Ze zijn allemaal zo van dezelfde leeftijd en het is fantastich om nu al de verschillende persoonlijkheden te zien. Nathan zit dus zelden stil, hij is regelmatig op stap (hij houdt zich vast aan alles wat ook maar iets of wat stabiel is of niet :)). Hij danst dolgraag en houdt van al het speelgoed dat lawaai maakt. Zijn favoriet stuk speelgoed is zn vliegtuigje (zie foto met de stofzuiger). Dit maakt lawaai en hij kan erachter wandelen, wat wil je nog meer :). Hij kan eigenlijk perfect alleen recht staan ondertussen, maar verkiest toch nog een vinger van mama of papa. De fotos zijn van dit weekend. Nathan vindt het super als papa aan het stofzuigen is. Hij volgt papa dan rond het huis en begint te huilen als die de stofzuiger afzet. Een andere favoriete activiteit is mama helpen met het afwasmachien. Dit is het zowat. Ik hoop dat mijn uitstel gedrag in de toekomst wat afneemt :).

ps: De fotos zijn dus ge-edit om het gevoel van de jaren stillekes op te roepen :)

maandag, maart 07, 2011

De auto en taxen

Na vier en een half jaar, besloot onze wagen, waarmee we het hele land doorkruist hebben (letterlijk en figuurlijk) dat het genoeg was. Meer precies, vorig weekend toen we klaar waren in de supermarkt wou de wagen niet meer starten. Gelukkig betalen we al elk jaar braaf onze AAA (wegenwacht) bijdrage en waren ze snel daar om ons te helpen. Omdat we geen idee hadden of we snel geholpen zouden worden, heb ik snel de buren gebeld, of ze tijd hadden om Nathan en mij (en de boodschappen) op te halen, terwijl Pieter bij de auto bleef. De batterij bleek op het einde van zijn leven te zijn, maar doordat er een indicatie was dat misschien ook nog de alternator kapot was, hebben we de wagen naar een garage laten slepen, in plaats van de batterij op te laden en gewoon door te rijden tot we er een nieuwe konden insteken. Gelukkig bleek dan vorige week maandag dat de alternator nog perfect werkte en dat het dus om vals alarm ging. Ook nu hebben de buren taxi gespeeld, zodat Pieter braaf les kon geven, Nathan zn vriendjes kon zien en mama ook wat  werk kon verrichten.

Dit weekend hebben we dan braaf doorgebracht met al de taxen in orden te brengen. Door de verhuis, moesten we nu zowel voor Virginia als voor California al de gegevens invullen. Je kan hiervoor verschillende online software gebruiken, die dan uiteindelijk alles netjes invult, maar de controle freak in Pieter, doet dit liever lijntje per lijntje zelf. Nadat ik het al de voorbije jaren aan hem heb overgelaten, heb ik dit jaar mijn steentje bijgedragen, door de instructies te lezen voor elke lijn op het tax formulier. Ik moet zeggen, die van Californie is toch een grote rotzooi hoop. Gelukkig valt de balans positief voor ons uit en zullen we alles snel op de post doen, dan kan het geld gebruikt worden voor de verbouwingen. Hopelijk is dit nu de laatste week dat we over alle details beslissen en kunnen we dan heel binnenkort van start gaan.

zondag, februari 20, 2011

Verrassing

Het gaat precies allemaal niet snel genoeg. Nadat Nathan vorige weekend nog maar net geleerd had hoe hij op zn knietjes kon zitten, stond hij deze week al recht. Hij trekt zich volledig zelf op en aan het tempo dat wij hem stabieler zien worden, zal het niet lang duren voordat hij met een beetje houvast aan de tafel/zetel stapt. Het gaat nu toch allemaal een beetje snel. Het zal wel te maken hebben, met al de fantastische vitamientjes die je in fruitpap vindt.

Voor de rest was het op het werk een enorm drukke week. We zijn dit weekend precies beide een beetje uitgebrand, zodat het huishoudelijke werk er wat onder leidt. Wel hebben we nu de 'countertop' voor in de keuken en in de badkamers uitgekozen. De tegels voor de hal en de badkamers hebben we nu ook. De meeste keuzes zijn nu gemaakt en het is wachten op de technische tekeningen van de architect en de laatste plannen voor de keuken. Ik moet nog steeds een electrische oven kiezen en een microgolf voor in te bouwen. Dit is vooral belangrijk voor de juiste kast te bestellen. Hopelijk kunnen we er binnenkort aan beginnen, zodat we wat voor, tijdens en na fotos kunnen posten. Ik kan niet wachten om eindelijk nog eens een bad te nemen ( we hebben hier wel een bad in het huis waar we wonen, maar ik vind het niet comfortabel, dus neem ik er geen). Ook kan ik Nathan dan in een groot bad wassen, in plaats van in zn klein badje. Het bad hier is niet handig daarvoor, omdat je eerst 20cm rand hebt en de kranen staan in de weg, etc ...

zondag, februari 13, 2011

Lente weer

Het weer hier in Virginia is heel wat wisselvalliger dan in Los Angeles of San Diego. Ik zou zelfs zeggen dat je hier veel makkelijker van het ene extreem naar het andere gaat dan in Belgie. Na toch 2 maanden vooral koud vriesweer met wat sneeuw, werd het dit weekend eens beduidend warmer, voor meer dan 1 dag. Morgen gaat het zelfs nog warmer worden. Echt veel hebben we hier niet van gebruik gemaakt, behalve dan voor een korte wandeling door de buurt. Op het einde van de wandeling dachten we langs de speeltuin te gaan, maar Nathan was op dat moment juist aan het slapen en dus zal zn eerst speeltuin bezoek voor later zijn.

Ondertussen kruipt Nathan gelijk een professioneel. Vaak nog met de buik half over de grond, omdat dit net iets makkelijker gaat, maar hij kan netjes kruipen met de poep omhoog. Hij heeft dus braaf geluisterd naar zn mama, die hem vertelde dat hij pas mocht leren kruipen na haar thesis verdediging. Een week later kon hij zich zo 1 stapje op zn armen vooruit trekken. Maar al dat kruipen is nog niet genoeg. Er is zoveel meer te ontdekken en dus is hij nu heel druk bezig met zich overal aan recht te trekken. Hij zit dan op zn knietjes en kan dan nog net zn ene voet op de plek van een van zn knietjes zetten, maar dan heeft hij vooral niet genoeg evenwichtsgevoel voor de volgende. Als hij zo verder doet, zal het wel niet al te lang meer duren, voor hij dat ook leert.

Waar Nathan in het begin geen grote fan was van groentjes, kan het hem nu niet echt schelen wat je hem te eten geeft, zolang het maar vast voedsel is. Zo krijgt sommige ochtenden een baby joghurtje. Dat is natuurlijk een klein potje en hij kan dan echt wel lastig worden als dat op is, omdat hij meer wou hebben. 's middags eet hij dan groentjes in de creche en vorige week heb ik voor het eerst kip erbij gedaan. Ik moet het eten niet eens meer door de mixer gooien, gewoon pletten is goed genoeg want hij heeft leren kauwen. En dan 's avonds als we thuis komen van de creche krijgt hij fruitpap, dit is al snel een halve appel + halve banaan (als voorbeeld). Zijn lievelings combinatie is peer met kiwi en bananaan. Het verbaast dan ook niemand, dat hij niet echt de grootste flessen eten is. Hij krijgt er nog 5 per dag, maar als ik zo de hoeveelheden zie van andere kindjes in de creche dan lukt dat hier nooit. Nu zelfs voor de vaste voeding at hij een stuk minder dan de andere kindjes, je kon nog zo hard proberen, als hij niet wilt, dan wilt hij niet. Het feit dat hij regelmatig (tja niet elke nacht, want dan is hij verkouden, of dan gaan we door een groei fase, etc ...) de nacht doorslaapt zonder wakker te worden voor een flesje zal wel teken genoeg zijn, dat hij niet meer nodig heeft.


Zosi, nu is iedereen weer bijgebeend met al Nathan zn avonturen. Hopelijk volgend week nog eens over iets anders.

zondag, januari 30, 2011

Eindelijk tijd

 Het probleem met bloggen is dat als je veel nieuws hebt, je meestal weinig tijd hebt. Als je daar en tegen geen nieuws hebt, heb je veel tijd. In ons geval was het veel nieuws, weinig tijd. Ik ga proberen toch weer elke week er tijd voor te maken. Normaal hebben we nog steeds een hoop te doen, maar zal er iets meer regelmaat in ons leven zitten.


Een zeer korte samenvatting: Mijn ouders waren op bezoek voor Kerst en Nieuwjaar. Nathan heeft toen zn eerste tandje gekregen. De week nadien zijn we naar San Diego gevlogen ( Nathan heeft alleen gehuild toen hij honger had). Ik heb mijn thesis verdedigd. Nathan heeft zn tweede tandje gekregen. Toen had Pieter nog de jaarlijkse Siggraph deadline. Nadien konden we beginnen met al het huis houdelijk werk dat we verwaarloosd hadden inhalen. Ondertussen heeft Nathan de basis van kruipen ontdekt. Als we daar niet mee bezig zijn, dan zijn we bezig met spullen uit te kiezen voor het huis dat we gekocht hebben en gaan renoveren. Of dan begeeft de warm water verwarmingsketel het in het huis da we huren (ik kan al niet meer bijhouden hoeveel dingen er nu kapot zijn gegaan en gerepareerd moesten worden in de laatste 2 maand). Dus, zoals je ziet, zal ik de volgende weken nog wel dingen te vertellen hebben.