De creche

Ik heb de blog duidelijk de laatste tijd zeer verwaarloosd. Ik heb niet altijd veel zin om iets te schrijven, de mensen die af en toe reageren en niet alleen zij die reageren om reclame achter te laten voor hun eigen website/blog/project/etc ..., die zitten ook op facebook en het is net iets sneller om wat fotos daar te dumpen. Dus als het druk is, sinds er toch nauwelijks comentaren komen, heb ik vaak geen zin om dan nog na een lange dag snel iets op de blog te zetten. We hebben ondertussen Nathan's verjaardag gehad en zelfs ookal vaderdag. Regelmatig doet Nathan wel eens iets grappig waarvan ik denk, dat zou ik moeten neerschrijven. Ik heb fotos trekken zwaar verwaarloosd de laatste maand en ik schrijf niet graag iets zonder een foto.

Nathan kan nu eindelijk een klasje omhoog in de creche. We waren in mei niet echt content toen we hoorden dat 3 van zn vriendjes een klasje omhoog gingen. Geen van de 3 vriendjes kon toen stappen, terwijl Nathan zn eerste pasjes aan het zetten was. Het zag ernaar uit dat we tot in de herfst gingen moeten wachten tot hij ook een klasje omhoog zou kunnen gaan. Nu Nathan zn 3 vriendjes weg waren, was Nathan ook helemaal niet meer content om naar de creche te gaan. Regelmatig wou hij het klasje niet in, of begon hij heel hard te huilen als mama moest vertrekken. Nu dit is gedeeltelijk de leeftijd, maar het viel exact samen met zn vriendjes die vertrokken. 

Plotseling is er een plaatsje vrij gekomen in het volgende klasje. Dus Maandag mag Nathan met de grote jongens en meisjes gaan spelen. Het enige waar ik een probleem mee had is dat ik officieel niet meer Nathan zn eten mag meegeven. Ze krijgen hiervoor subsidies en dus willen ze niet dat mensen hun kinderen eten van thuis meegeven. Ik vind het eten dat ze de kinderen daar geven te veel op fast food trekken. Elke week is er wel pizza, of een boterham met gesmolten kaas, of een burger. Het wordt ook allemaal geleverd door zo een bedrijf dat eten voor een hele hoop scholen maakt, dus iets wat ik absoluut wil vermijden. Ik heb geen probleem met fast food op zich, maar ik maak het liever zelf. Dan weten we exact wat erin zit en dat het met verse ingredienten is gemaakt. Nu gelukkig hebben we een manier ontdekt dat ze ons niet kunnen verplichten van het school eten aan Nathan te geven: Religie. Dus nu krijgt Nathan boterhammen van thuis mee, met wat fruit en groentjes onder het motto van religiuze vrijheid :).