woensdag, juli 30, 2008

Aardbeving

Na bijna 2 jaar wachten, was het dan vandaag zover: de eerste aardbeving die we konden voelen. En het was een serieuze: 5.4 op de schaal van Richter. Het epicenter lag in Chino Hills. Als trouwe lezer van deze blog kan de naam Chino Hill een belletje doen rinkelen. Een aantal maanden geleden zijn we daar nog gaan wandelen. Hoe dan ook, Chino Hills ligt op een 60tal km van West LA. Op het moment van de aardbeving was ik op het werk (5de verdiep). Op een bepaald moment begon alles te rammelen, en de schudden. De gym ligt juist achter mijn bureau, en dacht ik in eerste instantie dat een of andere idioot daar wat te hevig bezig was. Toen dat bleef duren, ben ik de gang in gegaan. Die schudde ook. Tegen dan begon ik toch te vermoeden dat het wel eens wat meer dan een over(l)ijverige Amerikaan in de gym kon zijn. De rest van mijn toch wel lichtjes gestoorde collegas stonden ook allemaal in de gang te lachen enzo. Uiteindelijk kwam er dan iemand paniekerig langsgevlogen om ons naar buiten te jagen. Tegen dat we buiten waren, was de aardbeving gedaan. Het heeft dan nog even geduurt voor we terug naar binnen mochten, en een paar uur eer de lift terug werkte. Op zich was het wel een vreemde ervaring. Je zit in een betonnen gebouw, en alles schud heen en weer. Zeer vreemd. Saskie heeft het ook heel lichtjes voelen trillen in San Diego. Anyway, wat heeft Pieter geleerd; de volgende keer dat er nog eens een aardbeving is, mag ik niet vergeten te saven voor ik naar buiten ga.

zondag, juli 27, 2008

Rare amerikanen

Na hier 2 jaar gewoond en geleefd te hebben, hebben we al vaak een hoop rare dingen gezien. Aan sommige dingen raak je gewoon, niet dat je het gedrag overneemt, maar je kijkt er al niet meer van op (RV met een hummer er achteraan aan vast etc ...).

Maar tijdens de road trip is ons weer iets opgevallen. Als een Amerikaan op vakantie gaat, neemt hij echt zn hele hebben en houden mee. Dus dan is er vaak geen plaats niet meer voor de zeer grote zwemband, waar je in kan zitten terwijl je de rivier afdopperd. Waarom is er nu geen plaats voor deze grote zwemband, ale dat is toch gewoon wat plastiek dat je snel ergens tussen schuift. Maar nee, blijkbaar besefte deze familie niet dat je dit ding ook onopgeblazen kan transporteren, en dus zit de zwemband opgeblazen en al vast boven op de auto. En dan maar klagen over de hoge benzine prijzen.

Zo kwamen we in death valley ook mensen tegen met een kano bovenop hun wagen. Volgens ons komen ze een aantal jaren te laat om nog een zee te vinden in death valley.

En dan iemand op het werk die nu al 2 weken een zeekano meesleept bovenop zn wagen. Ik vraag mij nog steeds af wat het nut is van een zeekano mee te hebben naar het werk. Ik ben ook aan het bijhouden, hoe lang het duurt voordat hij zonder zeekano komt. Maar sinds de prijzen van de benzine weer langzaam dalen hier, zal het niet voor direct zijn.

zondag, juli 20, 2008

Roadtrip: Yosemite


Op onze voorlaatste dag, zijn we dan yosemite ingereden. Terwijl we aan het plannen waren voor de roadtrip had ik ontdekt dat er een hoop mooie wandelingen zijn die starten langs Tioga road en die dan richting vallei gaan. Zo kan je prachtige uitzichten hebben op de vallei, vermijd je massa toeristen, was overnachten goedkoper en moesten we niet eerst een zwaar stuk bergop wandelen vanuit de vallei.


Ons oog was uiteindelijk gevallen op een wandeling naar de North Dome. Die ligt recht tegenover half dome. Het was weeral eens een zeer warme dag. We hebben allerlei zijwandelingen gemaakt om elke keer een nog mooier zicht te hebben. De wandelpaden waren goed aangeduid en met meer water en misschien nog iets eerder starten hadden we naar de top van de yosemite falls kunnen wandelen. Toen we terug reden kwamen we in een stevige plensbui terecht, dus misschien toch maar goed dat we niet nog een paar uur extra gewandeld hebben.


's avonds voor de 2de keer gaan eten bij Bodie Mike's BBQ. Goed bbq eten, eerlijke prijs en flesje lekkere witte wijn. De volgende dag gingen we vooral naar huis rijden en we hadden niet al te veel dingen gepland. De enige dag dat ik dus niet check hoe het met de wegen zit, staan we plotseling stil op de 395 zuidwaarts. Het beweegt langs geen kanten en juist als ik wat water uit de koffer wil pakken, komt er een motorrijder, de motorrijders voor ons inlichten dat alles stil staat voor de komende 4 mijl. Alleen motards konden door. Toen hebben Pieter en ik de beslissing genomen van om te draaien en een groot stuk om te rijden en dan via Death Valley terug naar huis te keren. Een andere mogelijkheid was er niet echt, want de 395 ligt daar wel zeer eenzaam met langs 1 kant zeer stijle hoge bergen en dus geen wegen en langs de andere kant een paar kleine gebergtes en dan death valley. We hadden toch tijd en genoeg eten en drinken bij. Achteraf bleek er een groter modderstroom de weg te versperren en heeft iedereen daar nog een paar uur stil gestaan. Ik ben deze week op het werk te weten gekomen, dat een aantal van mijn collegas ook in dezelfde file stonden en dan ook maar dezelfde beslissing hebben genomen.

dinsdag, juli 15, 2008

Roadtrip: Bodie state park


Na Lake Tahoe, zijn we weer via een hoop scenische routes naar Mono Lake vertrokken. Vlak voor Mono Lake is er de afslag naar Bodie Historical State park. Dit is een gost town, een oude mijn stad. Hier woonde vroeger 10.000 mensen, maar door 2 branden is het grootste gedeelte van de stad verdwenen. Toch is dit een van de best bewaarde gost towns in California.


Het was zeer interessant te zien, hoe in een zekere zin, de huizen die we in LA zien staan, eigenlijk niet veel veranderd zijn ten opzichte van vroeger. Ja, ze zijn groter geworden, maar de indeling is nog hetzelfde en de 'front porch' of de voortuin is nog steeds belangrijker dan een stukje prive tuin achteraan.


Je kon in het stadje allerlei prachtige details ontdekken, zoals coca-cola flesjes, of een blik soep. Ook stonden er nog een hoop prachtige meubels, een orgeltje in de kerk, een aantal prachtige oude kookfornuizen.


De mijnen zelf zijn gesloten en ook het terrein waar de oude schachten liggen, waarschijnlijk omwille van instortingsgevaar. Iedereen die in de buurt is moet zeker even omrijden. Een klein stuk van de weg ernaar toe is een dirt road, maar we hebben zelfs RVs zonder problemen zien rijden (ik weet wel niet hoe hard al de borden enzo rommelden).

maandag, juli 14, 2008

Roadtrip: Lake Tahoe


Het weer was de volgende dag nog steeds uitzonderlijk warm en omdat ik met het ergest ochtendhumeur ooit was opgestaan, had ik echt geen goesting om te gaan wandelen. Daarnaast, moet ik heel eerlijk bekennen dat van alle plaatsen die we gingen bezoeken deze trip, Lake Tahoe, mij het minst aantrok. Het leek mij een logische tussenstop.

Pieter heeft mij dus mogen meeslepen. Omwille van mijn prachtig humeur hadden we dan ook geen lunch mee en maar 1 fles water. Wat eenmaal we goed aan het wandelen waren en weet ik wat voor vrolijke chemicalien het ochtendhumeur verdreven was het echt prachtig. Ik had er spijt van dat we zonder lunch en met maar 1 fles water vertrokken waren. Ik heb zo een vermoeden dat het er prachtig was en dat we daar op ons gemak gewoon een uurtje van de natuur hadden kunnen genieten aan een van de vele kleine meertjes.


Nadien nog naar de cascades gaan kijken. En ik moet zeggen, dit ene dagje heeft ervoor gezorgd dat ik ooit nog wel eens graag terug zou gaan naar Tahoe. Al was het maar om die ene wandeling af te maken en van de meertjes te kunnen genieten.

Ahja, voor de computer nerds, we zijn een familie lid van de beroemde Claude Shannon tegengekomen. Voor zo ver wij het konden verstaan zijn zoon. Allesinds was het zeer interessant om met hem een babbeltje te houden. Zo zie je maar wie je al wandeld tegen komt.

zondag, juli 13, 2008

Roadtrip: Lassen naar Tahoe


Na een dag Lassen was het alweer tijd om verder Zuidwaarts te gaan. Langzaam op terug weg naar huis, maar dan via allerlei mooie stopplaatsen. Ook vandaag reden we vooral door national forest grondgebied en hadden we weeral geluk met de branden en afgesloten wegen.

Halverwege vonden we met ons wandelboek over Californie een mooie zeer korte wandeling naar een waterval. Perfect om onze benen te strekken.

Dan verder naar Tahoe. Spijtig genoeg voor ons stond de wind zo dat de brandlucht over Tahoe hing. Dus weinig mooie vergezichten. Daarnaast was het ook ongebruikelijk warm, zo een 33 graden. Nog snel naar het strand gewandeld, maar beslist dat het te warm was. 's avonds dus maar naar de cinema geweest, waar we Wall-E hebben gezien in een lekker koele ruimte.

zaterdag, juli 12, 2008

Roadtrip: Lassen Volcanic Park


Op 8 juli, was het dan tijd voor een dagje lang rond en om vulkanen te hangen. Dit park was echt super interessant en meeste Californianen zijn er nog nooit geweest, laat staan dat ze weten dat er in California actieve vulkanen zijn. Die net als Mount St Helen kunnen uitbarsten en dan omwille van het feit dat de omgeving meer dicht bevolkt is, een catastrophe kunnen veroorzaken.

We wouden zoveel mogelijk verschillende dingen in het park zien en hebben dus verschillende kortere wandelingen gemaakt (max. 2u elk). De eerste wandeling zal Pieter niet snel vergeten en we weten nu dat rotte eieren geur hem niet goed bekomt. Hier vindt je warm water bronnen, bubbelend modder, stoomgaten en nog meer wel ruikend spul :). Het was zeker de moeite waard om gezien te hebben.


De volgende wandeling was naar een prachtige waterval. Waar je ook de minder ruige kant van een vulkaan kon bekijken. Langs het pad vond je ook verschillende prachtige bloemen terug. Ook hebben we ons eerste wilde hert hier in Californie gezien (in luxemburg kom je ze bij ons thuis in het bos wel vaker tegen).

Dan nog een korte wandeling door desolation wilderness. Waar mooi stond uitgelegd wat er gebeurd is tijdens de laatste grote uitbarsting in 1915. Toch wel indrukwekkend dat die stenen zo ver vliegen/rollen. Ook hebben we geleerd hoe veel Meadows ontstaan. Dit zijn namelijk oude meertje die langzaam dichtgeslipt zijn, waar dan eerst gras en bloemen op groeit, maar waar uiteindelijk ook weer bomen groeien.


Voor de laatste wandeling hebben we het park eerst verlaten, om dan het park via een 'dirt road' weer binnen te rijden. Ik had mooie fotos gezien van cilinder cone en ook de painted dunes. De hele wandeling hebben we op een soort as/steen combinatie moeten doen. We hebben ook ons eerste lava beds gezien. Allemaal zeer indrukwekkend.

Roadtrip: Redwoods naar Lassen volcanic


View Larger Map

Na een hoop goede raad van wat 'locals' hebben we besloten van niet de korste weg naar Lassen Volcanic park over de 299 te nemen. Bovendien wist ik niet zeker of deze highway alweer open zou zijn (2 dagen geleden waren we aan de oprit voorbij gereden en was 299 afgesloten omwille van de branden).

Dan maar nog verder Noordwaarts, een klein stukje Oregon in. En weer terug naar California. Vandaag werd de dag van de Road works, waarbij we altijd de Pilot car moesten volgen. We hebben elke keer geluk gehad en max. 5 minuten moeten wachten (we zouden de volgende dag in Lassen ontdekken dat de Pilot car maar elke 30 minuten reed, wat op zich geen probleem is, zolang je het maar weet).


De hele dag hebben we door verschillende National Forest gereden, het ene vergezicht al mooier dan het andere. Of naast wilde bergrivieren. Vanuit de auto is het moeilijk om dat allemaal mooi in beeld te brengen. Noord Californie is eigenlijk een groot National Forest.

Wat ons ook opviel al sinds we San Francisco verlaten hadden, was de hoeveelheid bloemenpracht langs de kant van de weg. Allemaal wilde bloemen in de mooiste kleuren.

We hadden graag de hele 89 afgereden, maar onze gps en onze kaart waren het niet eens over welke afslag we moesten nemen en dus zijn we maar lichtjes anders gereden. Vanop de 299 konden we de eerste rookpluimen niet al te ver van ons vandaan zien opstijgen. Maar toen we Lassen Volcanic Park uitreden op de 36 en we echt recht op recht richting een zeer grote opstijgende rookpluim reden, kregen we het toch even benauwd.

Natuurlijk hielp het niet toen we 's avonds gingen uit eten aan het meer in Chester, dat we vanuit het zuiden nog meer rook zagen binnen trekken. Het is voor Pieter en mij een onrustige nacht geweest, waarbij de minste rookgeur ons alert maakte. Gelukkig zag het er de volgende dag voor onze regio een stuk beter uit.

donderdag, juli 10, 2008

Roadtrip: Redwood National Park


Omdat wij nogal zot zijn van bossen en wandelen, nog een extra dagje Redwoods kijken. Het zou ook onze eerste dag dirt road driving worden. Naast het Redwood National Park is er ook nog een aantal State Parks en bijna alles is gratis. In de parken zijn een hoop kiezelsteen wegen, waar je nog meer het gevoel hebt echt tussen de bomen door te rijden. Vaak staan de bomen zo dicht, dat de weg tussen 2 bomen te smal is voor een RV om door te rijden.


We hebben ervoor gekozen om het boyscout trail te wandelen. Een wandeling tussen de magestieuze redwoods naar een waterval en weer terug. Na een gezellig picknick tussen deze bomen zijn we dan naar een ander park gereden, dat aan de kust lag (in de ochtend was de kust weeral in mist gehuld, maar in de namiddag was deze weer weg getrokken). Ook daar weer een wandeling tussen de Redwoods (misschien eentonig, maar elk park is anders. Sommige parken hebben nauwelijks planten laag bij de grond, andere hebben massas groene varens en dan heb je sommige waar bloemen tussen de bomen groeien). Hier kan je ook elken tegenkomen (gelukkig alleen vanuit de auto gezien). Uiteindelijk zijn we dan via de kust dirt road terug naar ons Motel gereden.

Roadtrip: Redwood highway


Na een nachtje slapen in San Francisco waren we al weer vroeg op (geen gordijnen die de hele ramen bedekken) en weer op weg Noord waarts.

Eerst via de 1 naar de Muir Woods voor onze eerste blik op een aantal Redwoods. We hebben er ook gebruik van gemaakt om een nieuwe America the Beautiful pas te kopen. Nu kunnen weer overal binnen waar National staat in geschreven. Dan verder langs de 1, waar we weer een prachtig zicht hadden op de gewoonlijke mist. Dan uiteindelijk maar de 101 op, om wat sneller richting noorden te geraken.


Op weg naar Humboldts hebben we voor het eerst wat rook gezien van de branden en ook wat blusvliegtuigen en ook af en toe rook het wat verbrand, maar geen directe rookpluim of brandhaard zichtbaar. Vlak voor Humboldts zijn we dan gestopt bij iets dat eruit zag als een echte Amerikaanse bar, met dansvloer en een restaurant. Waar we uiteindelijk Mexicaans aten, het beste Mexicaanse eten tot nu toe (dat we daarvoor zo ver Noordwaarts moeten gaan). Humboldts was prachtig. Het voelde veel groters aan dan de Muir Woods. Waar je ook keek grote magnifieke Redwoods. En dan via de avenue of the giants, rijd je tussen die enorme bomen.

Maar we waren nog niet bij ons doel, Redwood National Park, nog een 2 uur verder naar het noorden. We sliepen in Klamath, echt wel de boeren buiten: 1 tank station, een paar motels, RV resorts, campings en misschien 100 huizen en dan 1 restaurant dat natuurlijk stampvol zat, dus moesten wij een klein stukje rijden om nog wat eten te vinden die avond.

woensdag, juli 09, 2008

Roadtrip: San Francisco


Nu we even in de beschaafde wereld zijn, kan ik een paar fotos en een klein verslagje van de Road trip updaten.

We zijn op the 4th of July richting San Francisco vertrokken. We hebben ervoor gekozen om de saaie rit over de 5 te doen, sinds de 1 op verschillende plaatsen door branden is afgesloten en dat over de 1 rijden je eigenlijk 2 dagen nodig duurt.


In San Francisco sliepen we in de jeugdherberg in de Marine Headlands. Waar we direct van het bekende koude, winderige en foggy weer konden genieten. We zijn nog even door Sausalito gereden, waar alles vol stond voor een gratis jazz concert. Uiteindelijk hebben we een mooi uitkijkpunt gevonden waar we de Golden gate brug konden zien en we ook een goed zicht over de baai hadden, zodat we vuurwerk zouden kunnen zien. Natuurlijk heeft de mist daar een stokje voor gestoken. Trouwens, k wil nog eens benadrukken dat het in San Francisco zeer koud is.

zondag, juli 06, 2008

Weg uit de beschaafde wereld

Of toch de wereld met snel internet. We zijn nu al 3 dagen weg op vakantie, op ontdekkingstocht door Californie.

4th of July hebben we in San Francisco meegemaakt, van een prachtig zicht over de golden gate richting vuurwerk. Alleen, het prachtige, blijkbaar bekende San Francisco weer, koos voor mist. Dus hebben we maar een paar vuurpijlen gezien die boven de wolken uitkwamen. Daarvoor hebben we trouwens vooral in de auto zitten wachten, want het was buiten echt ijskoud. Man, toch wel blij dat wij in Los Angeles wonen.

De volgende dag zijn we dan verder Noordwaarts gereden. De 101 was onze trouwe vriend. We hebben in het begin een klein beetje langs de 1 gereden (met een korte tussenstop aan Muir woods), maar zoals gewoonlijk weeral mistig, dus was er van de prachtige kust niet veel te zien. Dan maar weer de 101 op, tot we in de buurt van Humboldts Redwood state park waren. Daar de avenue of the giants op. onze 2 ontmoeting met de Redwoods. Zeer indrukwekkend en absoluut onmogelijk om goed op een foto te vangen het gevoel van tussen die zeer oude, hoge en dikke bomen door te rijden. Uiteindelijk zijn we dan nog verder Noordwaarts gereden. Helemaal tot in Klamath (boerengat ten zuiden van Cresent city).

Hier zijn we nog een extra dagje gebleven om de buurt wat te verkennen. 2 zeer mooie wandelingen gedaan en 2 zeer mooie dirt roads met onze kleine Honda uitgeprobeerd. Je voelt je enorm klein als je door deze oer oude bossen wandelt, compleet omringt door deze bomen. Pieter en ik kunnen er niet genoeg van krijgen. Morgen rijden we door naar Lassen Volcanic park. Eens zien of de wereld daar moderner is dan hier :)