Aardbeving

Na bijna 2 jaar wachten, was het dan vandaag zover: de eerste aardbeving die we konden voelen. En het was een serieuze: 5.4 op de schaal van Richter. Het epicenter lag in Chino Hills. Als trouwe lezer van deze blog kan de naam Chino Hill een belletje doen rinkelen. Een aantal maanden geleden zijn we daar nog gaan wandelen. Hoe dan ook, Chino Hills ligt op een 60tal km van West LA. Op het moment van de aardbeving was ik op het werk (5de verdiep). Op een bepaald moment begon alles te rammelen, en de schudden. De gym ligt juist achter mijn bureau, en dacht ik in eerste instantie dat een of andere idioot daar wat te hevig bezig was. Toen dat bleef duren, ben ik de gang in gegaan. Die schudde ook. Tegen dan begon ik toch te vermoeden dat het wel eens wat meer dan een over(l)ijverige Amerikaan in de gym kon zijn. De rest van mijn toch wel lichtjes gestoorde collegas stonden ook allemaal in de gang te lachen enzo. Uiteindelijk kwam er dan iemand paniekerig langsgevlogen om ons naar buiten te jagen. Tegen dat we buiten waren, was de aardbeving gedaan. Het heeft dan nog even geduurt voor we terug naar binnen mochten, en een paar uur eer de lift terug werkte. Op zich was het wel een vreemde ervaring. Je zit in een betonnen gebouw, en alles schud heen en weer. Zeer vreemd. Saskie heeft het ook heel lichtjes voelen trillen in San Diego. Anyway, wat heeft Pieter geleerd; de volgende keer dat er nog eens een aardbeving is, mag ik niet vergeten te saven voor ik naar buiten ga.