vrijdag, april 23, 2010

Niet lang meer

De knuffels zullen eruit moeten als de baby erin gaat

We zijn er klaar voor, of toch zover dat mogelijk is. Vorig weekend hebben we alle grote en belangrijke baby spullen gekocht. Er is een bedje om in te slapen, met extra beddengoed voor ongelukjes. Ik had eerst niet gedacht van er een te kopen, maar we vonden een zeer stevige en simpele 'changing table' voor een zachte prijs in IKEA (net als het bedje trouwens). Na een namiddag schroeven en hameren stond het dan allemaal recht. Nu een week later begint het langzaam te wennen, maar het voelt toch raar. Het maakt het allemaal wat 'echter'.

Dat groene pakje is het reisbed

De dag nadien dan maar Babies'rus getrotseerd. Het auto stoeltje hadden we al lang beslist, we gingen alleen testen of het wel in de auto paste. Gelukkig was er een behulpzame verkoper die ons dan maar in een keer getoont heeft hoe je dat nu werkelijk installeert, want daar hebben we nu eens geen kaas van gegeten. Een badje vinden was ook nog redelijk eenvoudig. Nadien begon het lastige werk. Nu hadden we een aantal keuze mogelijkheden, zelfs na 6 maanden nadenken en opzoeken was ik er nog niet uit. Dus alles 30 min bespreken en dan heeft uiteindelijk de winkel de keuze voor ons gemaakt. Geen koets voor de baby, maar een heel stevig reisbedje, dat zich enorm compact opvouwt en op 5 min op te zetten is en nadien nog als speelpark dienst kan doen. Dus ook geen 'fancy' travel systeem, maar gewoon een frame dat weer compact opvouwt. We zagen iemand dit gebruiken op de parking van de winkel en we waren direct verkocht hoe simpel dit was om dan het auto stoeltje te verplaatsen. We zullen nog wel zien of dit de juiste keuzes waren.

Dan volgende week, mijn laatste voltijdse week in San Diego. Ik haal vrijdag mijn kamer leeg en geef de sleutels af. De volgende weken zal ik dan van thuis uit werken met de uitzondering van 1 conferentie in San Diego. Alle experimenten op het werk liggen nu voor ongeveer een jaar stil, dus vanaf nu is het allemaal computer werk en dat kan ik zolang ik mijn laptop en goed internet heb van overal doen.

maandag, april 12, 2010

Bloemetjes


Na de voorbije weken een hoop overuren geklopt te hebben, veel stress, was het dit weekend onze laatste kans om er nog eens op uit te trekken, voordat we echt langzaam alles in orde moeten brengen voor een baby. Ik had al een paar keer gekeken voor richting woestijn te gaan, maar alle hotels waren vol of duur, omwille van het goede bloemen seizoen dit jaar.


Uiteindelijk viel mijn oog op de Carrizo Plain National Monument. De grootste nog bestaande gras vallei in Californie. Door de vallei loopt een goed onderhouden dirt road en staan er overal koeien te grazen. We waren net iets te laat voor het echte hoogte punt voor het bloemen seizoen, maar toch waren er nog meer dan genoeg grote bloemen velden. De heuvels rondom de vallei waren ook in allerlei kleuren gehuld. Bovendien heeft Pieter eens met 2 voeten op 2 verschillende continentale platen gestaan. Door deze vallei loopt de San Andreas breuk. Via nog wat kleinere dirt roads was die redelijk eenvoudig te bereiken en kon Pieter op de ene plaat staan, terwijl ik van de andere plaat een foto van hem maakte. Nadien zijn we door prachtige gras heuvels met oude bomen op naar de 101 gereden waar ons Motel voor de nacht was.


De volgende dag begon met een beetje regen en reden we verder naar de kust. Hier zijn we nogal geweest vorig jaar, maar toen hadden we Montana de oro state park overgeslagen, juist ten Zuiden van Moro Bay. Een fout, want dit is een prachtig park. We hebben het gehouden op een zeer korte wandeling tussen de meest diverse soorten bloemen, maar met meer tijd en zonder die extra kilos op mijn buik, zou ik best een langere wandeling gemaakt hebben.


Onze laatste stop was in Santa Barbara, waar we even naar het kunst museum zijn geweest. Het is een klein museum, met zeer diverse kunst van zowel Noord-Amerika, Europa, Indie, China en Japan. Er hangen hier een aantal zeer beroemde kunstenaars, wat je toch niet zou verwachten in kleine stad zoals Santa Barbara. Uiteindelijk, dan maar terug naar Los Angeles.

zondag, april 04, 2010

De wereld beeft


De wereld beeft en ik mis het weeral. Als het in lala-land beeft ben ik meestal in San Diego, beeft het in of dichtbij San Diego, ben ik in lala-land. We leven dus nog, voor zover ik kan zien zijn er een hoop nabevingen die langzaam richting lala-land kruipen maar wel een stuk minder zijn in intensiteit. Dus het zal wel allemaal meevallen hier.

Voor de rest was het vorig weekend rustig, omdat ik een zeer drukke week op het werk had. Lange dagen, weinig slaap en veel stress. Maar gezonde stress. Dit weekend merk ik dat een zwanger lichaam iets meer tijd nodig heeft om daarvan te recupereren. Dus behalve de was doen (zwanger zijn zorgt ervoor dat ik minder kleren heb en dus vaker moet wassen :(), voor eten zorgen en eens rond de blok wandelen, blijf ik in mijn luie zetel liggen. Ik ben gewoon moe. Deze week er dus iets minder hard tegen aan gaan. Vorig weekend hebben we een hoop baby kleren gekocht. Ik denk dat we nu op een paar dingen na ( gelijk mutsjes, pijamas of langere broeken) genoeg basis spullen hebben voor de eerste 3 maanden.

Volgend weekend geen baby spullen, maar nog eens een weekend erop uit met ons tweetjes. Ons laatste weekend met twee. Nadien zal het allemaal snel gaan. En zullen we onze weekends vooral bezig zijn met baby spullen te kopen, want het begint langzaam hoog tijd te worden. Ik kijk al uit naar de IKEA hot dog :), voor de rest wordt ik zot in baby winkels. Die winkels lopen altijd vol met vrouwen die er vaak ver van zwanger uitzien en denken dat er niemand anders op de wereld is behalve zij zelf. Misschien daarom dat we het zolang hebben uitgesteld. Ach het meeste kopen we online, maar sommige dingen, gelijk een auto stoeltje, moeten eens zien of da wel in onze wagen past. Die winkels zijn in mijn ogen stressvoller dan de voorbije week op het werk.