Na de voorbije weken een hoop overuren geklopt te hebben, veel stress, was het dit weekend onze laatste kans om er nog eens op uit te trekken, voordat we echt langzaam alles in orde moeten brengen voor een baby. Ik had al een paar keer gekeken voor richting woestijn te gaan, maar alle hotels waren vol of duur, omwille van het goede bloemen seizoen dit jaar.
Uiteindelijk viel mijn oog op de Carrizo Plain National Monument. De grootste nog bestaande gras vallei in Californie. Door de vallei loopt een goed onderhouden dirt road en staan er overal koeien te grazen. We waren net iets te laat voor het echte hoogte punt voor het bloemen seizoen, maar toch waren er nog meer dan genoeg grote bloemen velden. De heuvels rondom de vallei waren ook in allerlei kleuren gehuld. Bovendien heeft Pieter eens met 2 voeten op 2 verschillende continentale platen gestaan. Door deze vallei loopt de San Andreas breuk. Via nog wat kleinere dirt roads was die redelijk eenvoudig te bereiken en kon Pieter op de ene plaat staan, terwijl ik van de andere plaat een foto van hem maakte. Nadien zijn we door prachtige gras heuvels met oude bomen op naar de 101 gereden waar ons Motel voor de nacht was.
De volgende dag begon met een beetje regen en reden we verder naar de kust. Hier zijn we nogal geweest vorig jaar, maar toen hadden we Montana de oro state park overgeslagen, juist ten Zuiden van Moro Bay. Een fout, want dit is een prachtig park. We hebben het gehouden op een zeer korte wandeling tussen de meest diverse soorten bloemen, maar met meer tijd en zonder die extra kilos op mijn buik, zou ik best een langere wandeling gemaakt hebben.
Onze laatste stop was in Santa Barbara, waar we even naar het kunst museum zijn geweest. Het is een klein museum, met zeer diverse kunst van zowel Noord-Amerika, Europa, Indie, China en Japan. Er hangen hier een aantal zeer beroemde kunstenaars, wat je toch niet zou verwachten in kleine stad zoals Santa Barbara. Uiteindelijk, dan maar terug naar Los Angeles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten