Bijna kerst

Dus vorige week, toen ik een hele week zeker hard wou doorwerken aan het schrijven van die *** thesis, is helemaal in het water gevallen. Een deel weet je al. De stroom was weg, we hadden een tijdelijke transformator, maar toch verlies je een dag met rondbellen om vanalles te regelen. Dan op donderdag was de universiteit dicht en dus ook de creche, omdat er sneeuw was voorspeld. Uiteindelijk viel de hoeveelheid sneeuw mee, maar door het constante vriezen van de voorbije dagen, vroor alles direct vast en was het spekglad. Dus daar nog een dag weg, zo ging het wel snel. 

Dan op vrijdag als ik in de creche toekom, hangt er weer een berichtje op de deur van Nathan zn klasje. Was er toch maar een kindje dat RSV (geen idee of de volgorde van deze letters correct is) had. Wist ik veel wat dit was, dus na wat zoeken, blijkt dit enorm besmettelijk te zijn en een typische kinderziekte. Allesinds ik had ondertussen al een donkerbruin vermoeden dat Nathan dit ging krijgen. Op donderdag had hij was meer zitten hoesten, maar toen dacht ik dat het aan het stof van het tapijt lag. Toen ik hem vrijdag dan ging afhalen liep het snot uit zn neus en toen kon ik alleen maar duimen dat het niet te erg ging zijn. Dus die nacht was het zo ver, Nathan had voor het eerst koorts. Al bij al deed hij het goed, je kon het door de dag nauwelijk aan hem merken. In de latere namiddag werd het hem te veel, maar voor de rest met een beetje extra slapen deed hij het heel erg goed. Op zondag avond ben ik dan Pieter aan de luchthaven gaan halen met Nathan. Toen heeft hij zn moeilijkste nacht gehad, nadien zakte zn koorts en op een verstopte neus na, deed hij het super. 

Toch zijn we dinsdag naar de dokter geweest (daar gaat weer een halve dag ...), want hij had precies wat minder eetlust. De dokter kon niet geloven dat de test voor RSV positief was. Zo goed gedroeg hij zich en zo weinig last had hij ervan. Maar spijtig genoeg had hij een beginnende oorontsteking. Waarschijnlijk vandaar da hij wa minder honger had. Dus nu mag hij aardbeiensmaak antibiotica nemen 2x per dag.

En ik die dacht dat al de miserie nu wel voorbij zou zijn, nu Pieter terug was. Gewoon om het tegendeel te bewijzen, zaten we maandag een dag zonder water. De waterleiding langs onze kant had een groot lek. Dus hebben we ons laten afsluiten en dan heb ik 2-3 uur lang elke loodgieter in Williamsburg proberen te bereiken, om het lek te laten maken. Uiteindelijk hadden we maandagavond weer water. Ik vraag mij af wat het volgende is dat gaat gebeuren. Allesinds, kijken wij nu uit naar het bezoek van oma en opa Luxemburg. Die zijn precies net op tijd weg geraakt voordat alles weer dichtsneeuwde daar in Europa. Gelukkig geven ze ons nog een dagje op het huis hier in orde te brengen en genoeg eten in te slaan.