Na twee weken wordt het nog eens tijd voor een tweede postje van mij (Pieter). Saskia is hier veel beter en uitgebreider in dan ik, maar we weten allemaal wel dan ze dan ook heel wat meer communicatiever is dan mezelf -in real life-.
Zoals je het weet of niet, fiest ik elke dag naar het werk, wat al een rare zaak is op zich hier in het land van de benzine-zuipende-machines. Van uit het nieuwe appartement is het slechts (jup, als echte nerd heb ik dat dus al getimed), 15 minuutjes. Dat is dus met fiets uit de 'patio' halen en fiets op slot doen op het werk ingerekend. Het goede is dat ik voor 90% van de route langs heel rustige straten moet. Rustige straten??? Hier in LA??? Jawel, dames en heren. Het zijn enkel de grote verbindingsaders hier die enorm druk zijn. De 'kleine' straatjes door residentiele blokken zijn best wel rustig.
Voor degene die het niet weten, en het willen weten. Ik werk dus op de universiteit van Southern California, waar ik onderzoek doe naar computer graphics. Omwille van het feit dat ze hier nogal moeilijk kunnen doen over het publiek delen van aspecten van het werk, ga ik er in deze blog ook niet verder over hebben.
2 opmerkingen:
Goed zo Pieter, zo moet dat, alles geheim houden.
Ik vind het erg tof van jullie om het zo zonder auto te gaan proberen, zo krijgt jullie blogje al direct een speciaal sfeertje mee.
Weet je, de Amtrak stopt ook in Camarillo, een 10 min. met de auto van ons huis, maar of dat stuk ook met de fiets te doen is?
Dat hangt vooral van de bergop stukken af :)
Een reactie posten