Time out

Dit weekend hebben Pieter en ik eens de tijd genomen om te doen waar we het best in zijn: niks. Nu helemaal niks is het niet geworden, maar we hebben geen activiteiten op voorhad gepland. Natuurlijk moet er op zaterdag wel gepoetst worden. Sinds we beide een 'job' hebben (jaja, studeren en een blog bijhouden is ook een jobke op zich, ookal wordt het niet betaald :)), doen we ook beide het huishouden. Pieter is daarin voorbeeldig. Als ik hier donderdag terug kom, is het hier opgeruimder dan toen ik het maandag verliet. Niet zelden heeft hij zn avonden doorgebracht met uitpakken van dozen en het in elkaar steken van IKEA meubelen. Gewoon zodat we in het weekend iets meer vrije tijd zouden hebben.

Ik kan echt niet klagen over mijn ventje. Eigenlijk kan ik alleen maar stoeffen met mijn ventje. Hij helpt enorm hard in het huishouden en wil daarnaast dat ik ook mijn dromen nastreef. Dat hele San Diego studeren gedoe kost ons meer als genoeg per maand en ik zou het hem niet kwalijk kunnen nemen moest hij liever hebben dat ik hier thuis bleef om de was en de plas te doen. Het zou goedkoper zijn en we zouden elkaar ook meer zien. Maar nee, hij is en blijft samen met mijn papa een van mijn trouwste supporters.

Behalve het gemeenschappelijke poetsen hebben we dus niet echt veel gedaan. Vandaag dan voelde ik het kriebelen. Ik wou graag ff buiten komen, dus na de verrukkelijke pannenkoeken deze middag zijn Pieter en ik dan maar wat gaan fietsen. We hebben besloten om het fietspad noordwaarts te volgen tussen de menigtse van Venice and Santa Monica beach. Voor het eerst heb ik hier zoveel volk op het strand zien liggen. Noordwaarts van Santa Monica zijn we dan maar teruggekeerd. Volgende keer een keer zuidwaarts fietsen richting El Segundo, of misschien eens de bus nemen tot aan Venice en dan nog verder noordwaarts fietsen, tot het einde van het fietspad. De foto hebben we genomen op ons keerpunt. Nu nog ff verder genieten van het einde van een ontspannend niks moet weekend.