vrijdag, november 24, 2006

Thanksgiving: of eigenlijk vooral een post over eten

Gisteren was het thanksgiving hier in Amerika. Hoe het ontstaan is kan je op een hoop andere blogs nalezen of op wikipedia. Eigenlijk is het een groot familie feest, waarbij eten en gezelligheid centraal staan. Al Pieter's Amerikaanse collegas waren al richting familie vertrokken en ik had in San Diego laten uitschijnen dat ik nog een hoop te blokken had (wel eigenlijk een papertje schrijven, maar kom). Dus echt terugvallend in onze belgische manieren, hebben we gisteren de dag al werkend doorgebracht. Pieter is naar de bureau vertrokken en heeft ervan geprofiteerd dat er niemand was om eens rustig door te werken en ik ben maar mijn wekenlijkse boodschappen gaan doen.

Alles was zo rustig op de weg. Ik heb hier nog nooit zo weinig mensen op de weg gezien. De groetenboer was 's ochtends nog open (lang leve de amerikaanse commercie mentaliteit) en ook de supermarkt bleeft tot 6u 's avonds open. Het grappige bij de supermarkt was, dat er echt bijna niemand op de parking stond, maar dat ik in de supermarkt nog nooit zoveel volk gezien heb (normaal is er in de hele grote winkel 10 man, nu eerder 30 :)).

Om toch maar iets speciaals te doen heb ik maar een apfel strudel gemaakt voor dessert 's avonds. Die we dan rustig hebben kunnen oppeuzel na de kip die je hier boven op de foto ziet. Van de strudel heb ik geen foto gemaakt, omdat hij nog niet helemaal zo is als ik em zou willen hebben. Ik ben namelijk redelijk lui soms en koop dan graag van die klaargemaakte deeg, maar hier kan ik dus nog niet echt vinden wat ik zoek.

En dit brengt mij dan via allerlei vrouwelijke hersenkronkels bij een vraag die de standaard op hun website in hun forum stelde: 'Welk voedsel/drank mis je het meest in het buitenland'. Echt iets missen in de zin dat ik niet zonder kan heb ik niet echt. Je kan hier alles kopen en dan je eigen gerechten klaarmaken. Zo hebben jullie al visueel van ons stoofvlees kunnen genieten. Misschien een van de belangrijkste basisonderdelen die ik hier mis is goede vis. Ik heb hier nu al 2 keer vis gekocht en zelf klaargemaakt. De eerste keer viel het nog redelijk mee, maar de 2de keer hebben we de helft van de vis weggegooid. Het smaakte gewoon naar karton. Sindsdien (met dan ook nog een slechte ervaring achter de rug in een visrestaurant) durf ik geen vis meer te kopen in Vons. Ik weet er andere winkels zijn waar belgen goede vis kopen, maar ik heb de stap nog niet gezet.

Voor de rest missen we wel dingen uit Belgie. En ja, we zullen daar zeker voor stoppen als we terug in Leuven en omstreken zijn. Zo kan ik iedereen aanraden van eens in de frituur 't grotteke in de buurt van de kapucijnenvoer in leuven langs te gaan. Daarnaast is er de kebabzaak op de kapucijnenvoer en ook die op de Maria theresia straat (waar ik elke woensdag na mijn spaanse les van een lekkere kebab met Pieter gesmuld heb). Dan raad ik elke Leuvense bezoeker aan van eens in De kleine tafel te gaan eten: gewoon lekker simpele belgische kost voor een democratische prijs.

Langzaam maar zeker leren we hier ook de lekkere plekjes kennen. Zo hebben we hier ook onze favoriete restaurants, waar we regelmatig eens proberen een hapje te gaan eten. En als je ergens lang genoeg woont, dan vervagen de beelden van vroegere lievelingsplekjes/gerechten en krijg je nieuwe lievelingsplekjes/gerechten. Zo moet ik heel eerlijk bekennen dat het veel te lang geleden is dat ik nog een vettige ''mettwurst" of "
Keiswirtescher" uit Luxemburg heb gegeten.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Wij hebben ons gisteren tegoedgedaan aan een overdaad aan voedsel. Ik denk dat ik ongeveer 20 foto's heb moeten maken om alles op onze weblog te kunnen zetten. Schandalig veel gegeten naturlijk.
Ik mis geen Belgisch eten natuurlijk, ik ben een Nederlander. Wat ik mis is een 'lekkerbekje' dat is een gepaneerde schol. Dat kun je hier niet krijgen.
Wat ik wel leker vis vind hier is "walleye" heerlijk.

Anoniem zei

Grappig dat ik op je blog alle Leuvense dingen lees die wij ook wel een beetje missen hier in Lugano.
Voor mij is het allemaal heel herkenbaar.
Groetjes

saskia zei

Na 7 jaar leuven is het denk ik normaal dat ik die dingen mis. Pieter heeft daar zelfs nog langer gewoond.

En het is goed te weten dat al die plaatsen in Leuven ook bij andere mensen bekend en geliefd zijn :)