KOUD!!!

Brrr, tis maar koud. Jaja de volgende nachten gaat het nauwelijks warmer dan het vriespunt zijn hier in La Jolla. En overdag is het maar een 16-18 graden celcius. Voor mensen die vorige week nog bijna 30 graden hadden is dit een schok voor het systeem.

Nu ik heb gezien dat het in Belgie overdag ook niet warmer is en dat is dan al zeer warm voor deze tijd van het jaar. Maar ik begon zo te wennen aan de eeuwige Californische zomer. We hebben ondertussen ook de eerste regen gehad. Vooral in Los Angeles was het de eerste regen, hier in San Diego had ik al een regendag meegemaakt (zeer troostenloos zoals je op de foto kan zien) en daarnaast hebben mijn 'roommates' verteld dat ik er zelfs een paar gemist heb.

Langs de positieve kant, mijn eerste quarter zit er bijna op. Na deze week stoppen de lessen en nadien moet ik nog examens afleggen. Eigenlijk heb ik maar 1 echt examen. Mijn andere examens zijn papers schrijven en een presentatie geven.

Comments

Ik heb het ondertussen bijna bij iedereen hier zien gebeuren: Spam tussen de comments.

Ook wij hebben er al een klein beetje last van gehad, dus heb ik nu ook maar de word verification aangezet. Ik hoop dat er geen problemen zijn met de comments voor de rest.

Ik krijg al genoeg spam in mijn mailbox (ok het is stukken minder dan in Leuven, waarschijnlijk omdat het nieuw is), niet hier op de blog ook eens.

Thanksgiving: of eigenlijk vooral een post over eten

Gisteren was het thanksgiving hier in Amerika. Hoe het ontstaan is kan je op een hoop andere blogs nalezen of op wikipedia. Eigenlijk is het een groot familie feest, waarbij eten en gezelligheid centraal staan. Al Pieter's Amerikaanse collegas waren al richting familie vertrokken en ik had in San Diego laten uitschijnen dat ik nog een hoop te blokken had (wel eigenlijk een papertje schrijven, maar kom). Dus echt terugvallend in onze belgische manieren, hebben we gisteren de dag al werkend doorgebracht. Pieter is naar de bureau vertrokken en heeft ervan geprofiteerd dat er niemand was om eens rustig door te werken en ik ben maar mijn wekenlijkse boodschappen gaan doen.

Alles was zo rustig op de weg. Ik heb hier nog nooit zo weinig mensen op de weg gezien. De groetenboer was 's ochtends nog open (lang leve de amerikaanse commercie mentaliteit) en ook de supermarkt bleeft tot 6u 's avonds open. Het grappige bij de supermarkt was, dat er echt bijna niemand op de parking stond, maar dat ik in de supermarkt nog nooit zoveel volk gezien heb (normaal is er in de hele grote winkel 10 man, nu eerder 30 :)).

Om toch maar iets speciaals te doen heb ik maar een apfel strudel gemaakt voor dessert 's avonds. Die we dan rustig hebben kunnen oppeuzel na de kip die je hier boven op de foto ziet. Van de strudel heb ik geen foto gemaakt, omdat hij nog niet helemaal zo is als ik em zou willen hebben. Ik ben namelijk redelijk lui soms en koop dan graag van die klaargemaakte deeg, maar hier kan ik dus nog niet echt vinden wat ik zoek.

En dit brengt mij dan via allerlei vrouwelijke hersenkronkels bij een vraag die de standaard op hun website in hun forum stelde: 'Welk voedsel/drank mis je het meest in het buitenland'. Echt iets missen in de zin dat ik niet zonder kan heb ik niet echt. Je kan hier alles kopen en dan je eigen gerechten klaarmaken. Zo hebben jullie al visueel van ons stoofvlees kunnen genieten. Misschien een van de belangrijkste basisonderdelen die ik hier mis is goede vis. Ik heb hier nu al 2 keer vis gekocht en zelf klaargemaakt. De eerste keer viel het nog redelijk mee, maar de 2de keer hebben we de helft van de vis weggegooid. Het smaakte gewoon naar karton. Sindsdien (met dan ook nog een slechte ervaring achter de rug in een visrestaurant) durf ik geen vis meer te kopen in Vons. Ik weet er andere winkels zijn waar belgen goede vis kopen, maar ik heb de stap nog niet gezet.

Voor de rest missen we wel dingen uit Belgie. En ja, we zullen daar zeker voor stoppen als we terug in Leuven en omstreken zijn. Zo kan ik iedereen aanraden van eens in de frituur 't grotteke in de buurt van de kapucijnenvoer in leuven langs te gaan. Daarnaast is er de kebabzaak op de kapucijnenvoer en ook die op de Maria theresia straat (waar ik elke woensdag na mijn spaanse les van een lekkere kebab met Pieter gesmuld heb). Dan raad ik elke Leuvense bezoeker aan van eens in De kleine tafel te gaan eten: gewoon lekker simpele belgische kost voor een democratische prijs.

Langzaam maar zeker leren we hier ook de lekkere plekjes kennen. Zo hebben we hier ook onze favoriete restaurants, waar we regelmatig eens proberen een hapje te gaan eten. En als je ergens lang genoeg woont, dan vervagen de beelden van vroegere lievelingsplekjes/gerechten en krijg je nieuwe lievelingsplekjes/gerechten. Zo moet ik heel eerlijk bekennen dat het veel te lang geleden is dat ik nog een vettige ''mettwurst" of "Keiswirtescher" uit Luxemburg heb gegeten.

Beetje stoom aflaten

Ik had nooit gedacht dit te moeten zeggen maar: Ik mis de KULeuven zn uniformiteit in punten geven. Ok, natuurlijk is de ene prof al wat guller dan de andere, maar ergens zit er toch systeem in en kan je zeer goed afschatten hoe goed of hoe slecht je het nu gedaan hebt.

Hier bestaat die uniformiteit niet. Ik heb zo 2 midterms gehad. Op het ene had iedereen 85% of meer. Dat geeft dan niet echt een voldaan gevoel, zelfs al je zit je bij het bovenste deel, gewoon omdat er echt geen onderscheid is. En dan helemaal langs de andere kant van het spectrum heb ik een prof die een midterm geeft, waarbij het onmogelijk zou zijn om 80/80 te halen, zelfs al moest je de vragen en antwoorden volledig correct op voorhand kennen. Niet omdat hij geen 80/80 wilt geven, maar omdat ik niemand ken die zo snel kan schrijven. Laat staan als je dan ook nog wat zou moeten denken. Dus daar was het gemiddelde 17/80 met een topscore van 32/80. Maar hoe kan je je nu voldaan voelen dat je gebuisd bent en iedereen gebuisd is, maar dat je langs de juiste kant van de gebuisden zit en dus toch gewoon een A gaat krijgen. Ook hier absoluut geen voldoening, eigenlijk ben ik er enorm door gedeprimeerd.

Nu eigenlijk maakt de eigenlijke score hier niks uit (maar probeer dat maar eens duidelijk te maken aan iemand die zolang in een systeem heeft meegedraaid waar nauwelijks of niet gescaleerd werd). Je moet gewoon zorgen dat je langs de juiste kant van het gemiddelde zit, want eenmaal in grad school moet je hier al het heel bont maken als ze je minder dan een B geven. Dus elke prof scaleert zn punten zo dat de bovenste helft een A krijgt en de onderste helft een B (zelfs al had je maar een 3/80). Ach, nog 6 vakken te gaan en ik ben er hopelijk vanaf.

Time out

Dit weekend hebben Pieter en ik eens de tijd genomen om te doen waar we het best in zijn: niks. Nu helemaal niks is het niet geworden, maar we hebben geen activiteiten op voorhad gepland. Natuurlijk moet er op zaterdag wel gepoetst worden. Sinds we beide een 'job' hebben (jaja, studeren en een blog bijhouden is ook een jobke op zich, ookal wordt het niet betaald :)), doen we ook beide het huishouden. Pieter is daarin voorbeeldig. Als ik hier donderdag terug kom, is het hier opgeruimder dan toen ik het maandag verliet. Niet zelden heeft hij zn avonden doorgebracht met uitpakken van dozen en het in elkaar steken van IKEA meubelen. Gewoon zodat we in het weekend iets meer vrije tijd zouden hebben.

Ik kan echt niet klagen over mijn ventje. Eigenlijk kan ik alleen maar stoeffen met mijn ventje. Hij helpt enorm hard in het huishouden en wil daarnaast dat ik ook mijn dromen nastreef. Dat hele San Diego studeren gedoe kost ons meer als genoeg per maand en ik zou het hem niet kwalijk kunnen nemen moest hij liever hebben dat ik hier thuis bleef om de was en de plas te doen. Het zou goedkoper zijn en we zouden elkaar ook meer zien. Maar nee, hij is en blijft samen met mijn papa een van mijn trouwste supporters.

Behalve het gemeenschappelijke poetsen hebben we dus niet echt veel gedaan. Vandaag dan voelde ik het kriebelen. Ik wou graag ff buiten komen, dus na de verrukkelijke pannenkoeken deze middag zijn Pieter en ik dan maar wat gaan fietsen. We hebben besloten om het fietspad noordwaarts te volgen tussen de menigtse van Venice and Santa Monica beach. Voor het eerst heb ik hier zoveel volk op het strand zien liggen. Noordwaarts van Santa Monica zijn we dan maar teruggekeerd. Volgende keer een keer zuidwaarts fietsen richting El Segundo, of misschien eens de bus nemen tot aan Venice en dan nog verder noordwaarts fietsen, tot het einde van het fietspad. De foto hebben we genomen op ons keerpunt. Nu nog ff verder genieten van het einde van een ontspannend niks moet weekend.

Browser wars & Web stats

Ik kan het niet geloven! 57% van de bezoekers van deze blog gebruikt Internet Explorer versie 6.
Als ras-echte computer nerd vind ik dit vreselijk. Vreselijk! Firefox (een gratis web browser) is stukken beter en gemakkelijker te gebruiken. Verder is het ook nog eens 100x veiliger. Niet enkel virussen maken gebruik van de ontelbare fouten in internet explorer, ook criminelen gebruiken deze fouten om gevoelige en persoonlijk informatie te onttrekken van je computer. Dus daarom, iedereen die internet explorer gebruikt (het blauwe 'e'-tje) ga naar de firefox website en download en gebruik deze browser. Je zal er even aan moeten wennen dat het iets anders is, maar je zal er snel mee vertrouwd zijn, en je zal je afvragen hoe je ooit hebt kunnen surfen/bloggen met een browser die geen meerdere 'tabs' ondersteunt.

Nu, je vraagt je misschien af hoe ik weet dat er 57% van de bezoekers internet explorer gebruikt? Voor degene die het nog niet gezien hebben, rechts staat hoeveel bezoeker onze webpagina al gehad heeft. Ook is er een linkje naar onze 'stat' pagina, waar je allerlei statistieken kan bekijken over de bezoekers van onze blog (zoals vanwaar ze komen enzo). En dus ook welke browser je gebruikt. Altijd leuk om te zien. BTW: ik ben wel benieuwd wie onze blog regelmatig vanuit Noorwegen (geen idee?) en Zwitserland (Thomas?) bezoekt. Zo weet ik ook dat Saskia onze eigen blog zeer regelmatig vanuit San Diego bezoekt (blokken, jaja, dat zal wel zijn ;)

Ik heb ook zo een tellertje op mijn 'professionele' onderzoekswebpagina, en het is wel deprimerend te weten dat er meer mensen onze blog lezen (en dus duidelijk interessanter vinden) dan mijn onderzoek. Ik zal er maar vanuit gaan dat dat met Saskia's good looks te maken heeft, en niet met de saaiheid van mijn onderzoek...

Credit kaart & de kost van fietsen

Ik ben tot de conclusie gekomen dat fiesten in LA ongeveer even duur (slechts een factor 2 a 3 verschil) is als met een auto rondrijden.
Ik ben nu ongeveer al 60x op en af naar het werk gefietst. Dat is ongeveer een 180 mijl in totaal. Op deze 180 mijl heb ik nu al 3x een platte band gehad! Aan 5$ per band, komt dat neer op 36mijl per dollar. Met de auto doen we ongeveer 35mijl per gallon. Je ziet het al aankomen. Het verschil is momenteel de prijs van de benzine per gallon. Wat gelukkig nog steeds meer is dan 1$ (dacht ik toch).
Anyway, ik ga mijn dagelijkse fiestroute lichtjes veranderen in de hoop minder platte banden te ondervinden.

Een credit kaart is iets waar zonder het leven hier niet gemakkelijk is. Een aantal dingen kan je ook niet doen zonder (US) credit kaart. Tijd dus om zo een kaart aan te vragen. Zoals in Belgie, gingen we naar onze bank, en vroegen we achter een credit kaart. Daar duwden ze een papiertje in ons handen dat we moesten in vullen en opsturen (?). Dus wij dat papiertje in vullen en opsturen. Na een weekje of 2, kreeg ik twee telefoontjes op een dag, om gegevens te verifieren. Nog later, kregen we een brief, dat ze een utility rekening wilden hebben (als bewijs dat we daar wonen). Ok, geen probleem, een copietje van de electriciteit-rekening opsturen, en dan weer wachten (geduld is hier wel iets dat je moet hebben als je met administratie te maken heb). Deze week dan uiteindelijk na een maand antwoord. Helaas, ze kunnen ons geen credit kaart geven. Reden: ze kunnen mijn telefoonnummer en adres niet verifieren. HUH??? en hoe hebben ze dan mij kunnen bellen en brieven kunnen sturen??? Ik vermoed dat het antwoord dikke bullshit is (zoals wel veel antwoorden hier), en dat het er gewoon mee te maken heeft dat we geen credit-record hebben. Heel het leven draait hier rond een credit-record. Dit is een soort score van hoe goed je je (US) credit-schulden terugbetaald. Natuurlijk, als je geen (US) credit kaart heb, heb je geen credit-record. Als je geen credit-record hebt, willen ze je geen credit-kaart geven. Vervelend, nietwaar? We zullen wel zien hoe we ons hier nu weer doorworstelen. Administratie!! ARGH!

Huisje, boompje beestje

Ons stulpje begint langzaam steeds meer als thuis aan te voelen. Natuurlijk kan er hier of daar altijd nog een meubelstuk bij, maar we zouden niet direct weten waarvoor we dat zouden moeten gebruiken. Maar in onze baggage zat nog een verjaardagscadeau van mijn zus voor mij, dat ik dit jaar rond maart had gekregen met als bedoeling om het hier in LA gezelliger te maken.

Dit verjaardagscadeau hebben we eindelijk ingekaderd gekregen en opgehangen. Ze sieren nu onze eetkamer en ze maken het geheel stuk meer huislijk. Eindelijk zijn we van die kale muur af. Nu moeten we vooral nog iets vinden voor in de slaapkamer. We zullen er onze tijd voor nemen, maar we hebben al wel een idee van wat we willen. Nu alleen nog ooit de winkel vinden waar we het kunnen vinden. Of we zullen zelf de foto's moeten nemen en dan ergens speciaal laten afdrukken en kaders ervoor kopen.

Het goede nieuws voor vandaag: geen enkele file om in San Diego te geraken. Dat was eens iets nieuws.

Het weekend: uit eten (2x), pretpark

We hadden dit weekend voor het eerst de kans op een rustig weekend. Geen IKEA meer, administratie begint langzaam in orde te geraken. Maar uiteindelijk is het een redelijk druk weekend geworden.

Het begon allemaal op vrijdagavond. Pieter en ik zijn toen naar Culver City gaan uiteten, daar zo volgens onze Zagat gide een goed en naar amerikaanse maatstaven goedkoop frans restaurant zijn: La Dijonaise. Het eten was wat je simpele, eerlijke traditionele gerechten zou noemen. Maar ze waren enorm smaakvol klaargemaakt, het was ook nog gezellig in het restaurant en een van de obers was allesinds een ECHTE fransman. Vooral de patisserie (= desserts of koffiekoeken als je gaat ontbijten of brunchen) is fantastisch.

Na de zaterdag dan toch door te brengen met gewone alledaagse dingen die moeten gebeuren, zoals de was en de strijk, ben ik dan Kristine (zie een van de blogs aan de rechterkant) gaan afhalen. Op een of andere manier zijn een hoop bloggende vrouwen (zie rechterkant) en een aantal niet bloggende belgische dames op het idee gekomen om eens lekker samen te gaan eten. Het was enorm gezellig, k kon spijtig genoeg niet nog eentje gaan drinken, omdat Pieter en ik ondertussen voor de volgende dag plannen hadden. Ik hoop en vermoed dat de andere blogs wel een paar fotootjes online zullen zetten en veel uitgebreider verslag.

Zondagochtend zijn Pieter en ik na het ontbijt met een paar collegas van Pieter naar een pretpark ten Noorden van Los Angeles gereden: Magic Mountain. Het pretpark bestond uit Rollercoasters en nog eens rollercoaster. Op het einde van de rit hebben we ze niet eens allemaal gedaan, we waren het gewoon beu (raar maar waar). Maar ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zo veel super goede en spannende en speciale rollercoaster bij elkaar gezien heb. Hierboven kan je 2 van onze favorieten zien. Een waarbij je met je gezicht naar de grond gericht was en dan de groene op de achtergrond waar je moest staan. Beide brachten het hele achtbaan gebeuren op een nieuw niveau.

Nu gaan we het weekend afsluiten met lekker lui tv kijken en een glaasje wijn.

Racoons

Damn, ik beloof volgend weekend neem ik het fotoapparaat mee (en dan zal ik natuurlijk niks zien dat de moeite waard is om te fotograferen). Daarnet, na een lange studeersessie in de bib, zag ik toen ik de bib verliet rond 9u 3 racoons voor de schuifdeuren van de bib zitten.

Iedereen was ondertussen druk bezig met fotos te trekken met het gsm toestel (ik heb zo'n snufjes niet, omdat de kwaliteit ervan enorm hard tegenvalt als je een betaalbaar model wilt kopen of toch dat verhaaltje ga ik mijn eigen nog ff blijven wijsmaken :)). De 3 beertjes zaten op nauwelijk 1-2m van mij en ze waren druk bezig met een of andere schil van een of andere vrucht te spelen. Ik hoop dat ik zo nog veel mooie dingen kan zien hier in Californie.

Election day

Damn, k ga eens moeten leren van ons digitaal foto apparaat mee te pakken naar San Diego. Na vanochtend vroeg op te staan, een doesj te nemen en dan al slaapwandelend de berg omhoog te klauwteren, zag ik toen ik verder richting bushalte strompelde, dat er op de hoek van de straat een hoop mensen met borden stonden. Nog niet helemaal goed wakker en nog op redelijk afstand vroeg ik mij af waarom mensen op zo een onmenselijk uur aan het protesteren waren en vooral tegen wat? Toen ik dichterbij kwam en langzaam maar zeker de borden herkenbaar werden, herkende ik zo van die dingen die ik hier ook in de voortuinen van mensen had gezien.

Uiteindelijk viel mijn dollar, het was election day. Ik weet dat er zo van die regels bestaan (toch allesinds bij het verkiezen van de studentenkringen) dat je 24u voor de verkiezingen geen campagne meer mag voeren, hier dus blijkbaar wel. Ondertussen had ik ook door dat langs de andere kant precies de tegen partij stond, met allemaal het juiste geel (geen idee waarvoor geel nu staat in politiek) gekleurde t-shirt aan. Dit geheel leverde mooie taferelen op. Want de mensen in de wagens kijken naar de mensen op de straat hoek, er wordt gezwaaid getoeterd en het is al bij al verbazingwekkend dat er geen ongelukken gebeurd zijn, toen ik daar versuft op de bus stond te wachten (zo versuft dat ik mijn map vergeten ben in het bushokje, daar 2-3 bushaltes verder achterkwam en toen ben uitgestapt, de bus terug heb genomen en mijn map veilig heb gerecupereerd (dit is trouwens niet de eerste keer)).

Achteraf gezien, vraag ik mij af of die mensen niet op hun werk moeten zijn. Nu het zagen er niet allemaal huismoeders/vaders uit. Nu over 2 jaar zal het wel wat indrukwekkender zijn, met de presidentsverkiezingen in het verschiet. Ik zal dan zeker proberen mijn camera mee te pakken. Maar allesinds, op het lokale nieuws zullen ze te zien zijn, want er was een camera ploeg aanwezig en zelfs een fotograaf, etc...

Countries visited

Via Hilde haar blog (zie hier ergens links tussen de blogs) vond ik de prachtige link naar deze site, waar je kan aangeven welke landen je al bezocht hebt en dan kleurt dit een wereldkaart. Ik heb blijkbaar nog maar 14 % bezocht, wat gezien het feit dat ik al zeker over de 25% van mijn leven zit (of ik zou toch wel zeer oud moeten worden) betekent, dat ik dringend wat meer ga moeten reizen .


Zoals je kan zien, heb ik de meeste landen in Europa wel gedaan, maar er blijven zoveel mooie plekjes over in die landen die ik nog moet gaan bezoeken. Ook hier in de US zijn er nog zoveel mooie plekjes die we willen gaan bezoeken. Dan is er nog heel midden en zuid-Amerika dat voor het rapen ligt (alleen Pieter overtuigen dat het allemaal zo gevaarlijk niet is). Nieuw-Zeeland wil ik nog altijd terug gaan, want mijn bezoek daar was veel te kort. Ook in Asie zou ik graag meer tijd doorbrengen. Afrika is een nobele onbekende en trekt mij persoonlijk niet zo hard aan, maar blijkbaar worden enorm veel mensen verliefd op dit continent eenmaal dat ze er geweest zijn. Dan is er nog het Midden-Oosten, waar ik al jaren een trip naar Jordanie wil doen.

Dan dan is er nog Rusland. Ik ben momenteel enorm jaloers op Bianca (een vriendin van bij mij op middelbare school), die eerst een paar jaar in Thailand heeft gewerkt, nu naar Indonesie gaat werken, maar wel eerst 6 maand heeft genomen om door Asie te reizen. Toen ik haar laatst sprak zat ze in Mongolie en was ze druk bezig met haar fotos te uploaden, maar ik denk niet dat ze al online staan. Nu zit hoogstwaarschijnlijk op de trein richting Moskou. Ach nog zoveel om te zien en maar zo weinig tijd als je ook nog andere hobbies hebt :(.

Rijbewijs: Deel 2

Geslaagd... 'nuff said!

Illegale immigratie controle

Vandaag op terugweg van San Diego naar Los Angeles was er controle tegen illegale immigratie. Alle grote wegen die San Diego verlaten, zoals de freeway 5 naar Los Angeles, worden regelmatig onderworpen aan controles om illegale immigratie uit Mexico (en dus ook de rest van Zuid-Amerika) tegen te gaan. Ik was hiervoor gewaarschuwd op de orientatie dag voor internationale studenten op UCSD.

Ik had al eerder een controle gezien, toen ik nog met de trein ging. Ik heb ze toen een Mexicaanse man zien afvoeren. Mij hebben ze toen geen blik waardig gegund. Ook vandaag heb ik geen enkel papier moeten bovenhalen en mocht ik direct doorrijden. Wel heb ik gezien, dat alles wat er ook maar Mexicaans uitziet, wordt tegengehouden. Als ze kunnen aantonen dat ze hier mogen zijn, is er geen probleem, maar anders worden ze aan de kant gezet en ik vermoed het land uitgezet.

Illegale immigratie is hier in California zeer belangrijk. Het is niet de eerste keer als ik met mensen spreek die duidelijk wat lager op de werkladder staan (zoals een wachter), dat ze stom verbaasd zijn dat we eerst een visum hadden voordat we naar hier kwamen. Een hoop illegale immigranten geraken pas na jaren aan een visum/green card, heel vaal blijven ze illegaal de rest van hun leven.

Maar de gulden regel die iedereen moet onthouden, als je San Diego verlaat, zorg dat je dan altijd je papieren meehebt die aantonen dat je hier legaal verblijft. Meestal zullen ze blanken niet controleren, maar je weet nooit.