Ik ben een controle freak. Ik heb een probleem met fenomenen waar k geen controle over heb. Zo had ik gisteren echt wel een rotdag als controle freak. Werk dat normaal maar een paar uur zou duren, heeft zelfs vandaag al mijn tijd ingenomen en is nog steeds niet klaar. Daarnaast kwam ik dan ook nog te weten dat sommige mensen in een paar weken tijd niet gaan doen wat k verwacht had dat ze gingen doen. Echt wel een zeer slechte dag voor een controle freak.
Dus mijn reactie, na mijn ventje vooral lastig te vallen met mijn klaaggezang, was zien of k de wielen in motie kon zetten om mensen toch te dwingen om dat te doen wat ze eigenlijk eerst beloofd hadden om te doen. Niet dat ik inflexible ben, in al mijn planning is er altijd veel plaats voor mijn eigen creatieve vrijheid, maar niet voor die van andere mensen.
Natuurlijk besef k dat mensen dwingen niet de juiste methode is, maar het is een eerste reactie. Na een nachtje slapen, heb ik het dan maar geaccepteerd en gezien of k toch op een manier mijn planning kon aanpassen. En natuurlijk als je je goed informeert, krijgt een mens allerlei ideeen en het probleem zal hoogstwaarschijnlijk opgelost worden met een nog beter oplossing dan die die in het duigen is gevallen. Dus al bij al, was 1 probleem al bijna opgelost en de dag al iets rooskleuriger.
Maar eigenlijk loop k pas echt met een smile op mijn gezicht rond, sinds ik van de bus gestapt ben. Het was een enorm gezellig ride, met een buschauffeur met prachtig humeur en humor. Elke halte werd met een fun comment afgeroepen. Daarnaast werd ons gevraagd : To grab on tight, because it is going to be a bumpy ride. Ik miste alleen nog de Scissor Sisters op de achtergrond en dat heb ik dan ook goed gemaakt door het laatste stuk dat ik moet wandelen al luidop! zingend te doen.
4 opmerkingen:
Gek toch hoe alles er ineens anders kan uitzien na een nachtje slaap.
Misschien had je je gisteren zelfs geërgerd aan het vrolijke gedoe van de buschauffeur.
Ik herinner me mijn rides met de schoolbus toen ik in NY woonde. Die chauffeurs waren allemaal afkomstig uit de caraïben, spraken amper Engels, maar waren zo grappig..
Leuk is dat, he, zo'n grappige chauffeur. Hier krijgen we er weleens zoeen in de Metro. Dan lach je de hele weg!
In Leuven zouden ze nog wat kunnen leren van de vriendelijk buschauffeurs hier in San Diego. Maar misschien heeft het er ook mee te maken dat bijna iedereen hier zeer vriendelijk na de rit: dank u zegt.
Hoewel ik in Leuven nooit de bus nam, kan ik me er wel iets bijvoorstellen. Ze reden je nog liever van de weg dan te stoppen of enige hoffelijkheid aan de dag te leggen.
Maar je hebt gelijk : in België zou ook niemand dank U zeggen als ze afstappen. (hier ook niet hoor, ze vallen hier nog liever dood)
Een reactie posten