Update

Tijd voor een kleine update. Ik heb overal kunnen lezen dat het in Belgie zo super weer was de voorbije week. Nu hier in San Diego (en LA) scheen het zonnetje. Niet dat het de voorbije weken zo slecht was (dagen regen heb k hier nog nooit gezien en echt koud was het alleen 2 weken in december), een regenbui kunnen we hier altijd goed gebruiken.

Dus na een week conferentie (toen k de update deed van het bezoek van mijn ouders), had k vorige week een hoop werk in te halen. Tussendoor heb k tijd gemaakt om Marijke (San Francisco) in La Jolla rond te gidsen. Al de andere stukjes van San Diego die ik kende had ze al gezien, en La Jolla verrast de meeste mensen altijd. Ze heeft voor het eerst Dolfijnen in de vrije natuur kunnen bewonderen, die zich natuurlijk niet makkelijk lieten fotograferen. Na naar alle beestjes te hebben gekeken en lang over het water te hebben zitten turen, heb ik haar na via de UCSD campus te paseren weer op een bus richting downtown gezet.

Ondertussen ben ik vorige week dan voor het eerst naar de gym hier op de campus geweest. Die is gratis voor studenten (of beter het zit automatisch in je inschrijvingsgeld inbegrepen). Ik heb namelijk gemerkt hoe belabbert mijn conditie is geworden en daar moet k nodig iets aan doen. Dus vol goede moed ga k deze week verder naar de gym proberen te gaan, zodat k weer fit word voor langere wandeltochten. En wie weet, misschien krijg k binnenkort de smaak van het lopen weer te pakken. Maar momenteel is het nog een te grote uitdaging.

Zondag 15 april

En laatst maar not least, onze laatste dag samen, voordat ze maandagochtend weer de vlieger gingen nemen.


We hadden eigenlijk stiekem gehoopd naar Katalina Island te gaan, maar gezien het slechte weer (wel minder dan 70 graden en soms wat bewolkt), zijn we dan maar landinwaarts getrokken. Voordat we dat deden hebben we eerst nog lekker mediteraneaans gegeten en snel langs een professionele fotowinkel geweest (waar mijn papa niet kon vinden wat hij zocht).


Dan maar richting LA zoo en de startplaats voor Griffith observatory. Terwijl we wachten om de berg omhoog te mogen naar het observatory, besluiten we wat in de zoo rond te lopen. Het botanisch gedeelte ervan viel wel wat tegen en je kan het zeker niet vergelijken met de zoo in San Diego, maar daarom betaal je ook een stuk minder. Met als gevolg dat we ons in little mexico waanden. Sommige beesten poseren al gewilliger voor een foto dan anderen en de hekken zorgden herhaaldelijk voor focus problemen :).


Dan maar met de shuttle bus omhoog naar Griffith observatory. Vandaar uit hadden we een prachtig zicht op LA en ook op het park er rond. Volgens mij moet dat weeral een paradijs zijn om te wandelen. Het werd al helemaal spannend toen ook nog eens het brandalarm afging. En natuurlijk van plaats naar buiten te gaan, gingen wij met zn alle op het terras staan en dachten daar een stel toeristen toch maar stiekem de berg op te sluipen zodat ze geen ingang moeten betalen zeker. Hadden ze toch ff pech met het brandalarm want wij stonden er met zn alle rustig naar te kijken. Uiteindelijk werden we dan toch vriendelijk verzocht om naar het plein voor het observatorium te gaan. En na nog eens 30 minuten te wachten bleek het natuurlijk vals alarm te zijn (want met de droogte die er heerst, had de brandweer anders al snel daar geweest om ervoor te zorgen dat er geen bosbrand komt).


De avond dan maar afgesloten in een argentijns steakhouse (k had niet door waar het lag toen k er naar toe reed, maar toen k de comedie club zag liggen, realiseerde ik mij dat ik op de hoek van Hilde haar straat terecht was gekomen). Na de zoveelste lekkere maaltijd dat weekend, hebben we dan mijn ouders aan hun hotel afgezet zodat ze nog wat zouden kunnen slapen voordat ze vroeg weer naar de luchthaven mochten. Het spijt ons voor het 'slechte' weer, hopelijk volgende keer beter :).

Zaterdag 14 april

Vrijdag heb k mijn ouders op hun gemak richting Los Angeles laten rijden, via een mooiere route dan ik zelf die avond zou nemen. Zelf moest k nog naar de les en dan officieel nog wat werken, maar daar is weinig van terecht gekomen. Maar wel weer een hoop werk gekregen voor deze week, waar k eigenlijk geen tijd voor heb met deze conferentie. Het zal dus voor het weekend worden.


Zaterdag ochtend hebben we nog snel wat boodschappen gedaan en dan zijn we mijn ouders gaan ophalen aan de RV rental. Vandaar naar hun hotel: Motel8 op Washington blvd. Echt wel een super motel, er zijn een hoop hotels waar je 300 dollar en meer betaald die nauwelijks die basis kwaliteit garanderen. Dus een echte tip. De bus naar Venice beach stopt daar ook ongeveer voor de deur (0.75 dollar per rit + transfer).


Nadien was het meer als tijd voor het middageten. We hebben hen maar naar de betere Mexicaanse fastfood genomen: Chipolte (kan verkeerd geschreven zijn). Waar we allen onze tanden in enorme burritos hebben gezet. Nadien besloten we van deze burrito wat te laten zakken met een stevige wandeling in Topanga State park. We zijn helemaal naar Eagle Rock gewandeld (zie foto) en dan zijn Pieter en ik uiteindelijk via de Musch trail terug naar de wagen gegaan en mijn ouders via een makkelijkere begaanbare oude firetruck lane. Ik heb echt wel zin gekregen om weer vaker over zulke fijne smalle paadjes te gaan wandelen.


Uiteindelijk zijn we dan naar ons favoriet frans restaurant gegaan, waar we de dag hebben afgesloten met een glas wijn en veel te veel lekker eten.

donderdag 12 april

Eigenlijk was dit postje dus al voor gisteren, maar er was geen goed netwerk op de conferentie waar ik deze hele week zit. En daarnaast had k moeite om te kiezen uit de hele groot hoop fotos van die dag.

Eigenlijk dacht ik donderdag ochtend bij de kapper door te brengen, maar k was net te laat om in de ochtend sessie opgenomen te worden. Ik was toen toch Downtown en besloot maar om toeristgids te spelen.



Zo zijn we na dagtickets gekocht te hebben voor het openbaar vervoer, met de trolley naar Old Town gegaan. Daar heb je een soort zeer klein Mexicaans ogend Bokrijk (of hoe je dat ook schrijft). Het is zeer aan toeristen aangepast en elk van de huizen is dan tegenwoordig ook eerder een winkel. Er was ook een tuintje waar k natuurlijk naar hartelust bloemen en planten kon fotograferen.

Nadien zijn we verder de Trolley genomen om dan eens te testen wat californische interpretatie van pizza is in 'the californian pizza kitchen'. Ik moet zeggen mijn combinatie was zeer lekker, maar leunde nog zeer dicht bij een traditionele pizza aan. Maar de Indische combinatie met mango die mijn vader geprobeerd heeft was zeer lekker.



Nadien verder naar San Diego Mission. Dit zou volgens de uitleg die we kregen de oudste Missie in Californie zijn. Alles oogde weer zeer zuiders, je hebt hier echt wel heel veel Mexicaanse en waarschijnlijk Spaanse invloeden. Het was echt wel de moeite.



Dan zijn we noordwaarts getrokken. Mijn sponsors moesten toch ook wel eens zien waar hun oudste dochter nu haar dagen slijt. Ik heb hen een klein stuk van de campus laten zien (tijdsgebrek). En in de boekenwinkel hebben we nog een boek voor een zacht prijsje kunnen wegkapen voor mijn mama. Maar uiteindelijk hebben we dan beslist van voor de zonsondergang toch verder te gaan naar La Jolla. Dit is een plek waar k al mijn bezoekers mee naar toe neem.



Het is namelijk raar om zo dicht bij een grote stad zoveel 'wilde' dieren te zien. De natuur in La Jolla is prachtig en het is blijkbaar een prachtige plaats om te gaan snorkelen en met een kajak de grotten te verkennen. Maar toen wij er waren was er zoveel wind (zoals je bij Pieter kan lezen een paar posts geleden zoveel wind dat we weeral zonder stroom zaten in LA), dat de golven zelfs te slecht waren om te surfen.

We hebben uiteindelijk niet gewacht tot de zon echt in het water wegzonk, maar zijn snel naar de bushalte gegaan, waar mijn ouders dan richting hun RV gingen en ik dan terug richting campus, naar mijn kot.

Woensdag 11 april

Met bijna een week vertraging zal k even dag per dag (hopelijk lukt dat) een verslag geven van wat ik vorige week allemaal gedaan heb. Dit alles geillustreerd met een paar foto's, dankzij het nieuwe speelgoed van mijn vader, dat k voor die korte periode in beslag heb genomen.



Woensdag kreeg k een telefoontje, mijn ouders waren zeer onverwacht al in San Diego. Door omstandigheden waren ze iets sneller door hun woestijn rondrit geraakt en kwamen ze mij nu verrassen. Na een dag werken en braaf naar de lessen te gaan, ben k dan met de bus naar hun RV-park gereden en dan zijn we samen verder naar downtown gegaan om daar dan mijn verjaardag te vieren. Dat hebben we dan gedaan in de Gaslamp quater in een fusion restaurant. Morgen volgt donderdag.

30-uur

Zucht... het heeft weer eens wat harder gewaait vorige week. Resulaat. 30 uren zonder stroom op het apartement. De buren aan beide kanten van ons apartementen complex hadden wel electriciteit. Best wel frustrerend. Blijkbaar was het dus een kabeltje dat losgeraakt was.
Wel een voordeel is dat we zonnecellen (voor warm water) op het apartementen complex hebben, en dus kon ik 's ochtends een toch nog relatief warme douche nemen.

Een rustige zondagnamiddag

Na de drukke voorbije weken, zonder echt weekend, heb ik het dit weekend maar eens wat rustiger aan gedaan. Lekker lang in bed liggen, pas tegen de middag ontbijten, etc...

En de namiddag, die heb k dan maar gebruikt om wat te kokerellen. Zaterdag rook de keuken naar appels, kaneel en vers gebak. Om dan later op de dag wat meer Mexicaanse geuren te verspreiden. Zondag heeft de keuken vooral naar Laurier, tijm en rozemarijn geroken, waarbij later nog geur van donker bier en mosterd verspreid werd. Dit alles uiteindelijk gemengd met de geur van verse butternut squash soep met een beetje verse room. Dit alles ondersteun met een glasje witte Luxemburgse wijn en een paar Weekend Knack tijdschriften. Natuurlijk was er eerst nog, zoals elke zondag ochtend, de prachtige geur van gebakken pannenkoeken.

Zodat tegen dat k zondag avond ging vertrekken, mijn ventje die nog moest werken dit weekend, me wist te vertellen dat em zn buikje had rond gegeten en stampvol zat.

Het harde studentenleven

Jaja, het studentenleven is hard :). Zo moest ik vandaag toch wel minstens 15 min wandelen om naar een interessant seminarie te gaan, waar ze toch zo belangrijk gratis voedsel hebben.

En het was nog goed ook, voor het eerst in meer als 7 maand heb k nog eens een stuk gouda kaas gegeten :) Dat heeft gesmaakt. Ik ben zeker dat als ik echt zwaar mijn best zou doen, k hier elke dag op de campus wel een plaats zou vinden waar k gratis kan eten. Elk departement of nog beter, elke onderzoeksgroep heeft zijn wekenlijks seminarie en vaak kan je daar wel wat eten vinden. Meestal betekent dit gratis koffie en bagels met cream cheese.

Maar soms heb je geluk en hebben ze hun best gedaan en kan je uit allerlei soorten kaas kiezen, dan nog wat fruit, etc... Als ze pizza aankondigen, dan moet je er snel bij zijn (liefst 10min te vroeg). Ook hebben we elk quarter wel een bbq voor de graduate mechanica studenten.

Al bij al valt het harde studenten leven goed mee. Maar k ga toch nooit wennen aan het feit dat een hamburger met frieten hier als een volwaardig maaltijd wordt aanzien dat je in een restaurant kan eten en niet als fast food. Dat doet mij eraan denken, k heb mijn portie fast food voor deze week nog niet gehad en k zal straks daarmee eens mijn buikje vullen. Want als het over betalend voedsel gaat, heb je meer keuze uit niet gezonde dingen, dan uit gezonde (op de salad bar in de cafetarias na). Zelfs de alma in belgie heeft dan een meer gevarieerde keuze, met meer gezonde opties (maar ze kunnen nog iets leren van de salad bars hier).