Het was ons weer eens een weekje. Ik vermoed dat het in de toekomst alleen maar erger zal worden. Zowel Pieter als ik moesten voor ons werk weg. Ik richting Dallas voor een conferentie van een week, Pieter naar Munchen voor een paar dagen.
Mijn conferentie is de jaarlijkse hoogmis van alles wat ook maar te maken heeft met plasma fysica in Amerika (dit jaar in Dallas). Na een jaartje onderzoek, weet ik zoal wel wie wat doet in mijn specifiek domein, dus voor die presentaties/posters moet ik niet direct gaan. Maar je gaat voor al die andere projecten die dicht bij je onderzoek aanleunen, maar toch niet hetzelfde zijn. Zo kan je ideeen opdoen. Maar vooral is dit een netwerk meeting. Iedereen vanuit de hele VS is hier, dus al je tijd tussen de meetings door wordt met netwerken doorgebracht. Als een gevolg zijn de dagen lang en zeer vermoeiend. Ik was dan ook enorm content toen ik vrijdag avond terug thuis was en dat ik even tegen niemand moest praten. Gewoon stilte geen mensen, kon ik mijzelf nog eens horen denken. Hoe graag ik wel eens een stapje in de wereld zet, soms is er niks zo fijn als een rustig weekend thuis.
Pieter was terwijl ik in Dallas was naar Munchen vertrokken. Een of ander meeting van een conferentie (voor details moet je bij Pieter zijn). Zondag kon ik hem dan uiteindelijk van de luchthaven afhalen. En 's avonds heb ik em maar verwend met stoofvlees en frietjes. Dan had em een reden om wakker te blijven tot na het eten :) . Deze week is het Thanks giving, maar ik heb 3 deadlines nog voor kerst en ik denk dat het Pieter ook druk is. Dus vakantie of niet, wij blijven braaf doorwerken (onderzoek is nu eenmaal een van die jobs die je niet op je werk kan achterlaten en die er ook geen rekening mee houden wanneer het nu wel of niet vakantie is).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten