Wandeling: Will Roger state park

Gisteren hebben Pieter eindelijk eens tijd gemaakt voor een wandeling. Het weekend voordien had k een boekje gekocht met wandelingen in LA, waar de meeste wandelingen in de Santa Monica mountains zijn. Ideaal voor ons dus, want dat is niet te ver rijden en dan moeten we ook niet door onmogelijk druk verkeer.

Dus gisteren hebben we er daar maar 1 van uitgeprobeerd: Rustic Canyon. Een wandeling die in Will Rogers state park begon en eindigde. Op het poloveld was een wedstrijd bezig en voor de rest waren er duidelijk een paar feestjes met bbq en nog meer lekkers bezig. Een mooie zomers dag, waar veel mensen van profiteerden.


Onze wandeling begon met een stevige klim (in totaal zouden we 1000f klimmen) in palle zon op een zanderig pad. Maar bij elke bocht kreeg je nieuwe mooie prachtige vergezichten. En laat het nu net een van de betere dagen zijn wat zicht betreft in LA (zo krijg je er niet veel, vooral het zonnig is hebben we hier nogal veel smog en ander spul in de lucht zitten). Dus elke bocht hebben we stil gestaan en van het uitzicht genoten. Gelukkig hadden we ook wat water mee, want dat was ook echt wel nodig.


Nadat we eindelijk boven waren, hebben we ergens onze afslag gemist naar de Canyon en dit compleet zonder het te beseffen, dus bleven we braaf het pad verder volgen. Dit was een deel van de Backbone trail, die door heel de Santa Monica moutains loopt, van Will Rogers, tot in point Mugu. Een tocht van meerdere dagen, maar precies wel goed begaanbaar.


Onderweg zijn we heel perongeluk nog een ratelslangetje tegen tekomen. Nog vele jonger dan die van Ann. Na een foto getrokken te hebben, hebben we dan een kleine steen die richting uit gerold, zodat het beestje het veilige struikgewas in kroop (er rijden daar ook veel mountainbikers en k ben zeker dat die het beestje nooit gezien zouden hebben).

Uiteindelijk hebben we dan maar omgedraaid, op een punt waar blijkbaar veel wandelaar, bikers, lopers dat doen en met de informatie van een kenner dat we het pad al lang geleden gemist hebben, zijn we dan maar terug gewandeld. Nu we wisten waar zoeken, zijn we dan via dat pas toch nog in Rustic Canyon geraakt.


Daar moesten we vooral de bedding van een rivier volgen, veel omgevallen bomen die de weg versperden. Ondertussen ging de zon ook al langzaam onder en omdat we boven al eens een zijsprong hadden gemist, we een slechte kaart hadden, een verschrikkelijke wegbeschrijving en zeker geen wegaanduiding, het feit dat het pad vaak onzichtbaar wordt, doordat je door de dichte bebossing echt niks kan zien van de buitenwereld, zijn we ff bang geweest dat we niet voor zonsondergang uit de canyon zouden zijn.

We hebben het uiteindelijk makkelijk gehaald, maar toch, nu weten we hier dat paden veel minder goed staan aangeduid dan we gewoon zijn van in Europa. Een zaklamp, wat eten en investeren in een goede stafkaart met compas zal nog goed van pas komen. En zeker in de grote parken zullen we niet van de 'toeristisch' paden afwijken. Alles is goed gegaan, maar we hebben ons lesje wel geleerd.