dinsdag, januari 15, 2008

De bus

De bus is elke keer een avontuur. Vorige vrijdag en dan vandaag moest k even downtown wezen en er is een snelle bus van op UCSD naar downtown, dus vind k het belachelijk om met de wagen te gaan en dan voor parking te betalen.

Vorige vrijdag had k al iets in de mot toen k bij de bushalte toekwam om terug naar UCSD te gaan. Geen mouwen, toch zweten en een wazige blik: een drugsverslaafde. En ja hoor, het duurde niet lang of ze begon te halucineren. En maar schreeuwen en met de armen slaan. Dus ben ik braaf opgestaan en iets verder gaan staan. Maar zoals altijd, moest ze natuurlijk dezelfde bus op als mij. Gelukkig kwam ze niet naast mij zitten. De hele busrit kon iedereen meegenieten. De buschauffeur wist niet goed wat doen. Ergens had hij haar er graag uitgezet, maar langs de andere kant was hij net als de rest van ons bang.

En dan vandaag, kwam er een meisje naast mij zitten. Ze moest in een bepaald gebouw op UCSD zijn, maar ze is doofstom. Dus via wat krabbelen op een papiertje en naar het kaartje te kijken heb ik haar verteld (neer geschreven) dat ik haar tot haar eindlocatie zou brengen. Ik was zelf niet gehaast en het lag in de buurt van waar k zelf moest zijn. Ik heb haar bij het juiste lokaal in het juiste gebouw afgezet. Ik bewonder het toch, want op de bus zitten zoveel rare mensen, je moet het lef hebben om dan ergens heen te gaan zonder de weg te kennen en van wild vreemden afhankelijk te zijn. Ik hoop dat ze veilig terug geraakt.

1 opmerking:

Anoniem zei

Yep, je komt soms rare toestanden tegen op het openbaar vervoer... maar een halucinerende drugsverslaafde heb ik toch nog niet meegemaakt!