Veel valt er niet te vertellen. Na de drukte en onze verlengde weekends hebben we het rustig gehouden. Veel proberen bij te slapen, en natuurlijk de typische huis houdelijke taken. En dit alles zorgt niet voor mooie fotos voor de blog of het zorgt niet echt voor een interessant verhaal. Het maakt niet uit waar je woont, het leven gelijk waar is zo 'normaal', sommigen zouden het ookwel 'saai' noemen als je het zelf maakt.
En ook dit weekend is maar normaal, behalve dan dat ik Pieter deze ochtend aan de luchthaven heb afgezet. Hij is nu weg voor 2 en een halve week. Eerst naar Belgie en dan nog een conferentie in Spanje. Dus ik blijf hier eenzaam en alleen achter. Ik profiteer er dan maar van om al de was te strijken een brood voor mijzelf te bakken en dan nog de lakens te wassen. Pieter had hier alles al gekuist. Gelukkig krijg ik volgende week nog bezoek uit Belgie, iets om de eenzaamheid te breken. Voor de rest zal ik dan maar hard werken en proberen er af en toe op uit te trekken om wa fotos te trekken.
3 opmerkingen:
Ach, dat klinkt allemaal een beetje down! Jammer, dat je aan de andere kant van de VS zit, anders konden we samen iets ondernemen. Vroeger (voor kinderen) vond ik het ook zo ontzettend, eindeloos saai zonder Rick, al deed ik wel gewoon mijn ding en had er druk werk bij. Hopelijk voor jou gaat de tijd snel!
Hallo, ik kwam via via op je site terecht. Leuk om de verhalen over jullie leven in Amerika te lezen. Wel jammer dat je man nu weg is, maar...gelukkig krijg je volgende week visite en ben je niet meer zo alleen.
Ocharme toch, zo helemaal alleen. Ik ken het gevoel, Dave heeft me dat ook een paar keer gelapt (maar gelukkig nooit voor lang).
Een reactie posten