Tornado's

Een week te laat ( maar ik ben dan ook geen krant) om het nieuws van de tornado's te melden, maar behalve dat ze hard aan ons huis werken valt er dan ook niet veel te melden. Vorige zaterdag zijn er hier een aantal stormen voorbij gekomen die het potentieel hadden om tornado's te vormen. Vlakbij is er eentje ontstaan, maar de grote schade is ten noorden van ons, waar zelfs 3 doden gevallen zijn omwillen van de tornado. Wij hebben het allemaal proberen online te volgen, zodat we wisten wanneer we zouden moeten schuilen. We hebben veel geluk gehad, we zaten regelmatig net tussen 2 storm systemen en dan was het hier vervaarlijk wind stil.

Voor de rest vordert het huis snel. Alle skeletten van onze nieuwe muren staan recht. Er moet nog 1 muur weggehaald worden, maar dat is een draagmuur en omdat onze architect incompetent is, nogal wat ster allures heeft en daar bovenop graag nogal express alles laat liggen, gewoon om ons te pesten, moeten onze mannen wachten met die muur weg te halen. De architect is namelijk 'vergeten' de berekening van de balk mee te geven. Dus de gemeente wilt de plannen niet goedkeuren zonder berekening (gelukkig maar, want ik betwijfel dat ze ook maar iets berekent hebben).

Nathan is na de ziekte van vorige week weer helemaal de oude. Hij is deze week vanzelf overgeschakkelt naar 1 dutje overdag. Dit werkt nu een heel stuk beter dan voordien. Toen was hij moe, maar wou niet slapen (want spelen is veel plezanter) en dus enorm lastig. Nu slaapt hij na zijn middag eten 2 uurtjes en is hij voor de rest het zonnetje in huis. Hij begint nu regelmatig met maar 1 handje vast te wandelen en hij durft zo ook soms los te laten om van A naar B te gaan als die net iets te ver uit elkaar zijn.

yes !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hier heb ik dus zo hard naar uitgekeken. Na maanden plannen, wachten, wachten en nog eens wachten, zijn er dus aan begonnen. Zaterdag hebben we samen gezeten met de aannemer, zondag heeft Pieter de laatste hand aan het contract gelegd, maandag sleutels overhandigt en nu zijn ze dus bezig met alles af te breken. Het voelt zo goed, maar ook zo surrealistisch aan. In je eigen huis binnenkomen, er andere mensen in zien werken.

In de keuken hebben ze alle kasten die aan de muur en het plafond hingen weg gehaald. De keuken voelde direct een heel stuk opener aan. De nieuwe keuken is al besteld, daarnet ook nog eens het fornuis, de oven/microgolf combinatie en de afwasmachine besteld. Er was juist een goede deal bij sears zodat we een oven die ik wel wou nu wel binnen het budget viel.

Voor de rest, zullen we deze week veel thuis werken. Zondag had Nathan hoge koorts, dus wij naar de dokter. Die beweerde dat het een oor ontsteking was. Nu na 2 dagen antibiotica zijn we terug gegaan, omda hij maar koorts bleef hebben en af en toe overgaf. Het blijkt dus vooral een virale infectie te zijn. Hij krijgt braaf elke 4u koortsremmers, zodat de koorts niet te hoog wordt. Ze werken gelukkig zo goed, dat hij dan braaf kan spelen. Maar hij wil toch veel geknuffeld worden, dus veel thuis werken lukt niet altijd.

Mama and papa's little helper

Regelmatig dat ik dacht, het wordt weer eens tijd om een stukje te schrijven. Ik heb er zelfs voor gezorgd dat ik regelmatig fotos nam om te kunnen toevoegen, maar het kwam er nooit niet van. Wat ik mij vooral herinner is dat ik constant dacht, dit moet ik nog vertellen en dat ... Met alle deadlines op het werk, daar bovenop beslissingen voor de verbouwingen, Nathan, de lente, etc ..., ben ik al lang vergeten wat er nu zo belangrijk was om te vertellen.

Het weer begint hier langzaam warmer te worden. Het is hier duidelijk veel grilliger weer dan in Los Angeles, of dat ik mij van Belgie kan herinneren. Vorig weekend kwam de winter nog eens piepen en kregen we zo van die sneeuwregen, gisteren was het 30 graden en warm en zonnig. Wel kunnen we in deze periode bijna elke avond/nacht van een onweer genieten. Het huis dat we gekocht hebben, heeft een prachtig open zicht aan de achterkant. Achter ons ligt National Parkland, dus geen bebouwing. Ik vermoed dat het prachtig moet zijn om een onweer te zien, een beetje zoals vroeger thuis.

Ik laat ondertussen al de beslommeringen van de verbouwing aan Pieter over. Ik kan echt niet met emoties overweg die erbij komen kijken, de machteloosheid, zo afhankelijk zijn van mensen die je nodig hebt om je dromen te verwezelijken. Ik ben iemand die graag de touwtjes in handen heeft en ik kan niet tegen mensen die opzettelijk/onopzettelijk niet doen wat ik wil. Bovendien is dit een kleine stad en het minste dat je ook maar klaagt, komt dit bij die persoon terug. Je zou denken dat dit in je voordeel speelt, maar zolang je afhankelijk bent van die persoon, kan die je verder k****n. Pieter kan hier beter mee overweg en dus help ik als hij het mij vraagt, maar laat ik al het contact met de buitenwereld aan hem over (behalve voor de keuken, echt wel behulpzame mensen en gemakkelijk om mee samen te werken).

Nathan doet het super goed. Hij is een extreem actieve baby als ik hem zo een beetje met de rest in de creche vergelijk. Ze zijn allemaal zo van dezelfde leeftijd en het is fantastich om nu al de verschillende persoonlijkheden te zien. Nathan zit dus zelden stil, hij is regelmatig op stap (hij houdt zich vast aan alles wat ook maar iets of wat stabiel is of niet :)). Hij danst dolgraag en houdt van al het speelgoed dat lawaai maakt. Zijn favoriet stuk speelgoed is zn vliegtuigje (zie foto met de stofzuiger). Dit maakt lawaai en hij kan erachter wandelen, wat wil je nog meer :). Hij kan eigenlijk perfect alleen recht staan ondertussen, maar verkiest toch nog een vinger van mama of papa. De fotos zijn van dit weekend. Nathan vindt het super als papa aan het stofzuigen is. Hij volgt papa dan rond het huis en begint te huilen als die de stofzuiger afzet. Een andere favoriete activiteit is mama helpen met het afwasmachien. Dit is het zowat. Ik hoop dat mijn uitstel gedrag in de toekomst wat afneemt :).

ps: De fotos zijn dus ge-edit om het gevoel van de jaren stillekes op te roepen :)