Ook dit jaar geen foto van een kalkoen. Dit is onze derde thanksgiving en ook dit jaar zijn we nergens heen gegaan en we hebben ook geen mensen uitgenodigd. Ik weet niet hoe het met andere mensen is, maar na een week conferentie heb ik altijd een hoop werk liggen dat moet gedaan worden. Daarnaast behoren we blijkbaar tot die rare wezens die hun job graag doen en dus wel een paar uur extra kloppen dan die 40 uren week. Als een gevolg houden we onze weekends graag rustig.
Dus ook dit jaar geen feestjes. Nee, gewoon rustig wat werken en af en toe de tijd nemen om wat te ontspannen. Geen uren in de keuken staan, geen lawaai van andere mensen die langzaam zat aan het worden zijn, geen problemen om de laatste mensen buiten te zetten zodat je zelf uiteindelijk na snel wat opruimen in je bed kan kruipen. Noem mij asociaal maar na een week conferentie die bijna uit niks anders dan netwerken bestaat, kon ik de stilte en mijn nachtrust best apprecieren.
Oh, de nieuwe bond film zijn we gisteren gaan zien. Zeker niet zo goed als de vorige. Er zat nogal weinig verhaal in, maar ik heb al slechtere bond films gezien. Hopelijk is dit zo een tussen film en is de volgende een stuk beter. Sorry dat er momenteel weinig te melden valt, maar alle graphics mensen weten dat siggraph langzaam dichter komt. Ookal heb je in mijn onderzoeksgebied niet direct zulke grote deadlines, ik heb toch een aantal projecten die echt af moeten voor de kerst vakantie (details zal ik iedereen besparen :)).
zondag, november 30, 2008
maandag, november 24, 2008
Business travel
Het was ons weer eens een weekje. Ik vermoed dat het in de toekomst alleen maar erger zal worden. Zowel Pieter als ik moesten voor ons werk weg. Ik richting Dallas voor een conferentie van een week, Pieter naar Munchen voor een paar dagen.
Mijn conferentie is de jaarlijkse hoogmis van alles wat ook maar te maken heeft met plasma fysica in Amerika (dit jaar in Dallas). Na een jaartje onderzoek, weet ik zoal wel wie wat doet in mijn specifiek domein, dus voor die presentaties/posters moet ik niet direct gaan. Maar je gaat voor al die andere projecten die dicht bij je onderzoek aanleunen, maar toch niet hetzelfde zijn. Zo kan je ideeen opdoen. Maar vooral is dit een netwerk meeting. Iedereen vanuit de hele VS is hier, dus al je tijd tussen de meetings door wordt met netwerken doorgebracht. Als een gevolg zijn de dagen lang en zeer vermoeiend. Ik was dan ook enorm content toen ik vrijdag avond terug thuis was en dat ik even tegen niemand moest praten. Gewoon stilte geen mensen, kon ik mijzelf nog eens horen denken. Hoe graag ik wel eens een stapje in de wereld zet, soms is er niks zo fijn als een rustig weekend thuis.
Pieter was terwijl ik in Dallas was naar Munchen vertrokken. Een of ander meeting van een conferentie (voor details moet je bij Pieter zijn). Zondag kon ik hem dan uiteindelijk van de luchthaven afhalen. En 's avonds heb ik em maar verwend met stoofvlees en frietjes. Dan had em een reden om wakker te blijven tot na het eten :) . Deze week is het Thanks giving, maar ik heb 3 deadlines nog voor kerst en ik denk dat het Pieter ook druk is. Dus vakantie of niet, wij blijven braaf doorwerken (onderzoek is nu eenmaal een van die jobs die je niet op je werk kan achterlaten en die er ook geen rekening mee houden wanneer het nu wel of niet vakantie is).
Mijn conferentie is de jaarlijkse hoogmis van alles wat ook maar te maken heeft met plasma fysica in Amerika (dit jaar in Dallas). Na een jaartje onderzoek, weet ik zoal wel wie wat doet in mijn specifiek domein, dus voor die presentaties/posters moet ik niet direct gaan. Maar je gaat voor al die andere projecten die dicht bij je onderzoek aanleunen, maar toch niet hetzelfde zijn. Zo kan je ideeen opdoen. Maar vooral is dit een netwerk meeting. Iedereen vanuit de hele VS is hier, dus al je tijd tussen de meetings door wordt met netwerken doorgebracht. Als een gevolg zijn de dagen lang en zeer vermoeiend. Ik was dan ook enorm content toen ik vrijdag avond terug thuis was en dat ik even tegen niemand moest praten. Gewoon stilte geen mensen, kon ik mijzelf nog eens horen denken. Hoe graag ik wel eens een stapje in de wereld zet, soms is er niks zo fijn als een rustig weekend thuis.
Pieter was terwijl ik in Dallas was naar Munchen vertrokken. Een of ander meeting van een conferentie (voor details moet je bij Pieter zijn). Zondag kon ik hem dan uiteindelijk van de luchthaven afhalen. En 's avonds heb ik em maar verwend met stoofvlees en frietjes. Dan had em een reden om wakker te blijven tot na het eten :) . Deze week is het Thanks giving, maar ik heb 3 deadlines nog voor kerst en ik denk dat het Pieter ook druk is. Dus vakantie of niet, wij blijven braaf doorwerken (onderzoek is nu eenmaal een van die jobs die je niet op je werk kan achterlaten en die er ook geen rekening mee houden wanneer het nu wel of niet vakantie is).
dinsdag, november 11, 2008
Nieuwe ervaring
Voor alles is er een begin. Zo ook voor mij vandaag. Er zijn een paar dingen die moeder natuur goed voor mij heeft geregeld: mijn haar (niet te dik, lekker veel en behalve snel vettig, vraagt het geen onderhoud) en dan mijn tanden.
Tandartsen heb ik nooit veel bezocht en toen we nog maar pas in Amerika waren, ben ik een keer geweest om Pieter gezelschap te houden, die weer eens last had van gaatjes. Toen k dus vorige week last kreeg van mijn wijsheidstand, schudde ik het eerst af als groei pijnen (deze tand is sinds deze zomer door het tandvlees aan het komen). Spijtig genoeg voor mij, hielpen tanden poetsen en goed flossen niet. En dus na jaren lang verzet van mijn kant, was het verdict voor mij al duidelijk nog voor ik de tandarts zag, de tand zou getrokken moeten worden (jaren geleden hadden ze mij al eens verteld da k waarschijnlijk al mijn wijsheidstanden ging moeten laten trekken, maar omda k er geen last van had, heb k het natuurlijk niet laten doen).
Nu onze algemene tandarts gaan we veranderen. Tis een omhoog gevallen arrogant mens, die niet eens in je mond kijkt tijdens een consultatie. Weeral eens fotos voor niks, dan een diagnose zonder mij aan te kijken (man k wist ook dat dit tand eruit moest). Dan van mijn kant aandringen op een snelle doorverwijzing omdat ik pijn had (niet een maand wachten op papierwerk, omdat haar assistente het te druk heeft met haar nagels te verven). Uiteindelijk kon ik vrijdag na veel rondbellen, toen k eindelijk de doorverwijzing had, proberen een oral surgeon te vinden, die deze week tijd zou hebben. Een halve dag was ik zo kwijt, maar uiteindelijk toch een goede gevonden. Die was zo vriendelijk om mij te informeren dat de pijn die ervoor zorgde da k nauwelijks kon eten, door een infectie was (en dat allemaal via de telefoon, zonder mij te zien). Daarop ik weer de algeneme tandarts bellen, zodat ze mij antibiotica zou voorschrijven (zucht, nu moet ik de tandarts vertellen hoe ze haar job moet doen).
Nu lang verhaal kort. Na een paar dagen antibiotica kon ik mijn mond weer open doen en van eten genieten. En dat mijn mond open kon, kwam vandaag dus ook goed van pas. Voor het eerst in mijn leven heeft iemand verdovingsmiddel in mij gespoten (ja nog nooit gaatjes gehad of andere tand problemen, noch een beugel). En iets later hebben ze dan die tand getrokken. Het was absoluut niet pijnlijk en nu zoveel uur later, heb ik nog steeds geen pijn. Zeer te vreden en misschien da k dan binnenkort ook maar de ander laat trekken.
Tandartsen heb ik nooit veel bezocht en toen we nog maar pas in Amerika waren, ben ik een keer geweest om Pieter gezelschap te houden, die weer eens last had van gaatjes. Toen k dus vorige week last kreeg van mijn wijsheidstand, schudde ik het eerst af als groei pijnen (deze tand is sinds deze zomer door het tandvlees aan het komen). Spijtig genoeg voor mij, hielpen tanden poetsen en goed flossen niet. En dus na jaren lang verzet van mijn kant, was het verdict voor mij al duidelijk nog voor ik de tandarts zag, de tand zou getrokken moeten worden (jaren geleden hadden ze mij al eens verteld da k waarschijnlijk al mijn wijsheidstanden ging moeten laten trekken, maar omda k er geen last van had, heb k het natuurlijk niet laten doen).
Nu onze algemene tandarts gaan we veranderen. Tis een omhoog gevallen arrogant mens, die niet eens in je mond kijkt tijdens een consultatie. Weeral eens fotos voor niks, dan een diagnose zonder mij aan te kijken (man k wist ook dat dit tand eruit moest). Dan van mijn kant aandringen op een snelle doorverwijzing omdat ik pijn had (niet een maand wachten op papierwerk, omdat haar assistente het te druk heeft met haar nagels te verven). Uiteindelijk kon ik vrijdag na veel rondbellen, toen k eindelijk de doorverwijzing had, proberen een oral surgeon te vinden, die deze week tijd zou hebben. Een halve dag was ik zo kwijt, maar uiteindelijk toch een goede gevonden. Die was zo vriendelijk om mij te informeren dat de pijn die ervoor zorgde da k nauwelijks kon eten, door een infectie was (en dat allemaal via de telefoon, zonder mij te zien). Daarop ik weer de algeneme tandarts bellen, zodat ze mij antibiotica zou voorschrijven (zucht, nu moet ik de tandarts vertellen hoe ze haar job moet doen).
Nu lang verhaal kort. Na een paar dagen antibiotica kon ik mijn mond weer open doen en van eten genieten. En dat mijn mond open kon, kwam vandaag dus ook goed van pas. Voor het eerst in mijn leven heeft iemand verdovingsmiddel in mij gespoten (ja nog nooit gaatjes gehad of andere tand problemen, noch een beugel). En iets later hebben ze dan die tand getrokken. Het was absoluut niet pijnlijk en nu zoveel uur later, heb ik nog steeds geen pijn. Zeer te vreden en misschien da k dan binnenkort ook maar de ander laat trekken.
donderdag, november 06, 2008
Bezoek
Zucht, soms is er toch echt geen tijd om een blog bij te houden. Maar zoals voordien gezegd, hebben we eind vorige week en heel vorig weekend bezoek gehad van mijn ouders.
In een notendop zal ik proberen al de toffe dingen die we zoal gedaan hebben te vertellen. Woensdag avond (ja, een week geleden), ben ik mijn ouders op hun motel in La Jolla gaan afhalen om te gaan eten. Na eerst een glaasje witte wijn, zijn we dan naar The fishmarket, aan de haven in San Diego, vertrokken. Het weer speelde niet mee die dag (en een hoop andere dagen) om schone zonsondergang fotos te trekken. De beroemde mist kwam 's avonds meestal opzetten. In The Fishmarket hebben lekkere vis, kreeft en king crab gegeten (k eet heel graag kreeft en krab is mijn vader's nieuwe obsessie).
Spijtig genoeg moest ik de volgende dag weer gewoon werken, dus kon ik ze pas 's avonds weer ontmoeten. Dit keer zijn we in het gaslamp quarter gaan eten, in The red pearl (belgisch siggraphers herinneren zich dit misschien nog van vorig jaar). Allesinds was het ook nu weer zeer lekker eten, lekker asiaatisch fusie gerechten.
Vrijdag hebben we ons allen dan snel richting LA gehaast. Gelukkig maar ook, want iedereen vertrok een paar uur eerder naar huis omwille van Halloween. Eenmaal thuis (toch voor mij), zijn we dan richting West Hollywood vertrokken. Ik had mooie tickets voor Wicked gevonden en dit was het perfecte excuus voor mij om Pieter mee te slepen naar een musical (sinds ik van musicals houd en mijn ouders er ook wel graag eentje zien kon hij moeilijk nee zeggen). Ik had van vrienden gehoord dat het echt een goede musical was en ik moet ze gelijk geven. Er zat enorm veel humor in verwerkt.
Zaterdag had ik tickets voor de Getty Villa. Vorig jaar was ik daar te laat voor en toen we voor het eerst in LA waren in 1998, was de villa net gesloten voor renovaties en was het nieuwe grote museum nog maar net open. Tuurlijk, moest het juist dat ene weekend, die paar dagen dat mijn ouders op bezoek zijn, beginnen regenen (zie er is geen censuur). Nu na 1 stevige bui, was dat ook weer voorbij en konden we op ons gemak door de Getty Villa wandelen. Ik blijf die toch wel enorm mooi vinden. Dit keer had ik mijn eigen camera mee en daar heb ik dan ook gretig gebruik van gemaakt. De rest van de dag zijn mijn ouders er weer zelf op uit getrokken.
Zondag zijn we dan naar de Santa Ynez vallei gereden om wat van de lokale wijnen te proeven. Dit keer hadden we precies iets meer geluk met onze keuzes. Spijtig genoeg kost een goede wijn hier enorm veel geld en hebben we behalve een zeer speciale rode zoete wijn, niks gekocht. Maar de uitzichten waren prachtig, het gezelschap goed. Later die avond hebben we dan afscheid genomen en op maandag ochtend vroeg zijn ze dan naar de luchthaven vertrokken.
Abonneren op:
Posts (Atom)