Bezoek

Alle excuses zijn goed voor hen om te reizen en nu hun dochter langs de andere kant van de wereld zit, was het een goed excuus om nog eens naar LA te komen. Natuurlijk als je dan al in New York een tussenlanding moet maken, kan je daar ook maar best ff blijven slapen en nog een paar dingen bezoeken die je nog niet gezien hebt.

Gisteren ben k ze dan gaan halen van hun Motel. Niks moest, maar een terrasje met zicht op zee zou toch wel fijn zijn. Omdat k zelf Venice nu niet het meest aangenamen vind, ben ik naar Manhattan Beach gereden. Ik was daar nog nooit geweest, maar k had een goed gevoel erbij. En ja hoor, het lijkt een beetje op El Segundo. Veel leuke nieuwe restaurantjes, goed ondehouden huizen en appartementen, geen hoogbouw, gezellig straatjes, een pier, zon, zee en strand. Meer moest dat niet zijn. Dan was het nog makkelijk om parkeerplaats te vinden. Na een namiddag kuieren, hebben dan een hoop spullen die uit Europa waren meegekomen hier uitgeladen. Vanavond lekker belgische mayonaise bij de frietjes :)

's Avonds hebben we ze meegenomen naar de Indier. We hebben daar ons buikje weeral eens rond gegeten. En nu zijn we daar ook nog eens bij de kleine hoop speciale gasten opgenomen (we komen er wel vaker, maar nu ook niet elke week).

Vandaag zijn ze dan met hun gehuurde Mobile home richting Death Valley vertrokken. Over 2 weken zien we ze terug en dan zullen we er nog een spetterend weekend van maken.

1 jaar

Deze ochtend hebben we beide een mailtje ontvangen met gelukwensen in en of we er zelf ook aan gedacht hadden. Of we beide niet onze huwelijksdatum zijn vergeten. Wel, raar maar waar waren Pieter en ik het dit keer niet vergeten.

Ook wil ik bij deze al die mensen bedanken die wel in dit huwelijk hebben geloofd, of ze nu op het huwelijk waren uitgenodig ja of nee. En die niet uit jaloesie overal nonsens hebben zitten vertellen over het feit dat het nog geen jaar zou duren (mis dus) en dat k naar een paar maand wenend zou terug keren uit de VS (weeral mis, tis hier nog altijd super tof). Ik hoop dat niemand te veel geld in weddenschappen hebben verloren, en zij die winst hebben geboekt, gelieve ons 10% van de winst te storten :).

We hadden besloten om maar eens lekker lang uit te slapen, sinds dat voor beide al weer ff geleden was. We hebben het beide de voorbije weken nogal druk gehad en het was dus lang geleden dat k zonder al te veel zorgen kon wakker worden. Dan heeft Pieter speciaal voor mij op zaterdag pannenkoekjes gebakken. En dan na nog een beetje spullen te doen die een mens moet doen (voedsel kopen), zijn we met de auto weer de Santa Monica mountains in gereden. Weer een andere route weer andere mooie vergezichten. We zijn dan ergens in Malibu gestopt voor goed gegrilde tonijn voor mij en fish en chips voor pieter. En dan uiteindelijk zijn we in Marina del Rey naar de zonsondergang gaan kijken.

Nadien kon k thuis al direct beginnen mijn valies te pakken. En zondag heb k dan in vliegers doorgebracht en nu zit k hier in Oak Ridge, Tennessee. Waar nu eens echt niks te doen is, maar een prachtige natuur. Spijtig genoeg sluiten al de amerikaanse restaurantketens hier vroeg en kan een mens nog niet eens lang werken. Maar vandaag ben k toch te moe en zal k eens op tijd in bed kruipen.

Big - The American Way

Deze maandag is de nieuwe Airbus op LAX geland. Ik was van plan te gaan kijken, maar helaas raakte ik er niet op tijd. Dus hebben we het maar op zijn Amerikaan gedaan, en het live op TV gevolgd. Best wel een impressionant machien. Eergisteren is het toestel dan weer richting Europa vertrokken. Wederom kon ik niet op tijd zijn, en misschien ook gelukkig maar want het toestel is tevroeg vertrokken, tot groot ongenoegen van al de mensen die een half uur voor het 'geplande' vertrek aankwamen om te kijken (en dus te laat waren). Een collega die vlakbij de luchthaven woont, wist me te vertellen in het in-real-life nog indrukwekkender is. Anyway, ik veronderstel dat achter een jaartje ofzo, ik er wel eens als pasagier/vee in zal zitten.

Lekker weertje

Nu, laten we eerlijk zijn. Op die ene week na dat het 's nachts dicht bij het vriespunt was. En dan die paar dagen dat het eens wat geregend heeft (door het op en neer pendelen, heb k maar 1 dag een paraplu moeten gebruiken de laatste maanden), is het hier mooi weer geweest.

Ondertussen nadert het einde van Maart, wat voor mij inhoudt dat het druk, druk, druk wordt. Volgende week nog eens examens (2 examens van 3 uur met maar een half uur ertussen, slik!). Dus hoog tijd dat k hier eens ingang schiet met het blokken. En dan nadien springbreak. Dit houdt ongeveer in, dat het regenseizoen bijna voorbij is. Nu misschien dat we hier en daar nog eens een bui krijgen (weet k niet), maar uit opmerkingen van Californianen die k in september heb gehoord, zal het gene vette zijn met de regen.

Sinds vorige week is het opmerkelijk warmer en heb k goesting om de hele tijd terrasjes te doen. Gelukkig is er de dagelijks koffiebreak met de collegas hier in het zonnetje. De sandalen zijn ondertussen al terug aan, de rokken en jurkjes zijn weer uit de kast gehaald (als iemand een prachtig middel kent om een rode wijn vlek uit een wit jurkje te halen, dat al gewassen is, laat het maar weten).

En dan ben k gisteren verhuisd van kot. Ik zal daar volgende week wel meer over schrijven als k de fotocamera mee heb. Het was niet alleen goedkoper, maar nu ben k op 2min wandelen op mijn werk (anders minstens 30-60min onderweg). En dat spaart ook Benzine, wat met de huidige Californisch prijzen geen luxe is (3$/gallon en ja k weet in Europa is het waarschijnlijk duurder).

Dat zal het zijn tot mijn examens gedaan zijn, Pieter moet ook maar eens een steentje bijdragen :)

Energy demand and technologies for the future

Het grote voordeel van aan een Amerikaanse universiteit te studeren is dat ze het geld hebben om zeer interessante mensen uit te nodigen om een talk te geven. Vandaag had k het genoegen om naar de Chief Scientist van BP, Steven Koonin, te gaan luisteren. Een zeer gelijkaardig presentatie die hij gegeven heeft aan Imperial College in London vorige zomer kan je hier vinden.

Voor de mensen die mij niet zo goed kennen, mijn ouders zullen het kunnen beamen, maar k ben al jaren begaan met alles wat ook maar in de verste verte met energie te maken heeft. Dus was het dan ook een logische keuze 2 jaar geleden, toen k toch voor ingenier studeerde, van mijn focus dan ook op energie technieken te leggen. Daar kreeg k een zeer brede opleiding die niet alleen op de technologie van de problematiek inging, maar ook op de economische, ecologische, politieke en sociale aspecten van energie. Het is dus een beetje mijn stokpaardje.

Ik was heel benieuwd naar de talk van vandaag, vooral omdat ik in het verleden al het geluk heb gehad van verschillende partijen hun mening te horen, maar nooit van iemand die zo hoog op de ladder staat en zo een belangrijke invloed kan hebben. De eerste opmerking die ik al kan horen komen is, die mens werkt voor een olie maatschappij, die heeft geen enkel interesse in het feit dat we minder gaan verbruiken. Maar langs de andere kant in tegenstelling tot politiek, kijken veel firmas op lange termijn en bp beseft dus maar degelijk dat ze ooit geen petroleum meer zullen verkopen en dat mensen ooit wel zullen overschakelen op andere energiebronnen. De vraag is gewoon welke en ik welke zal bp dus investeren om genoeg winst te maken. Daarnaast, is de spreker een zeer erkende wetenschapper, en zou hij zichzelf zeer belachelijk maken voor een publiek als dat wat aanwezig was (klimaat experts, nucleaire experts, verbranding experts, alternative energie experts, bio brandstoffen experts, etc...), moest hij een pro-olie debat voeren.

Nu wat waren eigenlijk de conclusies of de belangrijke punten:

- klimaat verandering, of de opwarming is een vaststaand feit (en dit is geen ontkenningspolitiek van mijn kant uit. Dit is voor 92% (eigenlijk 98% maar china en nog een ander land waren het daar niet mee eens) zekerheid vastgesteld in het IPCC rapport, opgemaakt door wetenschappers.)

- Om uiteindelijk op een aanvaardbare hoeveelheid CO2 (er bestaat nog een discussie over wat aanvaardbaar is, maar het hoogste getal is 550ppm) in de lucht te geraken, moeten we drastisch wereldwijd onze uitstoot reduceren.

- Door de momentele uitstoot aan CO2 te extrapoleren, zullen we deze limiet bereiken in 2050.

- Als k de figuren goed kon bekijken, moeten we onze huidige uitstoot met minstens een factor 3 reduceren om uiteindelijk ergens op 550pm te eindigen. We kunnen kiezen door nu geleidelijk aan te reduceren, of uiteindelijk een zeer drastische reductie. Maar allesinds zijn de 15% van Kyoto peanuts en je maakt de mensen blaaskes wijs als je ze doet geloven dat dit genoeg gaat zijn, of het verschil zal maken.

- Grootste probleem: CO2 blijft voor 1000y aanwezig in onze atmosfeer, voordat het op een of andere manier door de aarde geabsobeerd wordt. Dus het blijft maar ophopen (vandaar dus dat de opwarming van de aarde onomkeerbaar is, we kunnen nog gewoon kiezen tussen +2 of +8 graden en alles wat daar tussen ligt).

- Ander groot probleem, energie verbruik is zeer nauw gelinkt aan hoe de bevolking groeit en het BBP (nu er zijn uitzondering hierop: Frankrijk dat zn electriciteit voor 80% uit nucleaire haalt en Brazilie dat een fantastisch uitgebouwd bio brandstof systeem heeft). Maar sinds de grootste bevolking in de 3de wereld zit, en die het snelst groeit en ze daar nog de grootste marge hebben om rijk te worden (of beter gezegd tot op een leefbaar niveau kunnen geraken), zal een reductie in de geindustraliseerde wereld zeer weinig effect hebben (dit wil natuurlijk niet zeggen dat we het niet moeten doen, k wil gewoon de blaaskes weghalen die politici ons graag willen doen geloven).

- In het Westen zit de grootste marge om te dalen bij de bevolking zelf. De industrie is al zeer efficient, onze electriciteit komt vooral van gas en nucleaire (ok de US kan nog heel wat doen om de kool-centrales te vervangen, maar in Europa is er daar een pak minder marge), onze autos kunnen nog wat efficienter (vooral iedereen die nu een mooie SUV heeft, of een oud wrak), maar de grootste reductie zit in de huishoudelijk sector. Dus eigenlijk kan ieder van ons een steentje bijdragen: spaarlampen, isolatie, minstens dubbele beglazing, wat minder de auto gebruiken, etc ... Het grote probleem: zo werken mensen niet. Wij zullen alleen aan energie besparing doen als we het in onze geldbeugel voelen (natuurlijk zijn er altijd mensen die uit principe al het goede voorbeeld geven, maar algemeen geldt dit niet en je kan dit zien in het feit dat autogebruik drastisch daalt bij hoge benzine/diesel prijzen aan de pomp).

- In de rest van de wereld kan overal wel iets gedaan worden. Industrie is zeer vervuild (zie elke week wel een of andere zware chemische ramp in China), electriciteit wordt vooral door kolen geproduceerd, transport is zeker niet efficient (maar gelukkig zijn de mensen te arm om iets anders te gebruiken dan hun benen en voeten (ik weet politiek incorrecte uitspraak)). En vaak hebben ze geen electriciteit aansluiting en is het huishoudelijk verbruik dus zeer laag.

In een notendop is die waar k nu al al die jaren mee bezig ben. Natuurlijk is het niet in een fancy formaat gelijk de documentaire van Al Gore, maar k ben tenminste zeker dat wat k vertel correct is. Mensen die de documentaire van Al Gore hebben gezien kunnen mij altijd terecht wijzen of er verschillen zijn.

LET WEL OP: Het is niet omdat onze daden weinig zullen er toe doen, of omdat global warming een feit is dat we niet ons best moeten doen. We moeten ons best doen, omdat alle kleine beetjes helpen. Alle beetjes helpen om de opwarming tot een minimum te reduceren, ook om de mensen in de 3de wereld een menswaardig bestaan te geven.

Pieter in San Diego

Deze week zit ik in San Diego. Niet voor het werk ofzo, gewoon om mijn vrouwtje gezelschap te houden tijdens de kille avonden. Gelukkig was mijn werkgever zo vriendelijk om me toe te laten te werken vanuit San Diego (lang leve het internet). Het voordeel van hier te werken, is dat er niemand (op die ene jongen na die ik Silent Bob noem) op Saskia's kot is, en dus dat het lekker stil is.

Stervende laptop

Mijn trouwe compaan voor de laatste 3,5 jaar heeft besloten van langzaam de geest te geven. Hij werkt nog op halve kracht (1 geheugenlatje is kapot) en we hebben dus maar een nieuwe besteld.

Maar natuurlijk heeft dit mijn hele planning om er een namiddagje op uit te trekken compleet omzeep geholpen. Het heeft ook al mijn zin ontnomen om nog te kuisen, vouwen en strijken. Dus nu zit ik hier al mopperend de tijd te verdoen, zodat deze dag voorbij is en k met een schone lei en vol moed aan de volgende kan beginnen.

Ah en ondertussen zijn we hier sinds gisteren exact 6 maandjes. We gingen die vanavond gaan vieren door lekker te gaan eten. k heb er niet echt veel goesting in, maar k heb ook geen goesting om te koken. Eigenlijk ne zak chips en een hoop alcohol is just wat ik nodig heb, maar k denk dat Pieter wel iets anders als maaltijd verwacht :(