woensdag, februari 28, 2007

Voorbeeldfunctie

Iets wat ik mij altijd afvraag bij mensen die altijd voor goede zaken prediken: Is het gewoon blabla, of doen ze zelf aan de boemboem.

Zo is er tegenwoordig M. Al Gore. De vertegenwoordiger van de groene beweging als het over de opwarming van de aarde gaat. Met zn documentaire stond hij zondag nog eens in de schijnwerpers, maar vandaag kunnen we minder fraai nieuws over de energierekening van M. Gore in de krant lezen. Plotseling komt het hele groene verhaal een stuk minder geloofwaardiger over. M. Gore verbruikt 20 keer meer wat een normaal amerikaans gezin in stroom verbruikt. Maar gelukkig komt de energie allemaal van groene stroom en is het dus verantwoord om verkwistend ermee om te gaan ...

Nu k ga heel eerlijk zijn, k heb de hele hype niet gevolgd rond M. Gore en zn documentaire. Ik houd er gemiddeld niet van als politici zich moeien met wetenschap, omdat die alleen maar geinteresseerd zijn in wetenschap als ofwel de resultaten hen voordeel opleveren, of als ze de resultaten kunnen manipuleren zodat ze hen voordeel opleveren. Als het hen goed zou uitkomen, zouden ze de zwaartekracht afschaffen. Ik weet dat de aarde opwarmt en k weet dat het onze schuld is, k moet daar geen schoon filmpje over gaan zien.

Dus Meneer VandenBroucke, vanplaats al dat geld M. Gore zn film te steken, kun je misschien wat geld steken in de algemene wetenschapsopleiding van de kinderen. Misschien wat geld zodat er simpele experimentjes op school gedaan kunnen worden, zodat de kinderen wetenschap niet leren zien als iets saais. Of misschien wat geld steken in experimenten die je kan koppelen aan de opwarming van de aarde (het broeikaseffect tonen aan de hand van 2 zwarte dozen, 2 thermometers, waarbij 1 van de dozen een stuk glas er bovenop heeft liggen). Variaties hierop mogen natuurlijk ook altijd (zet eens een potje water in de doos, blaas er eens wat CO2 in, etc...). T zal even duur zijn als de film, maar de kinderen zullen er zich veel meer van herinneren.

En dan laatst maar not least:

M. Verwilgen schaam op jou (zoals Peter van de Veire het zo mooi kan zeggen). Op kosten van de tax betaler een grote SUV aanschaffen, die lekker veel verbruikt (weeral op kosten van de tax betaler). En het is niet omdat de auto aan een bepaalde norm voldoet, dat je je dat als Energie Minister kan veroorloven. Eigenlijk een oproep aan alle ministers: "U heeft een voorbeeldfunctie. U hoort zeker dat toe te passen wat u predikt. Eigenlijk hoort u een correcter en voorbeeldiger leven te leiden dan gelijk welke andere belg. Als u tenminste serieus genomen wilt worden." Ach en wat k vergeet is dat door de verhoogde CO2 uitstoot van M. Verwilgen, Belgie natuurlijk de Kyoto normen niet gaat halen en u als tax betaler nog eens extra mag betalen (ofwel de boete, ofwel Russische lucht).


zondag, februari 25, 2007

Mulholland Freeway

Vandaag hebben Pieter en ik besloten van eens met de auto te gaan rondrijden. We hadden beide absoluut geen zin in poetsen en zullen dat dus vandaag tot het minimum beperken. Nadat we gisteren al een mooi stukje van de Santa Monica mountains hadden gezien, we besloten om via topanga canyon road terug te rijden, nadat we even op Ventura moesten zijn (bleek een goede keuze te zijn, want ondertussen was de snelweg weer langzaam dicht geslipd). Eerst reden we langs de kust omhoog om dan Mulholland freeway in te draaien.

Echt een super mooie scenische route die tot in Hollywood doorloopt, maar wij hebben het einde voor een andere keer gelaten. Het is een smal kronkelend baantje, van zeer goede kwaliteit door een heel mooi stukje natuur. Het is fijn te weten dat we op 30min rijden direct in de natuur zijn en we gaan dan ook proberen vaker in het weekend ff weg te gaan.

Er zijn hier zoveel mooie plekjes die gewoon liggen te wachten tot we ze ontdekken. We hebben een stel stevige benen, goede wandelschoenen, we hebben 2 mountainbikes, een hoop mogelijkheden dus om de natuur te gaan ontdekken. Daarnaast is het ook gewoon fun om hier in Amerika rond te rijden door al die mooie natuurgebieden. Achter elke hoek schuilt een compleet ander landschap.

woensdag, februari 21, 2007

Midterms

Het was vorige en deze week weer zover: Midterms. Hier aan UCSD werken ze met trimesters die elk 10 weken duren en na die weken nog 1 week waarin de finals vallen. Halverwege die 10 weken, heb je een 'in class' midterm. Ik had dat genoegen vorige week en gisteren.

Nu vorig semester had k het geluk dat ik maar 1 meer algemeen vak had en dus een midterm. Voor veel specifieke vakken vinden ze andere methodes om je te testen, omdat de groep vaak een stuk kleiner is. Dit quarter heb k 2 algemene vakken, 1 specifiek vak en dan ben ik ook nog een TA (en dan is er ook nog onderzoek). Eigenlijk net een beetje teveel van het goede.

Eigenlijk het grote nadeel aan algemene vakken is niet de moeilijkheid, maar de hoeveelheid strevers. Er zitten in die vakken een hoop mensen die bereid zijn van minstens 3 keer meer tijd te steken in hun vakken dan ikke, wat er natuurlijk uiteindelijk op neer komt dat ze ook wat meer punten krijgen dan ik (sinds huiswerk hier zo belangrijk is). Ook heb k gemerkt dat rekenfouten hier aan UCSD veel zwaarder worden afgestraft, dan niet weten wat je moet doe of hoe je het moet doen. Dit kan natuurlijk ook gewoon aan mijn vakkenkeuze liggen.

Langs de andere kant moet k ook midterms voor het eerst zelf verbeteren. Nu algemeen kon ik in Leuven redelijk goed mijn examenscores inschatten, dus zal mijn manier van quoteren er toch niet te ver naast liggen?! Toen k met de prof aan het praten was over hoe k de examens moest verbeteren, vond hij dat als ze wisten waar ze mee bezig waren ze redelijk wat credit mochten krijgen en dat rekenfouten niet zo belangrijk waren (waar k het ook mee eens ben). Bij het verbeteren tot nu toe, valt mij vooral op hoe groot de kloof is tussen sommige studenten. Nu k ben benieuwd wat er op het einde gaat gebeuren. In Leuven heeft niemand problemen om iemand te buizen die dat verdient, maar hier worden punten altijd gescalled, terwijl k vind dat iemand die een 1/30 haalt, je op geen enkele manier geslaagd kunt noemen, zelfs niet met een C-. Zien wat het gaat geven tegen het einde van het quarter voor mijn studenten. Hopelijk schudt dit enkele wakker.

zondag, februari 18, 2007

Belgium - Rest of the world 1-0

Ondanks de vele waarschuwingen, zijn er toch altijd mensen die pas te laat merken dat speciale belgische bieren wat straffer kunnen zijn. Dus 1-0 voor Belgie, zoals iemand het zo mooi zei die avond.

Het was een gezellige avond met een aantal van Pieter zn collegas. We hebben goed gebruik gemaakt van de pooltafels in de feestruimte van ons appartementencomplex. De Belgische bieren gingen goed binnen, de kwak was snel op zonder dat k er reclame voor moest maken. Duvels gaan altijd goed binnen en ook de blauwe Chimay kon menig persoon bekoren. Dan hadden we ook een grote fles delirium en een paar West Malle (dubbel en tripple) voor de hard core mensen. De Hoegaardens waren op in het drankencentrum, dus hebben de mensen voor de rest nog Leffes, Grimbergen en Affligem kunnen proberen. En natuurlijk konden de fruitbieren ook niet missen op het menu.

Daarnaast heeft iedereen zn Pool skills kunnen verbeteren. Het werd een gezellig boel (de drank helpt natuurlijk) en iedereen is uiteindelijk hopelijk veilig thuis geraakt.

zaterdag, februari 17, 2007

Winter in West LA

Vorig jaar deze tijd fietste ik met een dikke winterjas, een muts, een paar handschoenen en natuurlijk een dikke sjaal rond in Leuven.

Nu, midden februari in LA, heb ik besloten van niet buiten te gaan zitten, want het is een beetje te warm in het zonnetje. Ik loop rond in een zomers jurkje, zonnenbril op en sandalen aan. Overal zie je langzaam zelfs de natuur weer wakker worden, het heeft een beetje geregend en het zonnetje schijnt dus blijkbaar kunnen ze er weer tegenaan.

Vanavond geven een Belgisch bierfeestje en de Hoegaardens in het 'wharehouse' zijn op. Dus zal het zonder hoegaarden zijn, een zeer populair biertje als je het aan Amerikanen voorschotelt. We hebben dus maar een hoop andere bieren ingekocht een beetje vanalles. Alles staat koud en wij gaan nog lekker van de zeer rustige namiddag genieten. Morgen zal k wel een paar fotootjes uploaden.

woensdag, februari 14, 2007

Meest gebruikte keukengerei

Tis alweer een tijdje geleden dat ik iets op de blog plaatste, en daarom dit postje. Ik ga het eens hebben over het hulpmiddel dat ik het meest in de keuken gebruik. Kwestie van allez cliche's over mannen en koken te bevestigen. Het meest gebruikte ding (voor mij) in de keuken is... een engelse sleutel. Ik hoor je al denken, is dat voor leidingen te maken die lekken ofzo?? Wel, een normale mens zou dat daarvoor gebruiken. Als we ook nog even in gedachte nemen, dat ik een computer-nerdje ben, weet je al dat ik niet zo handig kan zijn (goh, dat zou equivalent zijn aan Saskia als een pro-boxer). Dus, waarvoor dan die engelse sleutel. Wel, iedereen heeft wel al meegemaakt dat als je een kurk terug in een wijn fles steekt, dat die daarna soms moeilijk te openen is. Begint het al te dagen? Onze engelse sleutel is dus nu perfect afgestelt op de breedte van een kruk. Het geeft een ijzeren grip op dat ding, en maakt het verwijderen van die kurk een (relatief) makkie. Zo, nu weet je dat ook weer. En zeg nu niet dat je dat had zien aankomen.

dinsdag, februari 13, 2007

Happy busride

Ik ben een controle freak. Ik heb een probleem met fenomenen waar k geen controle over heb. Zo had ik gisteren echt wel een rotdag als controle freak. Werk dat normaal maar een paar uur zou duren, heeft zelfs vandaag al mijn tijd ingenomen en is nog steeds niet klaar. Daarnaast kwam ik dan ook nog te weten dat sommige mensen in een paar weken tijd niet gaan doen wat k verwacht had dat ze gingen doen. Echt wel een zeer slechte dag voor een controle freak.

Dus mijn reactie, na mijn ventje vooral lastig te vallen met mijn klaaggezang, was zien of k de wielen in motie kon zetten om mensen toch te dwingen om dat te doen wat ze eigenlijk eerst beloofd hadden om te doen. Niet dat ik inflexible ben, in al mijn planning is er altijd veel plaats voor mijn eigen creatieve vrijheid, maar niet voor die van andere mensen.

Natuurlijk besef k dat mensen dwingen niet de juiste methode is, maar het is een eerste reactie. Na een nachtje slapen, heb ik het dan maar geaccepteerd en gezien of k toch op een manier mijn planning kon aanpassen. En natuurlijk als je je goed informeert, krijgt een mens allerlei ideeen en het probleem zal hoogstwaarschijnlijk opgelost worden met een nog beter oplossing dan die die in het duigen is gevallen. Dus al bij al, was 1 probleem al bijna opgelost en de dag al iets rooskleuriger.

Maar eigenlijk loop k pas echt met een smile op mijn gezicht rond, sinds ik van de bus gestapt ben. Het was een enorm gezellig ride, met een buschauffeur met prachtig humeur en humor. Elke halte werd met een fun comment afgeroepen. Daarnaast werd ons gevraagd : To grab on tight, because it is going to be a bumpy ride. Ik miste alleen nog de Scissor Sisters op de achtergrond en dat heb ik dan ook goed gemaakt door het laatste stuk dat ik moet wandelen al luidop! zingend te doen.

maandag, februari 05, 2007

Californische wijn

Pieter en ik drinken al graag eens een glasje witte wijn (ik ook wel rode, maar omdat Pieter daar niet zo zot van is, koop ik zeer zelden goede rode wijn). Doordat ik in Luxemburg ben opgegroeid, heb ik een voorkeur voor de Luxemburgse wijnen. Ik heb Pieter de voorbije jaren goed opgevoed, zodat ook hij de Luxemburgse wijnen zal verkiezen.

Voor de meeste belgen, die Luxemburgse wijnen alleen vanuit de supermarkt kennen, er bestaan heel wat beter soorten dan de standaar Bernard-Massard brol. Veel goede wijnen geraken niet over de grens, omdat Luxemburgers nu eenmaal graag zelf de goede wijn drinken :).

De voorbije maanden hebben Pieter en ik dan ook elke keer andere flessen Californische witte wijn (van een redelijke prijs) meegenomen van bij de drankleverancier (daar waar we ook onze belgische bieren kopen). We zijn tot de conclusie gekomen dat we de meeste Chardonnays maar niks vinden. Ik heb het gevoel dat er nog veel aan massaproductie gebeurd bij die wijnen en dat je een duurdere fles moet kopen om kwaliteit te krijgen. Dus zijn we maar opzoek gegaan naar wijnen van druiven die we goed vonden. En zo zijn we uiteindelijk bij 2 Rieslings beland, die compleet verschillend zijn in smaak, maar beide zeer lekker. De ene is van Kendall-Jackson uit Noord-California en benadert het dichts wat we gewoon waren. De andere is van Chateau ste Michelle van Washington (Columbia streek). Deze smaakt zeer zoet, maar toch niet gelijk die goedkoop zoete wijn vanuit Duitsland die je in de Aldi kan kopen. En vooral hij ruikt enorm lekker. Moest je dus voorbij deze wijnen wandelen hier in een supermarkt in California, of moest je ze in Europa tegen komen, wij vinden ze allesinds lekker, dus misschien iemand anders ook?

zondag, februari 04, 2007

Vijf kleine dingen

Eigenlijk wou ik vandaag iets posten over de onmogelijkheid om aan de overkant van de Santa Monica Mountains te geraken tijdens bijna spitsuur als ze de freeway 405 afsluiten voor een zwaar ongeluk (geen doden, maar veel blikschade). Ik zou ook verslag kunnen uitbrengen over de dag dat Amerika plat ligt omdat het superbowl is (in een paar uurtjes, k zal het wel horen als al de buren beginnen bbqen, want het is prachtig weer, en te supporteren). Maar toen k mijn rijtje blogs deze ochtend afging zag ik dat Annelica mij een stokje had doorgegeven.

Ik heb maar aan Pieter gevraagd wat er nu zo raar/speciaal is in mijn leven dat veel mensen niet weten. Zelf vind k dat een lastige vraag, want het is nu eenmaal mijn leven en k vind het helemaal niet zo raar of speciaal. Maar hier gaan we dus:

1. Ik ben al ongeveer mijn hele leven expat. Sinds ik 4 jaar oud ben zijn mijn ouders, mijn broer en zus naar Luxemburg verhuisd voor mijn vader zn werk. Ik herinner mij nog goed de eerste dag in de tuin van ons huis. Plotseling kwam daar over de muur een gezicht piepen, het meisje klom vastberaden verder en kwam dan langs de boom langs mijn kant van de muur naar beneden. Ze stapte doelbewust op mij af en begon iets te zeggen. Ik verstond natuurlijk geen woord en liep dan al roepend naar mijn mama. Gelukkig kon mijn mama Duits en heeft ze die eerste ontmoeting wat vertaald. Sinds die dag hebben mijn buurmeisje (Elisabet als k mij niet vergis, maar k ben nooit goed geweest in namen) en ik bijna elke dag samen gespeeld tot we verhuisd zijn. Ik heb geen idee hoe ik haar begreep in het begin, maar k vermoed dat er een hoop gebarentaal aan te pas is gekomen en k heb dan ook heel snel Luxemburgs geleerd. Haar vader was bakker en achter ons huis lag dus een bakkerij, k vraag mij af of dat heeft meegespeeld in mijn enorme voorliefde voor koffiekoeken.

2. Doordat we verhuisd zijn toen ik zo jong was, heb ik snel een hoop talen geleerd. Luxemburgs heb ik op straat en in de kleuterklas geleerd. Duits heb ik dan geleerd van naar de televisie te kijken. Ook nu nog kan ik geen woord Duits schrijven, maar wel perfect lezen en spreken. Ook Frans heb ik vooral van de televisie opgepikt, we hadden namelijk geen Nederlandstalig zenders. Verder heb ik het geluk gehad (toch als het op talen aankomt en het contact met andere expats) van naar een Europese school te gaan. Daar kreeg ik na 3 maand in het eerste leerjaar Franse les. Lang was het alleen spreken en spelletjes spelen, maar zo leer je als kind toch het snelst. Engels heb ik geleerd doordat mijn ouders Engelse vrienden hadden, die zoals het voor Engelse hoort, nauwelijks een andere taal spraken. Toen k nog geen Engels op school had en mijn ouders om een of andere reden (ik vermoed voor mijn vaders werk) voor een week wegmoesten, hebben ze mij daar dan ook voor een week achtergelaten. De meeste van mijn talen leerde ik dus voor mijn 11de spreken en dit heeft ervoor gezorgd dat ik ook nu nog makkelijk van 1 taal naar de andere spring en dat mijn Nederlands doorspekt is met 'vernederlandse' woorden.

3. Ik praat in mijn slaap. Dit kan enorm lief zijn met momenten, maar het zou niet de eerste keer zijn dat ik iedereen wakker geschreewd heb, terwijl ik zelf vredig verder sliep, vaak is het gewoon wartaal. Vooral als je mij kwaad maakt vlak voordat ik moet gaan slapen en het niet uitgepraat geraakt, maak je kans op een stortvloed van scheldwoorden. Langs de andere kant zijn er dan ook schattige momenten (tenminste hier moet ik Pieter op zn woord vertrouwen, want ik slaap en k weet echt van niks). Bijvoorbeeld tijdens Pieter's vorig deadline, dan ging k altijd op een normaal uur slapen en kwam Pieter een paar uur latern ook slapen. Het gebeurt dan, dat ik op een of andere manier onbewust op hem reageer. Dus dan antwoord k soms op dingen die hij zegt. Zo wist k hem overlaatst te vertellen dat ik ook van hem hield en nog een hoop lieve dingen. Als hij mij dat dan de volgende ochtend vertelt weet ik van niks. Maar meestal praat ik wartaal, dan haal k in mijn dromen verschillende dingen door elkaar. Meestal schud ik Pieter dan wakker en begin absolute onzin te vertellen, meestal eindig ik dan hopeloos met: 'k zal het je morgenvroeg wel uitleggen'. Ik moet hem altijd de uitleg schuldig blijven, want het is en blijft wartaal.

4. Ik kan mijn aandacht niet lang houden bij de meeste dingen. Zelfs dingen die mij boeien hebben moeite om lang mijn aandacht vast te houden. Dat heeft zich geuit in het feit dat ik bijvoorbeeld op school ben beginnen spijbelen voor de vakken waar k goed in was. Ik vond dat het te traag vooruit ging en dus om mijn aandacht erbij te kunnen houden, spijbelde ik dan al eens een les. Sommige van mijn leerkrachten wisten dat en schreven mijn naam dan ook niet eens op het ziekte briefje. We waren een grote school en dus was er per jaar een opvoeder die in het oog moest houden of mensen spijbelden. De opvoeder voor mijn jaar was een Luxemburger en omdat ik van de weinigen was die Luxemburgs sprak en daarnaast een modelstudent was, heeft hij denk ik bewust een oogje toegeknepen. Ik ben dus nooit betrapt geweest. Dit heb ik ook tijdens mijn universiteitsjaren verder gezet. Als een Prof gewoon zn eigen notas aan het voorlezen was, dan verdween ik na een paar lessen uit zn les. Naarmate de jaren vorderden, heb ik wel meer zelfdiscipline aan dag gaan leggen, maar nog steeds zijn er hele vakken, waarvan ik het nut nooit heb ingezien om in de les te zitten. Langs de andere kant waren er dan proffen die in staat waren om mij voor vakken te boeien, die ik anders nooit interessant zou hebben gevonden. Ook dit jaar skip ik zo af en toe een les, om het geheel interessant te houden.

5. En een zwart punt uit mijn verleden: Mijn eerste universiteitsjaren. Toen ik aan de unief begon, heb ik eerst geprobeerd fysica te studeren. Ik kwam er al vrij snel achter dat dit allemaal toch net iets te theoretisch, wiskundig was. Het kwam helemaal niet overeen met de fysica die ik in het middelbaar had gezien. Ik heb nog braaf de examens afgelegd, maar de resultaten waren verre van rooskleurig. Zo ben ik dan uiteindelijk bij de ingenieurs terecht gekomen. Daar ben ik het eerste jaar dan ook gebuisd, doordat ze een nieuw deliberatiesysteem hadden ingevoerd (dat een paar jaar later is afgeschaft geweest omdat hij niet eerlijk was tenopzichte van studenten met 1 zwakke buis). Een grote schop tegen mijn toen veel te grote ego, maar een schop die ik eigenlijk wel nodig had. Het hele Belgische systeem heeft mij nooit goed gelegen en het viel dan ook op dat ik algemeen veel beter was in open boek examens waar ik nadien een babbeltje met de prof mocht gaan doen. Toch ben ik blij dat ik mij door een hoop vanbuitenleer vakken geworsteld heb. In Belgie was ik zeker niet de slimste van de hoop of de beste, vooral niet in wiskunde. Ondertussen studeer ik hier in Amerika eigenlijk toegepaste fysica en behoor ik duidelijk tot de top studenten wat wiskunde betreft, zowel numerieke als analytische wiskunde (wie had dat ooit gedacht).

Zelf geef ik het stokje nu door aan de volgende mensen met een blog:

Kristine, Hilde (die dit toch al via Ann moeten doen), Bart&Sophie, Phil, Bert

Na deze lang post over 5 kleine dingen die mee bepaald hebben wie ik ben en hoe ik denk, ga ik lekker van de zondaagse pannenkoeken genieten. Spijtig genoeg hebben we nog geen meubels voor op het terras (en compleet ff vergeten dat de fietsen die ruimte al innemen), anders zou ik ze buiten opeten.